Before Sunrise (1995): Η πραγματική ιστορία του σκηνοθέτη

Πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά την ταινία σε σενάριο..

Η ιστορία της ταινίας συνέβη στην πραγματικότητα με πρωταγωνιστή τον ίδιο το σκηνοθέτη, Richard Linklater και την Amy. Συναντήθηκαν σ’ ένα κατάστημα παιχνιδιών στη Φιλαδέλφεια το 1989. Ο Richard ήταν τότε 29 χρονών και η Amy κάπου στα 20. Πέρασαν μία νύχτα μαζί από τα μεσάνυχτα μέχρι τις έξι το πρωί περπατώντας και φλερτάροντας ο ένας με τον άλλον. Έπειτα, χώρισαν οι δρόμοι τους..

Η ταινία παρουσιάζει την τυχαία γνωριμία δύο νέων, του Jesse (Ethan Hawke) και της Celine (Julie Delpy). Οι δρόμοι τους διασταυρώνονται στο τρένο επιστροφής, όταν ο Jesse γυρίζει από τη Μαδρίτη στο σπίτι του στην Αμερική και η Γαλλίδα Celine από τη Βουδαπέστη στο Παρίσι. Όλα ξεκινούν όταν ο Jesse δεν θα διστάσει να προτείνει στη Celine να κατέβουν στη Βιέννη για ένα βράδυ, ως το ξημέρωμα. Χαρακτηριστικά, θα της προβάλλει ως επιχείρημα ότι πρέπει να τολμήσει αυτήν την εμπειρία μαζί του για να μην το μετανιώσει αργότερα, όταν μετά από δέκα, είκοσι χρόνια έχοντας κάνει έναν αποτυχημένο γάμο θα σκέφτεται όλα τα αγόρια που πέρασαν από τη ζωή της και δεν τους έδωσε μία ευκαιρία.. Έτσι, η Celine πείθεται και η αντίστροφη μέτρηση για το ξημέρωμα αρχίζει.. Αρχίζουν παράλληλα συζητήσεις βαθιές, ουσιαστικές, εκείνες που έχουμε μοιραστεί κι εμείς με ανθρώπους που αγαπήσαμε στα 20 μας ή που θα θέλαμε τρελά να κάνουμε με ανθρώπους που ερωτευτήκαμε αλλά δεν είχαμε ανταπόκριση. Μέσα σ’ αυτές τις συζητήσεις κρύβονται όλες οι αλήθειες, οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί, οι μουσικές, τα όνειρα- τα μεγάλα και τα φευγάτα-, τα θέλω και τα μπορώ ενός εικοσάχρονου -παντοδύναμου ιδεαλιστή και ποιητή- νέου. Παράλληλα, αυτές οι συζητήσεις γεννούν μία ανυπέρβλητη σύνδεση μεταξύ των δύο αυτών νέων, σαν να γνωρίζονταν πάντοτε ή σαν να «γεννήθηκαν για να συνατηθούν». Όπως λέει η Celine, «πιστεύω πως αν υπάρχει κάποιου είδους Θεός, δε βρίσκεται μέσα σε κάποιον από εμάς, δε βρίσκεται μέσα σ’ εσένα ή σ’ εμένα, αλλά σε αυτό τον μικρό χώρο ανάμεσα μας. Αν υπάρχει κάποιου είδους μαγεία σε αυτόν τον κόσμο πρέπει να βρίσκεται στην προσπάθεια να καταλάβεις κάποιον, να μοιραστείς κάτι. Ξέρω, είναι σχεδόν αδύνατο να τα καταφέρεις, αλλά ποιος νοιάζεται αλήθεια; Η απάντηση πρέπει να βρίσκεται στην προσπάθεια».

Μέσα σ’ αυτήν την ταινία παρουσιάζονται όλα αυτά που θέλεις να κάνεις και να πεις στη δεκαετία των είκοσι. Όλα αυτά τα τολμηρά και τα ανείπωτα, τα θαρραλέα και μοναδικά, τα ριψοκίνδυνα και σπουδαία που μόνο με έναν μπορείς να τα τολμήσεις. Αυτά που κάνουν την καρδιά σου να τρέχει χιλιόμετρα στο δευτερόλεπτο, τα χέρια σου να μουδιάζουν και την ψυχή σου να βρίσκει θέση στην ψυχή του άλλου. Αυτά που μετατρέπουν την ώρα σε κλάσματα δευτερολέπτου και σε κάνουν να ξεχνάς ότι ξημέρωσε.. Και όταν αυτόν τον έναν θα τον συναντήσεις, δεν τον αφήνεις ποτέ μακριά σου. Ποτέ. Κι όμως, ο Jesse και η Celine άφησαν ο ένας τον άλλον να φύγει.. Ή μάλλον, ο Richard και η Amy άφησαν ο ένας τον άλλον να φύγει.. Κι εδώ, η ταινία πραγματεύεται όλους τους μετανιωμένους δισταγμούς, τα αγιάτρευτα απωθημένα και τις καλά κρυμμένες φοβίες ενός εικοσάχρονου υπερ-εγώ που δεν θέλει να πληγωθεί. Κι όμως, αργότερα, πληγώνεται διπλά..

Κυκλοφορώντας την πρώτη ταινία της τριλογίας, ο Linklater ευελπιστούσε ότι η Amy θα την δει, θα αναγνωρίσει την ιστορία και με αυτόν τον τρόπο θα τον αναζητούσε (όπως έγινε στη δεύτερη ταινία). Παρ’ όλα αυτά, η Amy δεν φάνηκε ποτέ. Δεν ξαναμίλησαν ποτέ ξανά. Πολλά χρόνια αργότερα, λίγο πριν κυκλοφορήσει η τρίτη ταινία (2013), ο Linklater έμαθε ότι η Amy είχε σκοτωθεί σε τροχαίο με τη μοτοσικλέτα της το 1994, λίγο πριν την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας. Έτσι, δεν πρόλαβε ποτέ να δει καμία από τις ταινίες και δεν δόθηκε η ευκαιρία σ’ αυτούς τους δύο να ιδωθούν ξανά, έστω για άλλη μια φορά μέχρι το ξημέρωμα..

Κείμενο: Δήμητρα Παπαγεωργίου (Lavart)