[dropcap size=big]«Η[/dropcap] αγάπη είναι μόχθος. Είναι να ξέρεις να αναλαμβάνεις ευθύνη… Η αγάπη σε μαθαίνει να βλέπεις τον άλλο και όχι μόνο τον εαυτό σου.»
Ας μιλήσουμε για αγάπη, λοιπόν. Τι πιο ωραίο από αυτό; Ο Κωνσταντίνος Λιάρος διασκευάζει και σκηνοθετεί το έργο «Ψευδαισθήσεις» του Ρώσου συγγραφέα Ιβάν Βιριπάγεφ που ανεβαίνει για 4 παραστάσεις στο θέατρο Blackbox, στο πλαίσιο του βήματος σε νέες θεατρικές ομάδες της Θεσσαλονίκης. Μαζί του τρεις νέοι ηθοποιοί (Ιωάννα Δεμερτζίδου, Χρύσα Μπαχτσεβάνη και Μιλτιάδης Τσιάντος-Κολέσης ), καθώς και δύο μουσικοί (Γιώργος Καλαμάκης, Εύη Σεϊτανίδου) «ερευνούν», θα λέγαμε, εάν η αληθινή αγάπη μπορεί και να μην είναι αμοιβαία.
Η χορογραφημένη έναρξη δεν μπορεί παρά να σε προδιαθέτει θετικά για μια παράσταση πειθαρχημένη, καθαρή και με ξεκάθαρο στόχο. Η μουσική από την πρώτη νότα δημιουργεί ένα παραμυθένιο ηχητικό περιβάλλον, κατάλληλο και ροζ για μια παράσταση με θέμα την αγάπη. Σωστά; Όχι, βέβαια! Μη γελιέστε. Είναι απλώς μια καλή ψευδαίσθηση. Αναρωτώμενοι αν η αληθινή αγάπη μπορεί να μην είναι αμοιβαία, οι 4 ήρωες (δύο παντρεμένα για πάνω από 50 χρόνια ζευγάρια) περνούν την ψυχολογία του θεατή από σαράντα κύματα. Χαρά, νοσταλγία, τρυφερότητα, αμηχανία, λύπη, έκπληξη, θυμός, ένταση, συγκίνηση διαδέχονται το ένα το άλλο με κοινό παρονομαστή το γέλιο. Γιατί, περί κωμωδίας πρόκειται. Περί μιας καλοστημένης φάρσας. «Αυτό για το οποίο γελάμε είναι αυτό που είμαστε», γράφει ο Βιριπάγεφ στον πρόλογο του έργου του. Και το γέλιο προκύπτει όταν κάτι αντιμετωπίζεται ως σοβαρό. Ποιος δεν έχει γελάσει με την καρδιά του εν μέσω δυσάρεστων συμβάντων; Το κείμενο και οι ερμηνείες χαρακτηρίζονται από συνεχέις εναλλαγές, κάτι που καθιστά το όλο έργο σπιρτόζικο, επείγον, με άλλα λόγια ζωντανό. Αφού είναι βγαλμένο από τη ζωή. Και, όπως ξέρουμε καλά, η ζωή είναι μεταβλητή και γεμάτη εκπλήξεις. «Δε φταις εσύ. Φταίει αυτή η αναθεματισμένη μεταβλητότητα. Θα πρέπει να υπάρχει μια κάποια, έστω, σταθερότητα σε αυτό το αναθεματισμένο σύμπαν, ε;»
[dropcap size=big]Η[/dropcap] συνέπεια της έναρξης διέπει ολόκληρη την παράσταση. Οι ηθοποιοί μοιράζονται ένα τσιγάρο, όπως μοιράστηκαν οι 4 ήρωες για χρόνια την αγάπη τους. Κινούνται σε σχήματα που θυμίζουν μουσικές καρέκλες. Ακροβατούν. Ισορροπούν. Ουρλιάζουν. Σιωπούν. Εξομολογούνται. Θέτουν τα πάντα υπό συνεχή αμφισβήτηση.
Δεν ξέρω να σας πω εάν η αληθινή αγάπη μπορεί και να μην είναι αμοιβαία. Ίσως και να μη χρειαστεί ποτέ να το μάθουμε. Ίσως η απάντηση να μη μας αρέσει. Ας ζήσουμε ο καθένας στην ψευδαίσθηση που τρέφουμε για χρόνια.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία – Διασκευή – Δραματολογική επεξεργασία – Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Λιάρος
Παίζουν: Ιωάννα Δεμερτζίδου, Κωνσταντίνος Λιάρος, Χρύσα Μπαχτσεβάνη, Μιλτιάδης Τσιάντος-Κολέσης
Παίζουν επί σκηνής οι μουσικοί:
Γιώργος Καλαμάκης (Ούτι, Βιολί)
Εύη Σεϊτανίδου (Λύρα, Κιθάρα)
Κείμενο: Άννα Ηλιαδέλη (Lavart)
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.
