Όταν ο Stevie Wonder συνάντησε τον Ray Charles, τον Bob Dylan και 40 ακόμη καλλιτέχνες
Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί τον Michael Jackson, τον Bob Dylan και την Cyndi Lauper να συμμετέχουν από κοινού στην ηχογράφηση ενός κομματιού; Είναι ποτέ δυνατόν ο Bruce Springsteen, η Diana Ross και ο Steve Perry να μοιραστούν το ίδιο μικρόφωνο, τις ίδιες παύσεις και τους ίδιους στίχους; Η μουσική τελικά είναι μία ή χωρίζεται σε στρατόπεδα ειδών και ποιοτήτων; Το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου 1985, σαράντα και πλέον “αστέρες” του αμερικανικού πενταγράμμου μας έπεισαν για το αντίθετο και η ιστορία που συνοδεύει εκείνη την επική νύχτα αξίζει πραγματικά να διαβαστεί.
Όλα ξεκίνησαν από μία ιδέα του βετεράνου Αμερικανού τραγουδιστή και ακτιβιστή Harry Belafonte, ο οποίος εμπνεύστηκε τη σύμπραξη πλειάδας καλλιτεχνών από τις ΗΠΑ με στόχο τη φιλανθρωπική ενίσχυση των θυμάτων του λιμού στην Αφρική. Επί της ουσίας, ο 90χρονος σήμερα καλλιτέχνης είχε επηρεαστεί σημαντικά από το αντίστοιχο βρετανικό project Band Aid του 1984, όπου καλλιτέχνες από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία (Bono, Phil Collins, Boy George, Tony Hadley, George Michael, Duran Duran, Sting κα) ένωσαν τις δυνάμεις τους στην ηχογράφηση του τραγουδιού Do They Know It’s Christmas? για τη στήριξη των πληγέντων από τον λιμό στην Αιθιοπία.
Για τη στελέχωση του φιλόδοξου σχεδίου επιστρατεύτηκαν ο Michael Jackson και ο Lionel Richie, οι οποίοι ανέλαβαν να γράψουν τη μουσική και τους στίχους του κομματιού, σε συνεργασία με τον παραγωγό των επιτυχιών Quincy Jones. Η μεγαλύτερη αδερφή του Jackson, La Toya, όπως ανέφερε σε συνέντευξή της εκείνη την περίοδο, έβλεπε τον αδερφό της και τον Lionel Richie να κλείνονται με τις ώρες σε ένα δωμάτιο και να δουλεύουν επάνω στους στίχους του κομματιού για μέρες. Στόχος τους ήταν να γράψουν έναν “ύμνο”, κάτι που να είναι εύκολο να το τραγουδήσεις και να το θυμάσαι. Αν και όταν δέχθηκε την αρχική πρόταση να συνεργαστεί είχε ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, εν τέλει και ο Stevie Wonder συνέπραξε στη μεγαλειώδη προσπάθεια.
Οι πρώτες ηχογραφήσεις του We Are The World ξεκίνησαν στις 22 Ιανουαρίου 1985 στο Beverly Boulevard της Καλιφόρνια παρουσία των Michael Jackson, Stevie Wonder, Lionel Richie και Quincy Jones. Τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντεια και ο συνολικός αριθμός των τεχνικών (φώτα, ήχος, video) που συμμετείχαν στην παραγωγή ξεπέρασαν τους 150. Οι Jackson και Richie ηχογράφησαν έναν μουσικό “οδηγό” για το κομμάτι, ενώ παράλληλα έγιναν οι τελευταίες αλλαγές στους στίχους και τα ακόρντα.
Ο στίχος που προβλημάτισε περισσότερο τους δημιουργούς ήταν εκείνος που έλεγε “There’s a chance we’re taking, we’re taking our own lives”, ο οποίος έκανε αρνητικούς συνειρμούς με την αυτοκτονία και κρίθηκε αναγκαίο να διορθωθεί. Έπειτα από πρόταση του Richie, ο στίχος άλλαξε σε “There’s a choice we’re making, we’re saving our own lives”. Μέχρι περίπου τις 2 τα μεσάνυχτα, ο βασικός κορμός του κομματιού ήταν έτοιμος και η παρέα ανανέωσε το ραντεβού της για λίγες ημέρες αργότερα.
Στις 24 Ιανουαρίου, έπειτα από μία ημέρα ανάπαυσης, ο Jones μεταβίβασε τις κασέτες με τον μουσικό οδηγό των Richie-Jackson στους καλλιτέχνες που επέλεξαν να καλέσουν για την ηχογράφηση. Παράλληλα με την κασέτα, ο φάκελος περιείχε και ένα χειρόγραφο σημείωμα του Jones που έλεγε: “Στους αγαπημένους μου συναδέλφους. Οι κασέτες είναι αριθμημένες και δε μπορώ να σας εκφράσω πόσο σημαντικό είναι να μην αφήσετε αυτό το υλικό από τα χέρια σας. Παρακαλώ μη την αντιγράψετε και επιστρέψτε την το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου. Στα χρόνια που θα έρθουν, όταν τα παιδιά σας ρωτήσουν “Μαμά, μπαμπά, εσείς τι κάνατε για τον πόλεμο ενάντια στην ανθρώπινη πείνα;” θα μπορείτε να πείτε με υπερηφάνεια ότι αυτή ήταν η συμβολή σας.“.
Η ημέρα της μαζικής ηχογράφησης ορίστηκε για τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου του 1985 στα στούντιο A&M στο Hollywood. Ήταν η ημέρα διεξαγωγής των Αμερικανικών Μουσικών Βραβείων, ωστόσο ο Michael Jackson αρνήθηκε να παραστεί, προκειμένου να βρίσκεται από νωρίς στο στούντιο εγγραφής, όπως και έγινε. Ηχογράφησε μόνος του έναν τελικό “οδηγό”, ώστε να βοηθήσει τον Jones στο συντονισμό της χορωδίας. Λίγο μετά τις 9 το βράδυ, άρχισαν να καταφτάνουν οι πρώτοι καλλιτέχνες, μερικοί από αυτούς, όπως η Cyndi Lauper, η Tina Turner και ο Lionel Richie, κατευθείαν από την τελετή των μουσικών βραβείων και άλλοι, όπως ο Paul Simon και ο Bruce Springsteen, κατευθείαν από το εξωτερικό.
Τα στούντιο της A&M είχαν ήδη μετατραπεί σε “μητρόπολη” της αμερικανικής pop-rock σκηνής. Καλλιτέχνες με διαφορετική αισθητική, που ενδεχομένως δεν είχαν ποτέ ξανασυναντηθεί προσωπικά ή επαγγελματικά, ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας έναν ιερό σκοπό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν χωρούσαν βεντετισμοί. “Please check your ego at the door” ήταν το σημείωμα που είχαν τοποθετήσει οι υπεύθυνοι στην εξώπορτα του στούντιο ηχογράφησης. Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν αναγκαίο. Τα χαμόγελα, οι αγκαλιές και ο ενθουσιασμός της κοινής προσπάθειας ήταν διάχυτα στον χώρο από την πρώτη στιγμή.
Στην ηχογράφηση, που ολοκληρώθηκε στις 8 το πρωί της επόμενης ημέρας, συμμετείχαν συνολικά 45 καλλιτέχνες, ενώ μολονότι του έγινε επίσημη πρόταση, ο Prince δεν παραβρέθηκε. “Νομίζω πως αυτό που συμβαίνει στην Αφρική είναι ένα έγκλημα με ιστορικές δυσαναλογίες. Γι’ αυτό το λόγο βρισκόμαστε όλοι απόψε εδώ.” ανέφερε σε σχόλιό του ενώπιον όλων των καλλιτεχνών ο Bob Geldof.
Έχοντας διαβάσει και προβάρει τα λόγια, όλοι οι καλλιτέχνες προχώρησαν στην εγγραφή των σόλο κομματιών τους μετά τις 4 το πρωί, ενώ υπήρξαν και εκείνοι που είχαν επιλεγεί για την ενίσχυση των φωνητικών και δεν είχαν σόλο. Ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς, όταν ο Stevie Wonder έφερε στο στούντιο δύο καλεσμένες, δύο γυναίκες από την Αιθιοπία που είχαν δει τον λιμό να “σαρώνει” την πατρίδα τους και θέλησαν να ευχαριστήσουν με τον τρόπο τους όλους όσοι συμμετείχαν σε αυτή την αξιέπαινη προσπάθεια. Η ατμόσφαιρα εκείνα τα λεπτά ήταν ιδιαίτερα συγκινητική και φορτισμένη.
Για να ελαφρύνει το κλίμα, ο Stevie Wonder είπε στους τραγουδιστές: “Αν δεν βγάλετε την ηχογράφηση με την πρώτη, θα αναγκαστούμε εγώ και ο Ray να σας γυρίσουμε σπίτι με το αυτοκίνητο!“. (*ο Stevie Wonder και ο Ray Charles είναι τυφλοί). Λίγο νωρίτερα, ο ίδιος είχε αναφέρει και πάλι σε χιουμοριστικό τόνο ότι αυτή η βραδιά ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία, γιατί μπόρεσε να “δει” τον Ray Charles ξανά από κοντά. Πριν αποχωρήσουν από το στούντιο, οι καλλιτέχνες αντάλλαξαν αυτόγραφα από τα αγαπημένα τους “είδωλα”, ενώ υπέγραψαν περισσότερα από 100 συλλεκτικά μπλουζάκια, τα οποία στη συνέχεια πουλήθηκαν στο πλαίσιο της εκστρατείας.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Το κομμάτι We Are The World κυκλοφόρησε στις 8 Μαρτίου του 1985, καταγράφοντας περισσότερες από 20 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως, πλατινένιες διακρίσεις, 3 βραβεία Grammy, ένα American Music Award και ένα People’s Choice Award την ίδια χρονιά. Παράλληλα, έγινε το pop κομμάτι με τις γρηγορότερες πωλήσεις στην ιστορία της αμερικανικής μουσικής και το πρώτο που έλαβε πολυπλατινένια διάκριση από την Αμερικανική Ένωση Ηχογραφήσεων. Τα συνολικά έσοδα που εισπράχθηκαν έφτασαν τα 63 εκατομμύρια δολάρια (ισάξια σήμερα με 141 εκατομμύρια δολάρια). Εκείνο το διάστημα, γυρίστηκε και ένα ντοκιμαντέρ με αποσπάσματα από τις στιγμές της ηχογράφησης, σε παρουσίαση και σχολιασμό της Jane Fonda με τίτλο “We Are The World 1985: the story behing the song“.
https://www.youtube.com/watch?v=9XTcdAmmnVk
