Σελιδοδείκτης: Ο γέρος και η θάλασσα, του Έρνεστ Χέμινγουεϊ
«-Εντάξει, είπε. Φυσικά, γέρος άνθρωπος είμαι, μα όχι όμως και άοπλος. Κοίταζε το μπροστινό μόνο μέρος του ψαριού και ξαναβρήκε το κουράγιο του.
-Και αυτό είναι να μην έχεις ελπίδα, σκέφτηκε. Ύστερα είναι και αμαρτία. Μα έλα τώρα, τι θέλεις και λες για αμαρτίες. Μήπως ξέρεις και τι είναι αμαρτίες; Ούτε ξέρω και ούτε είμαι σίγουρος αν τις πιστεύω. Θαρρώ πως και το ψάρι που σκότωσα είναι αμαρτία, και ας προορίζεται για να θρέψει ανθρώπους. Μα τότε όλα είναι αμαρτίες. Μα τώρα είναι πολύ αργά πια και, στο κάτω-κάτω, άλλοι πληρώνονται για να τις κάνουν. Εσύ γεννήθηκες να ‘σαι ψαράς και το ψάρι γεννήθηκε να ‘ναι ψάρι. Ήθελε, ωστόσο, να σκέφτεται όλα όσα είχε γνωρίσει στη ζωή του, και αφού δεν είχε τίποτα να διαβάσει, και ούτε ραδιόφωνο είχε, το μυαλό του δικαιολογημένα γύριζε στις αμαρτίες. Το ψάρι, σκέφτηκε, δεν το σκότωσες μόνο για να ζήσεις, μα και, να το πουλήσεις για τροφή των ανθρώπων. Το αγαπούσες όσο ήταν ζωντανό, και το αγαπούσες κι ύστερα. Αφού, όμως τ’ αγαπάς, δεν είναι αμαρτία. Ή μην είναι πιο μεγάλη ακόμα;»
Επιλογή: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Φωτογραφίες: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Εκδόσεις: ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ
