[dropcap size=big]Τ[/dropcap]α τελευταία χρόνια το ελληνικό σινεμά γνωρίζει μια περίοδο ακμής και διεθνούς αναγνώρισης, με πλήθος ταινιών Ελλήνων δημιουργών να συμμετέχουν στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου με μπροστάρη τον Γιώργο Λάνθιμο, ο οποίος είναι πλέον και τακτικός επισκέπτης του Φεστιβάλ των Καννών, φτάνοντας μάλιστα μέχρι τις οσκαρικές υποψηφιότητες. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν συμβαίνει για πρώτη φορά, καθώς στο παρελθόν ονόματα όπως ο Αγγελόπουλος και ο Γαβράς είχαν λάβει αντίστοιχες τιμές, πρώτος όμως απ’ όλους αυτούς, ο οποίος και έκανε γνωστό το ελληνικό σινεμά στα πέρατα του κόσμου ήταν ο Μιχάλης Κακογιάννης, για τον οποίο ακολουθούν ο οποίος έφυγε σαν σήμερα, το 2011, σε ηλικία 89 ετών.
[dropcap size=big]Γ[/dropcap]εννημένος στην Κύπρο και με σπουδές Νομικής και Δραματικής Τέχνης στην Αγγλία, ο Κακογιάννης ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός, γρήγορα όμως κατάλαβε πως του ταίριαζε περισσότερο η σκηνοθεσία. Επέστρεψε στην Ελλάδα και το ξεκίνημά του, το 1954, δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο: «Κυριακάτικο ξύπνημα» με πρωταγωνιστές το καλύτερο ζευγάρι του ελληνικού κινηματογράφου (καμία Βουγιουκλάκη και κανένας Παπαμιχαήλ, σόρρυ) Λαμπέτη-Χορν. Η συνέχεια θα είναι ακόμα καλύτερη, καθώς με τη «Στέλλα» χαρίζει στη Μελίνα Μερκούρη τον πιο εμβληματικό της ρόλο και στο κοινό μια από τις ατάκες που θα μνημονεύονται όσο υπάρχει ζωή σ’ αυτόν τον πλανήτη, κερδίζοντας ταυτόχρονα και τη χρυσή σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Την ίδια διάκριση θα λάβει και το τρίτο του έργο «Το κορίτσι με τα μαύρα», εδραιώνοντας τη θέση του στις κορυφαίες ματιές όχι μόνο του ελληνικού, αλλά και του παγκόσμιου σινεμά και όλα αυτά μέσα σε διάστημα τριών μόλις ετών.
[dropcap size=big]Η[/dropcap] συνέχεια θα ναι εξίσου θριαμβευτική καθώς με την «Ηλέκτρα» θα φτάσει μέχρι την υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 1962, κάτι που θα επαναλάβει και το 1976 με την «Ιφιγένεια». Βέβαια αν μνημονεύεται για ένα έργο του παγκοσμίως, αυτό δεν είναι άλλο από τη μεταφορά του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» με τον Άντονι Κουίν στον ομώνυμο ρόλο. Η ταινία θα είναι υποψήφια για 7 Όσκαρ ανάμεσά τους κι αυτά της καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας, ενώ η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη για το φιλμ θα κάνει γνωστό το συρτάκι σε όλο τον κόσμο.
[dropcap size=big]Θ[/dropcap]α ήταν το λιγότερο άδικο βέβαια να συνδέσουμε το έργο ενός τόσο πολυσχιδούς καλλιτέχνη με έναν χορό ή μια ατάκα μόνο, καθώς ο Κακογιάννης διέπρεψε και στο χώρο του θεάτρου, σκηνοθετώντας πλήθος παραστάσεων, αλλά ακόμα και στην όπερα. Όταν καταπιάστηκε δε με το ντοκιμαντέρ δημιούργησε το εκπληκτικό «Αττίλας 74» σχετικά με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ενώ αυτός πρώτος οραματίστηκε και ήταν υπεύθυνος για το νυχτερινό φωτισμό των μνημείων της Ακρόπολης.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, κάθε φορά που ακούτε τη μουσική του Ζορμπά ή κάποιον να απειλεί τη «Στέλλα» να φύγει γιατί κρατάει μαχαίρι, μην φύγετε, αλλά σταθείτε και μπείτε στον κόπο να ανακαλύψετε το έργο του ανθρώπου που είναι υπεύθυνος για τις δημιουργίες αυτές και σίγουρα θα βγείτε κερδισμένοι.
Κείμενο: Ορέστης Μανασής (Lavart)
