Η μούσα των Φρόυντ και Μπρόιερ
[dropcap size=big]Ω[/dropcap]ς θεμελιωτής της ψυχανάλυσης στη ψυχολογία, ο Sigismund Schlomo Freud μελέτησε και οριοθέτησε τις έννοιες του ασυνείδητου, της απώθησης, του Υπερεγώ και της σεξουαλικότητας στην παιδική ηλικία. Ασχολήθηκε με την νευροπαθητική και τη φυσιολογία, ορίζοντας την παρατήρηση και την ανάλυση ως εργαλεία υποστήριξης των θεραπευτικών του μεθόδων. Το 1885, ο Freud συνεργάζεται με τον νευρολόγο Jean–Martin Charcot, χρησιμοποιώντας την ύπνωση ως εργαλείο της κλινικής τους δουλειάς για να αποδεσμεύσουν τους ασθενείς από την τεμαχισμένη και κατακερματισμένη σκέψη: μέσω του «ελεύθερου συνειρμού», ενθαρρύνουν τους ασθενείς τους να μιλήσουν δίχως ηθικούς περιορισμούς, με στόχο την δόμηση της εσωτερικής ψυχοσύνθεσης που αντανακλάται στα παρατηρήσιμα συμπτώματά τους. Η ασθενής που συνδέεται με τη γέννηση της ψυχανάλυσης ήταν η Anna O.
Ο θάνατος του πατέρα της κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής εξόδου ήταν το συμβάν που οδήγησε την Anna O. στις θεραπευτικές μεθόδους του Josef Breuer, ο οποίος θα γράψει αργότερα μαζί με τον Freud το Studies in Hysteria, τον καρπό της έρευνας και ψυχανάλυσης της ασθενούς αυτής. Γλωσσικές διαταραχές, παράλυση, αμνησία, στομαχικές διαταραχές, φλοιώδης οπτική βλάβη και νευραλγία ήταν τα κυριότερα συμπτώματά της, με μια ιδιαίτερη σύγχυση και αλλαγή προσωπικότητας να διαφεντεύει πολλές από τις συναντήσεις της με τον Breuer. Αρκετές φορές, μάλιστα, ψέλλιζε λέξεις και φράσεις στον εαυτό της, απότοκα μιας «ιδιαίτερα μελαγχολικής φαντασίας, εκπορευόμενη πολλές φορές από μια ποιητική ομορφιά». Στις συναντήσεις τους, ο Breuer και ο Freud άφηναν την Anna Ο. να μιλά δίχως περιορισμό και καθοδήγηση, εκτελώντας έναν «καθαρισμό της εσωτερικής της καμινάδας»: θέτοντας έτσι τις βάσεις της ψυχανάλυσης, μιας μεθόδου που εντοπίζει τις άυλες προσταγές του υποσυνείδητου και τις άρρητες επιταγές του ασυνείδητου ως μοχλούς κινητοποίησης των ψυχολογικών διαδικασιών που ενεργοποιούν τη συμπεριφορά.
Εν τέλει, ο Breuer ομολόγησε πως η Anna O. ήταν ανισόρροπη. «Ελπίζω να πεθάνει, για να λήξει ο πόνος της» επισημαίνει αργότερα. Η μέθοδος της ψυχανάλυσης, όμως, είχε ήδη γεννηθεί, με τη συμβολή της Anna O., της πρώτης ασθενούς, να είναι ανεκτίμητη. Η ψυχανάλυση επρόκειτο να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών για τους επόμενους δύο αιώνες.
