[dropcap size=big]Α[/dropcap]πό τα πιο συγκινητικά και συνάμα διδακτικά παιδικά κινούμενα σχέδια, ήταν ο Τάρο, ο γιος της Δράκαινας. Η ιαπωνική παραγωγή του 1979, σκηνοθετημένη από τον Kirio Urayama, με πρωτότυπο τίτλο Tatsu no Ko Tarō, ήρθε στην Ελλάδα στις αρχές του 1990 και δυστυχώς δεν εκτιμήθηκε, ως άξιζε, από την ελληνική τηλεόραση. Για το λόγο αυτό, η γενιά μου θυμάται αμυδρά την ιστορία του Τάρο. Βέβαια υπάρχουν και εκείνοι που κάπου στο πατάρι έχουν κρυμμένη μια σκονισμένη κασέτα vhs, με το ξεθωριασμένο εξώφυλλο του γιου της δράκαινας. Αν δεν είχα μεγαλύτερο αδερφό, ο οποίος φρόντισε γι’ αυτήν την κασέτα, δεν θα είχε χαραχτεί στη μνήμη μου αυτό το παιδικό αριστούργημα.
Θα προσπαθήσω να… «γαργαλήσω» τις παιδικές σας αναμνήσεις, εξιστορώντας τα πιο σημαντικά σημεία του παραμυθιού. Οφείλω να προειδοποιήσω όσους δεν έχουν δει ποτέ την ταινία ότι ακολουθούν αποκαλύψεις για το περιεχόμενό της.
[dropcap size=big]Η[/dropcap] ιστορία βασίζεται στην ιαπωνική παράδοση και παρουσιάζει με βουκολικό χαρακτήρα τον πρωταγωνιστή Τάρο, ένα παιδί που μεγάλωσε με τη γιαγιά του, καθώς η μητέρα του μεταμορφώθηκε σε δράκαινα λίγο πριν τον γεννήσει. Το αμάρτημά της: παραβίασε το νόμο των βουνών, καθώς δεν μοιράστηκε τα ψάρια του ποταμού με τους υπόλοιπους χωρικούς. Με τη βοήθεια ενός μάγου, που προσφέρει ένα ξόρκι στον Τάρο, ο τελευταίος αποκτά τη δύναμη εκατό ανδρών, την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Διδάγματα παντού αυτή η ταινία! Στη συνέχεια παρακολουθούμε τις περιπέτειες που περνά ο μικρός Τάρο, στην προσπάθειά του να ξανασμίξει με τη μητέρα του. Στο δρόμο συναντά την Άγια, ένα μικρό όμορφο κοριτσάκι, που με το φλάουτό της απλώνει την ηρεμία στο ζωικό βασίλειο, αλλά και τον κόκκινο δαίμονα, που παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Εμφανίζεται ως από μηχανής θεός για να ανταποδώσει τη βοήθεια στην ευγενική ψυχή του Τάρο. Μέσα από κινδύνους, σκληρή δουλειά αλλά και χαρακτήρες που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τον Τάρο, εκείνος επιμένει και καταφέρνει να βρει τη μητέρα του. Μαζί πλέον ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ρίξουν ένα μεγάλο βράχο, προκειμένου να αποδεσμεύσουν το νερό, πολύτιμο αγαθό για τους αγρότες του κοντινού χωριού. Η δράκαινα γεμίζει πληγές στις οποίες υποκύπτει, όμως η καλή της πράξη ανταμείβεται κι έτσι επανέρχεται στη γυναικεία της μορφή.
[dropcap size=big]Η[/dropcap] απλότητα της ιστορίας είναι δοσμένη με μελαγχολικά χρώματα, που όμως αποδίδουν ακριβώς το σκοπό τους. Πρόκειται για έναν αγώνα προς τη δικαιοσύνη, που θέλει υπομονή και επιμονή κάτω από αντίξοες συνθήκες. Ούτε οι ίδιοι οι θεοί δεν μπόρεσαν να σταθούν εμπόδιο στη θέληση ενός μικρού παιδιού! Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταινία ανήκει στην κατηγορία όλων εκείνων των παιδικών κινουμένων σχεδίων αλλά και των παιχνιδιών, στα οποία η φτωχή ποιότητα των γραφικών δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν, καθώς υπερέχει η πλούσια ποιότητα της πλοκής και του περιεχομένου. Στις μέρες μας, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτοί οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Ξεσκονίστε, λοιπόν, τις παλιές σας κασέτες και μεταδώστε στις επόμενες γενιές θησαυρούς, όπως τον Τάρο, τον γιο της Δράκαινας!
Στον παρακάτω σύνδεσμο θυμηθείτε το τραγούδι των τίτλων:
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
