4ο In-Edit Film Festival: The Beatles – Ένα μεγάλο ντοκιμαντέρ για το μεγαλύτερο συγκρότημα όλων των εποχών

Πως το συγκρότημα από το Λίβερπουλ κατάφερε σε τέσσερα χρόνια από τα μικρά κλαμπ της βρετανικής πόλης να γεμίζει στάδια, πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη περιοδεία που είχε γίνει μέχρι τότε στην Αμερική.

[dropcap size=big]Δ[/dropcap]εν μου αρέσουν οι ιερές αγελάδες, αλλά ότι και να πει κανείς για τα «Σκαθάρια» είναι λίγο. Δεν ξέρω αν ήταν το κορυφαίο συγκρότημα που πέρασε πότε απ’ αυτόν τον πλανήτη, ήταν όμως σίγουρα το μεγαλύτερο, η επίδρασή τους στην βρετανική και την παγκόσμια σκηνή γενικότερα ήταν και είναι ακόμα τεράστια και έθεσαν τις βάσεις για την μουσική βιομηχανία με τους όρους του σήμερα πενήντα χρόνια πριν. Το ντοκιμαντέρ ασχολείται με τα τέσσερα πρώτα χρόνια τους, αυτά των περιοδειών δηλαδή, περιοδείες οι οποίες ήταν καθοριστικές για την εγκαθίδρυση της “beatlemania”.

[dropcap size=big]Α[/dropcap]υτό που συνέβη με τους Beatles έχει διαστάσεις φαινομένου, από όποια σκοπιά και να το εξετάσει κάποιος. Κατάφεραν μέσα σε ελάχιστα χρόνια να φτάσουν κορυφές που για όλους τους υπόλοιπους δεν αρκεί μια ζωή. Καθιέρωσαν ντύσιμο, κούρεμα, τρόπο συμπεριφοράς όχι μόνο στην Αγγλία, αλλά σε όλο τον κόσμο, «επηρεάζουμε τους νέους πιο πολύ από τον Ιησού Χριστό» είχε δηλώσει ο Τζον Λένον, μια δήλωση που παρερμηνεύτηκε από τα μέσα τις εποχής, οδηγώντας σε ακραίες αντιδράσεις κυρίως στις ΗΠΑ, όπου έκαναν συγκεντρώσεις για να κάψουν τους δίσκους τους, μια δήλωση όμως που νοηματικά δεν απείχε πολύ από την αλήθεια, αφού τα Σκαθάρια είχαν μετατραπεί σε ένα είδος θρησκείας με πιστούς σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη.[dropcap size=big]Ο[/dropcap]ι εκδηλώσεις παροξυσμού στις συναυλίες και τις τηλεοπτικές εμφανίσεις τους είναι τόσο ακραίες που σου προκαλούν δέος και γέλιο ταυτόχρονα. Πρώτο και μοναδικό συγκρότημα που κατέκτησε τις πέντε πρώτες θέσεις στο αμερικάνικο Billboard αλλά και πρώτο συγκρότημα που επέτρεψε λευκούς και μαύρους να κάθονται δίπλα δίπλα στη συναυλία τους στο Τζάκσονβιλ.  Μέσα σε μόλις τρία χρόνια από την δημιουργία τους η Βασίλισσα Ελισάβετ τους απένειμε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής για την προσφορά τους στη μουσική και αυτοί το δέχτηκαν με τσιγάρο στο χέρι.

[dropcap size=big]Γ[/dropcap]ιατί στην τελική, αυτό ήταν οι Beatles, μια παρέα τεντιμπόιδων από το Λίβερπουλ που έκανε την πλάκα της, «ένα τεράστιο αστείο» όπως λέει σε κάποια φάση ο Πολ Μακάρτνεϊ που κατέκτησε τον κόσμο, γιατί έκανε αυτό που της άρεσε, καλή μουσική. Και όταν πια είδαν πως όλες αυτές οι εμφανίσεις είχαν πάρει τη μορφή τσίρκου εξαιτίας των παράλογων αντιδράσεων του κοινού, αποφάσισαν να αποστασιοποιηθούν, να σταματήσουν τα live και να περιοριστούν σε ηχογραφήσεις, βγάζοντας μέσα σε τέσσερα χρόνια πέντε από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών. Μια απόφαση που πάρθηκε από κοινού, αν κάτι δεν το ήθελαν και οι τέσσερις δεν γινόταν. Όπως αναφέρει σε κάποια στιγμή του ντοκιμαντέρ ο Ρίνγκο Σταρ, «ο Έλβις ήταν μόνος, γι’ αυτό δεν άντεξε, εμείς είχαμε ο ένας τον άλλον».[dropcap size=big]Ο[/dropcap]ι τίτλοι τέλους πέφτουν και το ντοκιμαντέρ φαίνεται να τελειώνει, αλλά μείνετε στις θέσεις σας, για μισή ώρα έχετε την ευκαιρία να δείτε όλη την τριαντάλεπτη εμφάνισή τους στο Σι Στάντιουμ στη Νέα Υόρκη, να χτυπήσετε παλαμάκια και τα πόδια κάτω στο πάτωμα για το μοναδικό συγκρότημα που γνωρίζετε τα ονόματα όλων των μελών και αυτό από μόνο του σημαίνει κάτι.

Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί ξανά στο Ολύμπιον την Τρίτη 4/4 στις 20:15.

Όλο το πρόγραμμα του IN-EDIT μπορείτε να το δείτε εδώ http://www.in-edit.gr/program.

Κείμενο: Ορέστης Μανασής (Lavart)