Ο παράδοξα οικείος φανταστικός κόσμος του Λέμονι Σνίκετ

Μια σειρά από πραγματικά ατυχή γεγονότα

[dropcap size=big]Ο[/dropcap] κ. Λέμονι Σνίκετ κατάφερε να γράψει κάποιες αράδες για το έργο του, τις οποίες και βρήκα σ’ ένα τσαλακωμένο χαρτάκι χωμένο στην εσοχή του αριστερού ματιού μιας πεταμένης κούκλας. Ξέρετε, αυτές με τους πάνινους όγκους για κεφάλι που ποτέ κανείς δεν ξέρει γιατί πωλούνται σε παιδιά. Χρησιμοποιώντας το πιστό μου λεξικό από «Κορακίστικα σε Ελληνικά» (πέμπτη έκδοση), μπόρεσα να αποκωδικοποιήσω το μήνυμα του κ. Σνίκετ, και το παρουσιάζω εδώ, ειδικά για την Lavart: «Μη διαβάσετε αυτό το άρθρο. Είναι γεμάτο με θλιβερές νύξεις σε 3 ορφανά, μια πυρκαγιά, μια τηλεοπτική σειρά και μεγάλες δόσεις πολυδαίδαλων λέξεων. Πολυδαίδαλος εδώ θα πει σύνθετος. Αυτή είναι η τελευταία σας ευκα-» [εδώ τα λόγια του κ. Σνίκετ είναι μουτζουρωμένα με λεκέδες καφέ (;)]. Χμ. Όπως και να έχει, ακολουθεί το άρθρο.

Τα βιβλία, η ταινία, η σειρά

[dropcap size=big]Φ[/dropcap]έρτε στο νου σας έναν κόσμο παρόμοιο με τον δικό μας, μονάχα λίγο πιο ιδιότροπο, λίγο πιο στραβό: οι θαμώνες του φορούν τις παραξενιές τους με τιμή και περηφάνια, εξασκώντας το αλλόκοτο και ανορθόδοξο, με αναμενόμενη σχεδόν συνέπεια. Τώρα πλαισιώστε τον κόσμο αυτό με διάλογο βουτηγμένο στην μαύρη κωμωδία και τον σαρκασμό, μια γενικότερη γοτθική αισθητική και στοιχεία μεταμοντέρνας, αναχρονιστικής λογοτεχνίας και φιλοσοφικού αναστοχασμού. Αυτή είναι η επιφάνεια, η κρούστα της λίγδας στο ραγισμένο πρόσωπο ενός αγάλματος, το πρώτο λιθαράκι που ξεκινά να περιγράφει μια σειρά από πραγματικά, κυριολεκτικά, και πιστέψτε με, ατυχή γεγονότα. Ο Λέμονι Σνίκετ (αποφυγή σύγχυσης με κάποιον Daniel Handler) είναι ο άνθρωπος που επέλεξε να μας μεταφέρει την ιστορία των ορφανών Μποντλέρ και της τρομακτικά άτυχης συνάντησής τους με τον (αδυσώπητα γοητευτικό) κόμη Όλαφ, έναν κακόνου, σκέρβολο και κτηνοπρεπή ηθοποιό θεάτρου που επιθυμεί την ευμεγέθη περιουσία των γονιών τους. Μέσα σε 13 βιβλία, με 13 κεφάλαια το καθένα (με εξαίρεση το τελευταίο), ο κ. Σνίκετ μας αφηγείται ξανά και ξανά το κυνηγητό αυτό, το οποίο διαπερνά μια χορεία τρομακτικών και εξωφρενικών τοποθεσιών, όπως μια υποθαλάσσια σπηλιά, ένα ερημωμένο χωριό με ύποπτο αριθμό από κοράκια και ένα σχολείο. Μασκαρεμένο ως εφηβική λογοτεχνία, το έργο του κ. Σνίκετ ωριμάζει μαζί με το κοινό του, θέτοντας συνεχώς νέα ερωτήματα και θολώνοντας την γραμμή λευκού και μαύρου, πιθανού και απίθανου, δίκαιου και άδικου. Η ίδια η ιστορία, η πλοκή, το μεγάλο ανεξερεύνητο και αχαρτογράφητο ερωτηματικό διαθέτει μια δική του βούληση, μαζί με μια απίστευτη αγάπη για λεπτομέρειες μα και ασυναρτησίες, ποιητική δικαιοσύνη και τραγική ειρωνεία.[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο μυστήριο είναι πάντα εκεί: είτε ανταποκρίνεται σε παρατηρήσιμα στοιχεία που θα δέσουν τελικά με την κεντρική αποκάλυψη, είτε υπάρχει μονάχα για να εντείνει την αίσθηση ενός γεμάτου, ασύνδετου και γκρίζου κόσμου. Πλάθοντας ιστορίες μέσα σε ιστορίες, διατρυπώντας τες με μια αστείρευτη ποσότητα από λεπτομέρειες, ασυναρτησίες και παραπομπές, ο κ. Σνίκετ καταφέρνει να δημιουργήσει κάτι εντελώς διαφορετικό μέσα στην μουντή, επαναλαμβανόμενη φύση της γραφής του. Σ’ αυτό φυσικά βοηθούν και οι εικονογραφήσεις του βοηθού του, Μπρέτ Χέλκγουιστ, ο οποίος χρησιμοποιεί έντονες γωνίες και γεωμετρικά μοτίβα για να αποδώσει τις δυστυχισμένες εκφράσεις των χαρακτήρων.[dropcap size=big]Π[/dropcap]έρα από την ομώνυμη ταινία του 2004, με τον Jim Carrey στο ρόλο του κόμη Όλαφ, το Netflix προσπάθησε πρόσφατα να παρουσιάσει μια δική του εκδοχή της αλληλουχίας των γεγονότων που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «ατυχή». Η πρώτη σεζόν περιέχει 8 επεισόδια, με τον Neil Patrick Harris να παραλαμβάνει το ημίψηλο καπέλο και το τατουάζ μάτι στον αστράγαλο του αγαπητού κόμη. Κρατώντας την πλοκή σταθερά προσκολλημένη στην γενναία καταγραφή του κ. Σνίκετ, προσθέτοντας όμως το πολύχρωμο άγγιγμα του CGI και των εκμοντερνισμένων αστείων, η σειρά καταφέρνει να εμφιαλώσει την ατμόσφαιρα των βιβλίων, υπογράφοντας φυσικά με τον δικό της τρόπο τα σκονισμένα έγγραφα του θαρραλέου, μα απερίσκεπτου Λέμονι Σνίκετ. Σύμφωνα με τον ίδιο, αποφύγετέ την. Και μη σκεφτείτε να δείτε την ταινία, ούτε να μάθετε για την Βεατρίκη στο «the Beatrice Letters», 21 στους 20 ιατρούς συνιστούν να παραμείνετε μακριά.

Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2

Κείμενο: Νικήτας Διαμαντόπουλος (Lavart)