[dropcap size=big]Σ[/dropcap]ε μία σκηνή αλά καμαρούλα μια σταλιά 2×3 συνεχίζεται και τον Νοέμβριο το πρωτότυπο και, ναι, φαντασμαγορικό Μουσικό Θέατρο της Εταιρότητας υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Θωμά Βελισσάρη στο Καφεθέατρο Ελληνικό (πρώην Καφωδείο).
«Κυρίες και κύριοι επιβάτες σας καλωσορίζουμε στην πτήση μας και ελπίζουμε να κάθεστε αναπαυτικά στις θέσεις σας. Παρακαλώ δώστε προσοχή στις οδηγίες που θα ακολουθήσουν για την ασφάλειά σας…»
[dropcap size=big]Σ[/dropcap]τη σκηνή υπό το Satanasa, πιθανώς γνωστό από τους Almodóvar και McNamara, εμφανίζονται ο Δημήτρης Κουστολίδης και η Κωνσταντίνα Λιάκου. Είναι ηθοποιοί, είναι νέοι και αυτό που κάνουν, σε κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα, κάθε άλλο παρά εύκολο μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει. Πίσω τους ο Περικλής Βραχνός να τους κουρδίζει ως άνθρωπος ορχήστρα και να έχει κάνει υπέροχες – υπέροχες διασκευές γνωστών ελληνικών τραγουδιών. Σε μία σκηνή 2×3 όπως προανέφερα και υπό την σκηνοθεσία της Άννας-Μαρίας Ιακώβου εκτυλίσσονται ουκ ολίγες σατυρικές ιστορίες και άλλες τόσες εναλλαγές κουστουμιών (ξανατονίζω, σε 6 τ.μ.)
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ία δασκάλα (Κωνσταντίνα Λιάκου), η φέτα του Γιώργου της και το σούπερ μάρκετ. Το χαστούκι στον φορτηγατζή που στο… δίνει και φιλοσοφικά «επειδή δε μ’ έχεις με θες και τώρα είσαι το μαύρο σου το χάλι, επειδή δε λες να καταλάβεις». Ξέρει ο άρχων της πιάτσας (Δημήτρης Κουστολίδης) όπου άξαφνα τρακάρει και απ’ τα ηχεία ακούγεται κάτι που έχει να κάνει με Βασίλη Καρρά μόνο που δεν είναι. Και είναι ο έρωτας, είναι αυτό με το οποίο καταπιάστηκε η Άννα-Μαρία Ιακώβου, η οποία υπογράφει και το σενάριο, ο έρωτας μέσα από 18 πρόσωπα και ιστορίες.
Ο κόσμος ξεμακραίνει
Είναι βράδυ μη μιλάς«Αγάπη μου, θυμάσαι γιατί μαλώναμε;»
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ια συλλογή διηγημάτων «Έρωτας και Ξερό Ψωμί» και ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της γενιάς του στην εκπομπή «το κρεοπωλείο», δύο νεκροί αγαπημένοι και «Ο έρωτας για πάντα ζει», ο ντελιβεράς, η αγάπη του, ο Αλκίνοος, ο Θανάσης, ο Μάλαμας και οι άλλοι, δυο μπάτσοι σε ένα περιπολικό και οι… αυταπάτες των άλλων, η αιρέσεις που μπλέκει η Δεσποινούλα και το σημείωμα της αυτοκτονίας της, για τον έρωτα πάντα, τι άλλο;
[dropcap size=big]Έ[/dropcap]ξυπνες ατάκες, γρήγορες εναλλαγές διαλόγων, παντρέματα με αγαπημένα ελληνικά μα διασκευασμένα τραγούδια, καθόλου σκηνοθετικά κενά, συνοχή και ομαλή μετάβαση από πράξη σε πράξη σε ένα μουσικουθεατρικό σόου.
«Μήδεια! Άσε κάτω το ψαλίδι! Μήδεια, όχι με τον Ιάσωνα! Έλα πάρε τις κούκλες σου, να παίξεις! Άσε κάτω το ψαλίδι!»
Κείμενο: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
Φωτογραφίες: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
