Αδερφοί Κοέν: Αναζητώντας το Πράσινο

Ένα νέο βίντεο-μοντάζ για το αγαπημένο χρώμα των αδερφών Κοέν

Το χρώμα και οι χρωματικές παλέτες εν γένει παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στον κινηματογράφο και στην υποσυνείδητη επίδραση που έχει η εικόνα στον εγκέφαλο του θεατή. Πολλοί σκηνοθέτες έχουν συνδέσει το όνομά τους με κάποιο συγκεκριμένο χρώμα, με τους Στάνλεϊ Κιούμπρικ, Μάρτιν Σκορσέζε και Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν να μας έρχονται πρώτοι στο νου για την αγάπη τους για το κόκκινο, το χρώμα του πάθους και του αίματος. Δεν μπορείς να μην αντιληφθείς ότι η λειτουργία του κρύβεται ακριβώς στην έντασή του.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου η ύπαρξη ενός χρώματος κατατεθέν περνά σχεδόν απαρατήρητη σ’ ένα απρόσεκτο μάτι. Ο λόγος για το πράσινο και τους αδερφούς Ίθαν και Τζόελ Κοέν. Ένας από τους πιο δραστήριους και διαβασμένους κινηματογραφικούς αναλυτές του διαδικτύου, ο Jacob T. Sweeney, αντιλήφθηκε αυτήν την ιδιαιτερότητα των συνθέσεων των αδερφών Κοέν και μας την παρουσίασε σε ένα απολαυστικό βίντεο-μοντάζ με χαρακτηριστικές σκηνές από τις ταινίες τους. Μάλιστα ο Sweeney, χάριν σαφήνειας, «εξουδετέρωσε» κάθε άλλο χρώμα και άφησε ανέπαφο το πράσινο και τις αποχρώσεις του με αποτέλεσμα το τελικό βίντεο να είναι άκρως απολαυστικό.

Γιατί όμως, αλήθεια, οι Κοέν λατρεύουν τόσο πολύ το πράσινο; Σύμφωνα με τους ειδικούς στην ψυχολογία των χρωμάτων, το πράσινο έχει χαλαρωτική δράση και είναι συνυφασμένο με την αρμονία, την ισορροπία και την αναγέννηση. Είναι το μοναδικό χρώμα που μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το ανθρώπινο μάτι, επικρατεί στο φυσικό περιβάλλον και υποσυνείδητα μας προσφέρει ασφάλεια. Οι Κοέν συνήθως επιλέγουν το πράσινο ως το κύριο χρώμα στο χώρο, σε κομβικά σημεία της πλοκής, όπως στο No Country for Old Men (2007), ή ως το χρώμα ενός πολύ σημαντικού αντικειμένου, όπως στο Burn After Reading (2008). Είναι καθαρά θέμα στυλ και αισθητικής; Είναι μία προσπάθεια να αποσιωπήσουν το περιβάλλον, μετατρέποντάς το σε «φυσικό», ώστε να τραβήξουν το βλέμμα του θεατή στο εκάστοτε αντικείμενο αναφοράς; Ή μήπως πρόκειται για ένα παιχνίδι του μυαλού, όπου το πράσινο χαλαρώνει τον θεατή και επιβάλλει την ηρεμία, για να έρθει αργότερα το σενάριο να την διαταράξει;

Όπως και να έχει, έχοντας παρακολουθήσει το παρακάτω βίντεο, είναι δύσκολο από εδώ και έπειτα να μην ψάχνουμε το πράσινο στους Κοέν.

Για κινηματογραφικά νέα, πατήστε εδώ.

Ο ποιητής Andrei Tarkovsky

Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3 – 4

Κείμενο: Μαρία Μιχαλάκη (Lavart)