Στις 27 Μαΐου του 1995, ο Κρίστοφερ Ριβ μένει παράλυτος από τον λαιμό και κάτω

[dropcap size=big]Ή[/dropcap]δη από τις πρώτες ταινίες του Σούπερμαν είναι γνωστή η κατάρα  που ακολουθεί κάθε ηθοποιό που υποδύθηκε τον ρόλο του. Μια κατάρα προερχόμενη από τον  πραγματικό εμπνευστή του σούπερ ήρωα, Τζέρι Σίγκελ, λόγω του αποκλεισμού του από τα πνευματικά δικαιώματα  που δικαιούνταν. Ο νεώτερος και  πιο επιτυχημένος ηθοποιός που ενσάρκωσε τον ρόλο του Σούπερμαν δεν κατάφερε να γλιτώσει και υπήρξε τελικά το τρίτο κατά σειρά θύμα.

Ο Κρίστοφερ Ριβ σε ηλικία 24 χρονών, γεννημένος στις 24 Σεπτεμβρίου του 1952, μετά την επιτυχημένη καριέρα στο Μπρόντγουεϊ καλείται να μεταμορφωθεί σε κινηματογραφικό σούπερ ήρωα. Λόγω του νεαρού της ηλικίας του μπορεί να μην ήταν η πρώτη επιλογή των παραγωγών, ωστόσο ο Ριβ πρωταγωνίστησε και στις τέσσερις ταινίες από το 1978 μέχρι το 1987.

[dropcap size=big]Ο[/dropcap] ρόλος του Σούπερμαν απογείωσε την καριέρα του καθώς ακολούθησαν αρκετοί ρόλοι τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο. Για τις ανάγκες της ταινίας Άννα Καρένινα, ο ηθοποιός αναγκάστηκε να μάθει ιππασία. Αργότερα απέκτησε το δικό του άλογο και έλαβε μέρος σε αγώνες ιππασίας που έμελλε να αλλάξουν για πάντα την «ατσάλινη» ζωή του.

Στις 27 Μαΐου του 1995, ο Κρίστοφερ Ριβ μένει παράλυτος από τον λαιμό και κάτω, καθώς μετά την  πτώση του από το άλογο η σπονδυλική του στήλη θρυμματίστηκε. Ο ταλαντούχος ηθοποιός καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι και δεν μπορούσε πλέον να αναπνεύσει χωρίς μηχανική υποστήριξη. Στις 10 Οκτωβρίου του 2004, ο Ριβ έφυγε από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς.

[dropcap size=big]Μ[/dropcap]πορεί στις ταινίες του να ήταν από «ατσάλι», αλλά και στην  πραγματική ζωή  το πρόβλημα της υγείας του τον έκανε ακόμη πιο δυνατό. Ακτιβιστής και ευαισθητοποιημένος με περιβαλλοντικά θέματα, ιδρύει το Christopher Reeve Paralysis Foundation δίνοντας φωνή σε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Άλλωστε «ήρωας είναι ένας καθημερινός άνθρωπος που βρίσκει την δύναμη να συνεχίσει και αντέξει παρ’ όλα τα ακατανίκητα

Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3

Κείμενο: Ματίνα Τσιτσανοπούλου (Lavart)