Νίκος Γκάτσος, ο μεγάλος υπερρεαλιστής ποιητής
Ο λογοτέχνης που έγραψε την Αμοργό, κορυφαία δημιουργία του ελληνικού υπερρεαλισμού και οδηγό για τους νεώτερους ποιητές
Στις 8 Δεκεμβρίου 1914, στην Ασέα Αρκαδίας, έρχεται στη ζωή ο Νίκος Γκάτσος. Από την παιδική του ηλικία γνωρίζει την ορφάνια και τις δυσκολίες της επιβίωσης, όμως στο σχολείο ένας καινούργιος κόσμος ανοίγεται μπροστά του και η γνώση γίνεται το καταφύγιό του. Μελετά λογοτεχνικά βιβλία, μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών και παρακολουθεί θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις.
Όταν εγγράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, έχει ήδη δημιουργήσει ένα ισχυρό γνωστικό υπόβαθρο. Έρχεται σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής και δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα στα περιοδικά Νέα Εστία (1931) και Ρυθμός (1933).
Το 1943, κυκλοφορεί η ποιητική του σύνθεση με τίτλο Αμοργός. Πρόκειται για ένα έργο ορόσημο της ελληνικής λογοτεχνίας με σημαντική επίδραση στους μετέπειτα θιασώτες της νεωτερικής ποίησης. Λέγεται ότι ο Γκάτσος ολοκλήρωσε τη δημιουργία του μόλις σε μια νύχτα, με τη μέθοδο της αυτόματης γραφής των υπερρεαλιστών. Σε κάθε περίπτωση αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής της πορείας του Εμπειρίκου και του Εγγονόπουλου, ενώ ο Μάνος Χατζηδάκις χαρακτηρίζει την Αμοργό ως «μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου».
Έκτοτε, ο Γκάτσος δημοσιεύει μόνο τρία ποιήματά του – Ελεγείο (1946), Ο Ιππότης και ο θάνατος (1947) και το Τραγούδι του παλιού καιρού (1963).
Η ανεξάντλητη δημιουργικότητά του τον ωθεί στο χώρο της στιχουργίας, όπου διαπρέπει συνεργαζόμενος με κορυφαίους συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζηδάκις και ο Σταύρος Ξαρχάκος. Τραγούδια όπως το Αρχιπέλαγος, Πήρες το μεγάλο δρόμο, Πορνογραφία, Αν θυμηθείς τ’ όνειρό μου, Χάρτινο το φεγγαράκι αγαπήθηκαν από τον κόσμο και ερμηνεύτηκαν από μεγάλες φωνές.
Ο Γκάτσος ασχολείται, επίσης, με τη μετάφραση σπουδαίων θεατρικών έργων για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου. Μεγάλες μεταφραστικές του επιτυχίες είναι ο Ματωμένος Γάμος του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, το Λεωφορείον ο Πόθος του Τενεσί Ουίλιαμς, το Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα του Ευγένιου Ο‘ Νηλ.
Στις 12 Μαΐου 1992, στην Αθήνα, ο τελευταίος μεγάλος εκπρόσωπος του ελληνικού υπερρεαλισμού αφήνει την τελευταία του πνοή.
«Κι αν θα διψάσεις για νερό, θα στύψουμε ένα σύννεφο».
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
