Ο παρεξηγημένος Συρανό ντε Μπερζεράκ
[dropcap size=big]Δ[/dropcap]εν είναι ίσως τόσο σπάνιες οι περιπτώσεις που συναντούμε ανθρώπους του πνεύματος σε μέρη που δε θα περίμενε κανείς, όπως ο στρατός! Τέτοια ήταν και η περίπτωση του Γάλλου συγγραφέα και δραματουργού Συρανό, τότε στην προεπαναστατική Γαλλία, πάνω από εκατό χρόνια πριν το «τέλος της εποχής».
Γόνος κατώτερων αριστοκρατών, γεννημένος το σωτήριο έτος 1619, στις 6 Μαρτίου. Παιδί της άνοιξης. Η πρώτη του εκπαίδευση ήταν θρησκευτική. Παιδικός φίλος του μελλοντικού βιογράφου Ανρί Λεμπρέ. Μετακομίζει στη Λατινική Συνοικία του Παρισιού για να φοιτήσει στο College de Dormans-Beauvais. Κατατάσσεται στο γαλλικό στρατό στην τρυφερή ηλικία των δεκαεννέα για να πάρει μέρος στον Τριακονταετή Πόλεμο, έναν πόλεμο που συγκλόνισε τη χώρα του Γαλλία, αλλά και όλη την Ευρώπη και που έδινε μια ιδέα για το τι θα ακολουθούσε τρεις αιώνες μετά.
[dropcap size=big]Γ[/dropcap]ια την προσωπική του ζωή υπάρχει ομίχλη. Η Ishbel Addyman αναφέρει ότι ίσως ήταν ομοφυλόφιλος, ότι υπέφερε από σύφιλη και ότι γύρω στα 1640 έγινε εραστής του Charles Coypeau d’ Assoucy, επιφανούς συγγραφέα και μουσικού. Την ίδια χρονιά τραυματίζεται και θα αφήσει το στρατό για να κυνηγήσει τη λογοτεχνία στο Παρίσι. Το 1654 κατά μία εκδοχή θα τραυματιστεί από μια ξύλινη σανίδα που θα πέσει πάνω του. Δε γνωρίζουμε αν ο θάνατός του επήλθε από αυτό το ατύχημα ή από ασθένεια. Πάντως ο Συρανό ντε Μπερζεράκ θα πεθάνει στις 28 Ιουλίου του 1655 στο σπίτι του ξαδέρφου του Πιέρ ντε Συρανό στο Sannois. Δεν έλειψαν φυσικά και συνωμοσιολογίες γύρω από το θάνατό του. Για ορισμένους, όλα ήταν μια σκευωρία του αδελφού του Αμπέλ ντε Συρανό και των συνεργών του. Ήταν μόλις τριάντα έξι ετών.
Άνθρωπος βαθύτατα ελευθεριακός, επηρεασμένος από τον δάσκαλό του και επίσης ελευθεριακό Pierre Gassendi, σε μια εποχή πολύ επικίνδυνη για «ταραχοποιούς» εποχή. Για τον Συρανό, δεν ήταν απλά μια θεωρία, ήταν τρόπος ζωής και αντικατοπτρίζεται τόσο στην καθημερινότητά του όσο και στα έργα του. Τον γενναίο αθεϊσμό του μαρτυρεί η τραγωδία του Ο Θάνατος της Αγριππίνας (1654), η οποία αμέσως απαγορεύτηκε από το γαλλικό κράτος, επειδή θεωρήθηκε ότι διασπείρει αθεϊστική προπαγάνδα. Επηρεάστηκε έντονα από τον Τόμας Μορ και συγκεκριμένα από την Ουτοπία του. Ο ίδιος ο ντε Μπερζεράκ ασχολήθηκε πολύ με τις ουτοπίες και με το μέλλον. Περιγράφει διαστημικά ταξίδια και κοινωνίες που βασίζονται στη λογική και τη δικαιοσύνη, όπως με το έργο του Ο Άλλος Κόσμος. Ενέπνευσε άλλους στο ίδιο μοτίβο, όπως ο Jonathan Swift με Τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ και ο Aldous Huxley. To 1897 o Άγγλος ποιητής Edmond Rostand θα κάνει τη ζωή του Συρανό θεατρικό έργο, πράγμα που θα τον κάνει ευρέως γνωστό, ασχέτως αν ακόμα και σήμερα πολλοί τον θεωρούν φανταστικό πρόσωπο.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]α έργα του περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τα: Lettre contre les Frondeurs (Επιστολές κατά των οπαδών της Σφενδόνης, 1651), Lettres (Επιστολές, 1654 – σε διάφορα υπαρκτά ή φανταστικά πρόσωπα), La Mort d’Agrippine (Ο θάνατος της Αγριππίνας, 1654), Le Pédant joué (Ο εμπαιζόμενος σχολαστικός, 1654), L’Autre Monde (Ο Άλλος Κόσμος, 1657, μεταθανάτια) σε δύο μέρη: Histoire comique des Estats et empires de la Lune (Κωμική ιστορία των Κρατών και αυτοκρατοριών της Σελήνης) και Histoire comique des Estats et empires du Soleil (Κωμική ιστορία των Κρατών και αυτοκρατοριών του Ήλιου).
