Τα Μωρά και ο Σαλβαδόρ.
[dropcap size=big]Κ[/dropcap]αι αν υπάρχουν κάποιες λέξεις που χαρακτηρίζουν τα πεπραγμένα τους σχεδόν τριάντα χρόνια τώρα, αυτές είναι η αξιοπρέπεια, η σοβαρότητα, η ζωντάνια, η αγνότητα, η μετριοφροσύνη και η επαναστατικότητα.
Αν καθήσει κάποιος και ακούσει τις δουλειές τους, θα βρει τους παραπάνω χαρακτηρισμούς να τριγυρνάνε από λέξη σε λέξη και από ήχο σε ήχο.
Ήχος σαν αυτόν που το ελληνικό ροκ ξέχασε και με τη νέα τους δουλειά τον ξανασερβίρουν, όχι ξαναζεσταμένο, μα ατόφιο μωρουδίστικο.
[dropcap size=big]Ο[/dropcap] Στέλιος και η παρέα του, αυτή τη φορά (στο 8ball, με δύο σετ τυμπάνων παρακαλώ) και με διάθεση όπως πάντα αυτής της «τελευταίας συναυλίας» μας έκανε να ουρλιάξουμε, να διασκεδάσουμε, να χτυπηθούμε λίγο παραπάνω. Γιατί στα Μωρά δεν ψυχαγωγείσαι μόνο, αλλά διασκεδάζεις κιόλας.
Γεμάτο το 8ball, stage dives κάθε πεντάλεπτο και «παίξε τώρα με μένα, παίξε με τον καθένα, παίξε όσο πιο καλά μπορείς»!
[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]Θ[/dropcap]α μπορούσα να γράφω ασταμάτητα για τα αναγγενημένα Μωρά στο 8ball, αλλά μόλις σκέφτηκα πως την επόμενη εβδομάδα η Lavart θα συναντήσει το Στέλιο Σαλβαδόρ από κοντά.
Οπότε ας αφήσουμε τον Χαμαιλέων, τον ροκά, τον φίλο της παλιάς ποίησης, τον έναν από τους σύγχρονους γεννήτορες της, να μας τα πει περαιτέρω.
Παρακάτω σε φωτογραφίες η ζωντάνια της Παρασκευής.
Κείμενο: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
Φωτογραφίες: Ντίνα Κυριάκου (Lavart)
