Και εκεί που ο ελληνισμός χαρίζεται απλόχερα και γίνεται ζωντανή μνήμη μα και «υποχρέωση» για όλους.
[dropcap size=big]Η[/dropcap] Δήμητρα Γαλάνη στη φωνή, ο Σπύρος Μάνεσης στο πιάνο, ο Χρήστος Ραφαηλίδης στο βιμπράφωνο, ο Πέτρος Κλαμπάνης στο κοντραμπάσο, ο Θωμάς Κωνσταντίνου στο ούτι, την κιθάρα και τον μπαγλαμά, παρουσίασαν το Chronos και στη Θεσσαλονίκη. Ένα project με τζαζ διασκευές σπουδαίων ελληνικών ποιημάτων – τραγουδιών του Γκάτσου, του Ξαρχάκου, του Χατζιδάκι, του Τσιτσάνη, του Σεφέρη, του Θεοδωράκη, του Τούντα, της Σαπφούς, του Μάντζαρου και του Σολωμού, αλλά και επιλεγμένα παραδοσιακά. Και όλα αυτά, όπως προείπα, με τρόπο τζαζ και συνάμα ελληνικό.
Και δεν είναι μόνο τα παραπάνω μελοποιημένα ποιήματα που συνιστούν ούτως η άλλως την ίδια τη ναυαρχίδα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, είναι και το «πείραμα» της Δήμητρας Γαλάνη, που εδώ και πολλά χρόνια δοκιμάζει και δοκιμάζεται σε πολλά και διαφορετικά μουσικά πράγματα, καθώς και των παραπάνω μουσικών να κάνουν κάτι που είχαν ανάγκη. Γιατί, τελικά, αυτό που οδηγεί σε πράξεις δεν είναι άλλο από την ουσιαστική προσωπική ανάγκη. Μόνο που, παρεμπιπτόντως, δε το κάνουν μόνο στο Chronos, το κάνουν σε κάθε τους κίνηση, κατά κύριο λόγο εκτός Ελλάδος (σύντομα ως Lavart ετοιμάζουμε ένα αφιέρωμα για κάθε έναν από αυτούς).
«Να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε», είπε η Δήμητρα Γαλάνη και συνέχισε με το ομορφότερο:
«Μόνο αυτό να τους πεις: Είμαστε σε έναν πολιτισμό όπου η λέξη Αθανασία, είναι όνομα.»
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ε έναν τζαζ ήχο, με έναν τόσο τζαζ ήχο που θα ‘λεγες πως τελικά ταιριάζει τόσο πολύ σε αυτόν τον νοτιοβαλκανικό πολιτισμό που αναρωτιέσαι και κάνεις συνωμοσιολογικές βόλτες στο μυαλό σου αν είναι ΚΑΙ αυτό το είδος εγχώριο. Και αν αυτό δεν έχει κανένα νόημα, της ψυχής το κάλεσμα έγινε, και ήταν τη στιγμή που ο Θωμάς Κωνσταντίνου έπαιξε το Μπαξέ τσιφλίκι του Βασίλη Τσιτσάνη και όλο το κοινό σιγοτραγούδησε τις μνήμες. Όλο το κοινό σιγοτραγούδησε το Chronos. Νόημα έχει που ο χώρος ήταν γεμάτος. Νόημα έχει που ο κόσμος μετά το πέρας της συναυλίας αγόρασε το cd αυτού του σπουδαίου project. Και αν περιμένουμε από κάπου την ελπίδα, είναι άδικος κόπος. Η ελπίδα βρίσκεται εδώ. Φτάνει να ανοίξουμε τα βιβλία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, την καρδιά, τα μάτια και τα αυτιά μας.
Στο φόντο, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, δέσποζαν έργα αντίστοιχης ομορφιάς όπως του Μόραλη, του Αριθάκη, του Ρίτσου.
Η παράσταση Chronos παίζεται από το 2013 σε ξεχωριστούς χώρους ανά την Ελλάδα.
…πήραμε τη ζωή μας· λάθος! κι αλλάξαμε ζωή.
Κείμενο: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
Φωτογραφίες: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
