Μια ομιλία της Μαρίας Ευθυμίου στο TEDX ήταν αρκετή για να σταθούμε στα λεγόμενά της και να αντιληφθούμε το βάρος που φέρει η κληρονομιά της ελληνικής γλώσσας.
Η εκπαιδευτική κοινότητα στέκεται αμήχανα τα τελευταία χρόνια απέναντι στον λειτουργικό αναλφαβητισμό και την κακή ποιότητα στη χρήση των ελληνικών, όχι μόνο από απόφοιτους Λυκείου αλλά ακόμη και φοιτητών με ειδικότητα στις ανθρωπιστικές επιστήμες. «Ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλον» και το πρόβλημα διαιωνίζεται. Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε πως η ορθή χρήση της γλώσσας είναι σημαντική όχι για να παριστάνεις τον κουλτουριάρη αλλά για να μπορείς να περιγράψεις τα συναισθήματά σου, να καταλάβεις τους γύρω σου και να αναπτύξεις την κοινωνική σου αντίληψη. Οι ελλείψεις στη γλώσσα λοιπόν, δεν επηρεάζουν μόνο το λεξιλογικό σου μωσαϊκό αλλά και τον συναισθηματικό σου κόσμο.
Φανταστείτε έναν κόσμο που δε θα μπορεί να περιγράψει, δε θα μπορεί αφηγηθεί παρά μόνο επιφανειακά αυτό που νιώθει, αυτό που είδε, αυτό που του είπαν. Με τον παραπάνω φόβο πολλοί άνθρωποι του ακαδημαϊκού κόσμου έχουν ξεκινήσει μια ενημέρωση για την αξία της ελληνικής γλώσσας, τη βαρύτητα που πρέπει να δοθεί από τις σημερινές γενιές,
Η Μαρία Ευθυμίου έχει μιλήσει πολλάκις για τη αξία και την ιστορία της ελληνικής γλώσσας, θέλοντας να πείσει τους νέους ανθρώπους να ασχοληθούν μαζί της, να την αγκαλιάσουν και να την αντιληφθούν. Εντοπίσαμε μια από αυτές τις ιδιαίτερα διαπεραστικές ομιλίες της και θελήσαμε να τη μοιραστούμε μαζί σας.
(Δείτε το βίντεο παρακάτω)
Ευθυμίου:«τα παιδιά μας συχνά μεγαλώνουν χωρίς όρια και χωρίς σεβασμό για κομβικές αξίες της ζωής»
Το επίμαχο απόσπασμα βρίσκεται στα 9:33 λεπτά, αν και αξίζει να παρακολουθήσετε ολόκληρη την ομιλία.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Μπορείτε να συνεχίσετε να διαβάσετε τις σκέψεις τη Μαρίας Ευθυμίου, δίνοντας λίγο από τον χρόνο σας, διαβάζοντας τα αποφθέγματά της:
1.Νομίζω ότι μπροστά σε αυτήν την εκτίναξη της θέσης της γυναίκας αρκετοί άνδρες νιώθουν δυσφορία και αμηχανία. Και γίνονται βίαιοι όχι πλέον επειδή αισθάνονται ανώτεροι από τη γυναίκα, αλλά ακριβώς επειδή εκείνη είναι ανώτερη από αυτούς. Κατά έναν παράξενο τρόπο, δηλαδή, αυτή η φρίκη εμπεριέχει νίκη του θύματος και ήττα του θύτη.
2.Ναι. Νιώθω ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι ζω, για το γεγονός ότι γεννήθηκα. Γι’ αυτό και τιμώ τα χρόνια μου, τα οποία και δεν κρύβω γιατί απλά είναι δικά μου ένα προς ένα. Είναι η δικιά μου Ιστορία.
3.Είμαι άθρησκη, αλλά δεν είμαι άθεη. Θεωρώ ότι οι θρησκείες είναι κατασκευές του ανθρώπου που προσπαθούν να καλύψουν ανασφάλειες και επιθυμίες του. Ως τμήμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ωστόσο, τις σέβομαι και τις τιμώ. Πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη. Δεν την γνωρίζω, δεν μπορώ να την ορίσω ή να την περιγράψω. Θεωρώ τον εαυτό μου ασήμαντη μπροστά στο απέραντο.
4.Είναι πολλά τα κέρδη που αποκομίζει κανείς από τη μελέτη της Ιστορίας. Ακόμα και στην καθημερινότητά του. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στη ζωή μου που μου φέρνει θλίψη, ένταση, απελπισία, συνεφέρνω τον εαυτό μου ανακαλώντας ιστορικά γεγονότα και δύσκολες περιστάσεις ούτως ώστε να φέρω την κατάσταση που έχω μεγαλοποιήσει στα μέτρα της.
5.Η Ιστορία μάς χαρίζει έναν καταπληκτικό συνδυασμό: πρώτα σου θυμίζει πόσο μικρός είσαι και πόσα μπορούν να συμβούν οποιαδήποτε στιγμή, εξελίξεις που δεν τις έχεις φανταστεί, οι οποίες μπορεί να σε παρασύρουν και, άμα θέλουν, να σε συντρίψουν.
6.Η Ελλάδα όπου έζησα ήταν μεν φτωχή, αλλά είχε αξιοπρέπεια. Δεν θα ξεχάσω ότι όταν ήμουν παιδί, όσο φτωχά κι αν ήταν τα νοικοκυριά, οι αυλές τους και οι μάντρες τους έλαμπαν και τα πεζοδρόμια ήταν πάντα ασβεστωμένα. Σήμερα, παρατηρούμε μια άκριτη αποδοχή ερεθισμάτων από το εξωτερικό, π.χ. μουτζουρώνοντας τοίχους και μνημεία.
7.Εξευτελίσαμε την εκπαιδευτική λειτουργία και δημιουργήσαμε με τα εύκολα Α στο δημοτικό, 20 στο γυμνάσιο και λύκειο και 5 στο πανεπιστήμιο, ένα υπέρογκο ποσοστό «αριστούχων» και «πτυχιούχων», υποβαθμίζοντας τα πτυχία μας από το δημοτικό μέχρι και το πανεπιστήμιο. Οι σημερινοί νέοι μας έχουν εν πολλοίς μεγαλώσει με παροχές, επώνυμα ρούχα, χαλαρή και μη απαιτητική «παιδεία», σ’ ένα κλίμα ασυδοσίας που υπηρέτησε η δική μου γενιά, η γενιά των γονέων τους, και ολόκληρη η νεοελληνική μεταπολιτευτική κοινωνία.
Δείτε περισσότερες λογοτεχνικές στιγμές που μας έκαναν να σκεφτούμε:
- Είσαι έτοιμος να κοιτάξεις στα μάτια τον Έσσε; «Να ζεις στον κόσμο σαν να μην ήταν …»
- Εντοπίσαμε ένα βαθύτερο νόημα στα λόγια του Καμύ: «Το σχολείο μας προετοιμάζει για τη ζωή σε …»
- 20 προειδοποιήσεις του Όργουελ για τον σύγχρονο κόσμο: «…μέχρι να επαναστατήσουν δεν μπορούν να αποκτήσουν…»
- Σε μια στιγμή αμφιβολίας, ο Ντοστογιέφσκι είπε: «Καταντήσαμε να θεωρούμε την πραγματική ζωή σαν αγγαρεία, σχεδόν σαν ένα επάγγελμα και όλοι…»
- Άλντους Χάξλεϋ: «Διανοούμενος είναι κάποιος που ανακάλυψε κάτι πιο ενδιαφέρον από το….»
- Όπως θα έλεγε και ο Κούντερα: «Το να αγαπάς κάποιον από συμπόνια δεν σημαίνει ότι τον …»
- Είχε δίκιο ο Φερνάντο Πεσσόα: «Είμαι αυτός που νομίζω; Μα νομίζω πως είμαι τόσο πολλά πράγματα…»
- Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές: «Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με …»
- Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς: «Όταν γεράσεις κι ασπρίσεις …Την ομορφιά σου αγάπησαν στ’ αλήθεια ή σαν ψέμα»
