Διαβάζοντας το «Γιατί με αγάπησες» της Μαρίας Πολυδούρη είναι σαν να παρασύρεσαι σε μια έκσταση όπου η αγάπη και η μνήμη χορεύουν σε τέλεια, στοιχειωμένη αρμονία.
Υπάρχει μια απλότητα στη γλώσσα της που ξεγελά στην αρχή αλλά όσο εμβαθύνεις νιώθεις το βάρος ενός παρελθόντος που η Πολυδούρη φοράει σαν στέμμα και σαν βάρος ταυτόχρονα. Είναι σαν να μας λέει: «Δεν υπάρχω όπως είμαι, χωρίς το σημάδι που μου άφησες», και η φιλοσοφική ειρωνεία είναι σκληρή. Γιατί; Επειδή φωτίζεται και ορίζεται από την αγάπη ενός άλλου, όχι από κάποιο αιώνιο, εγγενές φως είναι «όμορφη σαν κρίνος ορθάνοιχτος» εξαιτίας ενός φευγαλέου, θνητού φιλιού.
Και αυτός δεν είναι ο παραλογισμός της ύπαρξής μας; Υμνούμε τις ερωτικές μας ιστορίες σαν να είναι γραφτό να κρατήσουν για πάντα, όμως η Πολυδούρη μας υπενθυμίζει, με τον παραιτητικό αλλά και ανατριχιαστικό τρόπο της, ότι είναι η παροδικότητά τους που αφήνει τις βαθύτερες χαρακιές στις ψυχές μας.
(Αξίζει κάθε λέξη, διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)
Ερωτικές εξομολογήσεις: 8 ποιήματα μας παραδίδουν τους έρωτες που θα θέλαμε να ζήσουμε
Μαρία Πολυδούρη – Γιατί μ’ αγάπησες
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν.
Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.
Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες
και μου άπλωσες τα χέρια
κι είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα
– μια αγάπη πλέρια,
γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά* μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μού εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.
Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες,
κι έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.
Αν αυτή η επαφή με τους σπαρταριστούς για την ψυχή στίχους της Πολυδούρη σας άφησε την επιθυμία για περισσότερα, σας προσκαλώ να εξερευνήσετε περαιτέρω τον κόσμο του έρωτα μέσω της ποίησης: 6 κορυφαία ποιήματα για τον έρωτα που μας έκαναν «ρημάδι».
Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα παρακάτω:
- Είχε δίκιο ο Φερνάντο Πεσσόα: «Είμαι αυτός που νομίζω; Μα νομίζω πως είμαι τόσο πολλά πράγματα…»
- Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές: «Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με …»
- Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς: «Όταν γεράσεις κι ασπρίσεις …Την ομορφιά σου αγάπησαν στ’ αλήθεια ή σαν ψέμα»
- Χένρι Μίλλερ: «Αν οι άνθρωποι σταματήσουν να πιστεύουν ότι κάποια μέρα θα γίνουν θεοί, τότε σίγουρα θα …»
- Μια φορά κι έναν καιρό ο Έσσε μας είπε: «Όταν φοβόμαστε κάποιον είναι γιατί …»
- 5 φορές που ο Ίψεν είχε δίκιο (και είπε όσα φοβόμασταν να παραδεχτούμε)
- Έρμαν Έσσε: «Όλοι μας ως το τέλος της ζωής μας κουβαλάμε τα υπολείμματα της γέννησής μας»
- 20 λυτρωτικά αποφθέγματα του Καρλ Γιουνγκ ελέγχουν το ασυνείδητό μας
