Η οικεία φωνή του Φροστ: «είναι δικαίωμα του καθενός να πηγαίνει στην κόλαση με τον δικό του τρόπο»

Ο Ρόμπερτ Φροστ βρίσκεται στο σταυροδρόμι της αμερικανικής ποίησης, όπου μια βόλτα στο δάσος μπορεί να εξελιχθεί με αρκετά νοητά στρώματα νοήματος.

Τα έργα του «Stopping by Woods on a Snowy Evening» και «The Road Not Taken» μάς μεταφέρουν από την καθημερινή ρουτίνα.

Κάτω από την επιφάνεια των ποιμενικών σκηνών του, βρίσκουμε έναν ποιητή που παλεύει με μερικά από τα πιο διαρκή ερωτήματα της ζωής: Τι μονοπάτια επιλέγουμε; Πώς συμβιβάζουμε τις δυνάμεις που διαμορφώνουν το πεπρωμένο μας; Πώς βρίσκουμε νόημα σε έναν κόσμο που συχνά αδιαφορεί για τις επιθυμίες μας ;

Τι εννοούσε ο Όσκαρ Ουάιλντ με τη φράση του: «Ο καλύτερος τρόπος ν’ αντιστέκεσαι σε έναν πειρασμό, είναι να υποκύπτεις σ’ αυτόν»

10 αποφθέγματα του Ρόμπερτ Φροστ.

Η μόνη σίγουρη ελευθερία είναι στη φυγή.
Φρόντισε να πουλήσεις το άλογό σου προτού ψοφήσει. Η τέχνη της ζωής είναι να πασάρεις τις απώλειες στους άλλους.
Ποτέ μην γκρεμίζεις έναν φράχτη προτού μάθεις γιατί τον έβαλαν εκεί.
Συγχώρεσε, Κύριε, τα μικρά αστεία που κάνω σε βάρος Σου και θα συγχωρέσω το μεγάλο αστείο που κάνεις σε βάρος μου.
Tο μυαλό του ανθρώπου είναι ένα θαυμάσιο όργανο. Αρχίζει να δουλεύει τη στιγμή που ξυπνάς και δε σταματάει μέχρι να φτάσεις στο γραφείο.
Η μέση του δρόμου είναι εκεί που είναι η άσπρη γραμμή – και αυτό είναι το χειρότερο σημείο να οδηγείς.
Η διαφορά μεταξύ δουλειάς και καριέρας είναι είκοσι ώρες την εβδομάδα.
Διπλωμάτης είναι κάποιος που θυμάται τα γενέθλια μιας γυναίκας και ξεχνά την ηλικία της.
Θεωρώ ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να πηγαίνει στην κόλαση με τον δικό του τρόπο.
Ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις.