«Κάθε πόλεμος είναι σύμπτωμα της αποτυχίας του ανθρώπου» – Ο Τζον Στάινμπεκ αφαιρεί τις μάσκες μας

Ο Τζον Στάινμπεκ είναι ένας από εκείνους τους σπάνιους συγγραφείς που αποτύπωσε τις πιο ωμές αλήθειες της ζωής.

Ο Στάινμπεκ δεν ενδιαφερόταν να καλύψει την πραγματικότητα με όμορφες φράσεις. Ήθελε να βγάλει εντελώς τη μάσκα, αποκαλύπτοντας τις αντιφάσεις της κοινής μας ύπαρξης. Είτε επρόκειτο για τη βαθιά νοσταλγία των αδικημένων, είτε για την ασφυκτική λαβή της εξουσίας και του φόβου, είτε για την πονεμένη ελπίδα που περνάει από πατέρα σε γιο, ο Στάινμπεκ δεν απέφευγε τα άβολα. Ήξερε ότι οι πιο ισχυρές αλήθειες συχνά ζουν μέσα στη δυσφορία.

Στα μυθιστορήματά του, ο Στάινμπεκ διερευνούσε σταθερά τον αγώνα του ατόμου ενάντια σε δυνάμεις μεγαλύτερες από τον εαυτό του, τον καπιταλισμό, τον πόλεμο, τη φύση, ακόμη και τον ίδιο τον χρόνο. Κι όμως, σ’ αυτόν τον αγώνα, υπήρχε πάντα ένας πυρήνας ελπίδας, μια υπενθύμιση ότι ακόμη και οι φτωχότεροι, οι πιο καταπιεσμένοι, είχαν κάτι να δώσουν. Οι χαρακτήρες του δεν είναι μόνο φορείς της σοφίας του, αλλά αντανακλάσεις όλων μας, των φόβων και των ονείρων μας.

Τζον Στάινμπεκ: «θα βρίσκομαι και εκεί όπου τα παιδιά γελούν επειδή πεινούν μα ξέρουν ότι το δείπνο τα περιμένει»

14 αποφθέγματα του Στάινμπεκ

Έμαθε ότι όταν οι άνθρωποι είναι πολύ φτωχοί, εξακολουθούν να έχουν κάτι να δώσουν και την παρόρμηση να το δώσουν.
Η εξουσία δεν διαφθείρει. Ο φόβος διαφθείρει. Ίσως ο φόβος απώλειας της εξουσίας.
Κάθε πόλεμος είναι σύμπτωμα της αποτυχίας του ανθρώπου ως σκεπτόμενο ζώο.
Ο σοσιαλισμός δεν ρίζωσε στην Αμερική, επειδή οι φτωχοί βλέπουν τους εαυτούς τους όχι σαν καταπιεσμένους προλετάριους, αλλά σαν προσωρινά ατυχήσαντες εκατομμυριούχους.
Όταν κάποιος λέει ότι δεν θέλει να μιλήσει για κάτι, συνήθως εννοεί ότι μόνο αυτό έχει στο μυαλό του.
Κανένας δε θέλει συμβουλές, μόνο επιβεβαίωση.
Ένας ωκεανός χωρίς άγνωστα τέρατα θα ήταν ύπνος δίχως όνειρα.
Το γεγονός της ιδιοκτησίας σε παγώνει για πάντα στο «Εγώ» και σε διώχνει για πάντα από το «Εμείς».
Ένας άνθρωπος χωρίς λόγια είναι ένας άνθρωπος χωρίς σκέψη.
Πάντα στα χρόνια της ξηρασίας οι άνθρωποι ξεχνούσαν τα πλούσια χρόνια, και στα χρόνια της βροχής ξεχνούσαν τα χρόνια της ξηρασίας. Πάντα έτσι γινόταν.
Να θυμάσαι πως τα πιο ωραία πράγματα στον κόσμο είναι τα πιο άχρηστα: τα παγώνια και τα κρίνα, παραδείγματος χάριν.
Πέρα, μπροστά μας υπάρχουν χιλιάδες ζωές που μπορούμε να ζήσουμε, αλλά όταν έρθει η ώρα, θα είναι μόνο μία.
Εννοείται ότι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Αν μια ιστορία δεν αφορά τον ακροατή, δεν θα την ακούσει.
Γιατί άντρες σαν εμένα θέλουν γιους; αναρωτήθηκε. Πρέπει να είναι επειδή ελπίζουν μέσα στις φτωχές, χτυπημένες ψυχές τους ότι αυτοί οι νέοι άνδρες, που είναι το αίμα τους, θα κάνουν τα πράγματα που δεν ήταν αρκετά δυνατοί, ούτε αρκετά σοφοί, ούτε αρκετά γενναίοι για να κάνουν. Είναι μάλλον σαν μια άλλη ευκαιρία στη ζωή- σαν μια νέα σακούλα με κέρματα σε ένα τραπέζι της τύχης, αφού η τύχη σου έχει χαθεί.

Φωτογραφία εξωφύλλου