Τι μας αναγκάζει να παλέψουμε με το νόημα, την προδοσία και το βάρος της δικής μας ανθρωπιάς; Ο Άρθουρ Μίλερ, ένας από τους πιο βαθυστόχαστους θεατρικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, μας προκαλεί να αντιμετωπίσουμε αυτά ακριβώς τα ερωτήματα μέσα από τα διαπεραστικά του λόγια.
Τι λέει ο Άρθουρ Μίλερ για τη φύση της δέσμευσης, της πίστης και της απογοήτευσης; Πώς το σχόλιό του για την τραγωδία μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε τη δική μας ζωή; Ο Μίλερ, άλλωστε, δεν παρατηρεί απλώς την ανθρώπινη αδυναμία, μας καλεί σε διάλογο μαζί της. Από τους προβληματισμούς του για τον φανατισμό μέχρι την απεικόνιση ελαττωματικών χαρακτήρων όπως ο Γουίλι Λόμαν, μας υπενθυμίζει ότι ο πόνος απαιτεί την προσοχή μας!
Το έργο του Μίλερ ξεπερνά τη σκηνή, ζητώντας μας να μην παρακολουθούμε παθητικά, αλλά να αισθανθούμε βαθιά και να σκεφτούμε κριτικά. Είτε μιλάει για τον ρόλο του θεάτρου, είτε για την πολυπλοκότητα της προδοσίας, είτε για την ευθραυστότητα του παιδικού πνεύματος, τα λόγια του παραμένουν στοιχειωδώς επίκαιρα. Με πολλούς τρόπους, ο Μίλερ υποδηλώνει ότι η ικανότητά μας να προβληματιζόμαστε πάνω σε αυτές τις ιδέες: για το χάος, την τάξη, την ίδια τη φύση της ύπαρξής μας είναι αυτό που μας κάνει βαθιά ανθρώπινους.
Η «καυτή» αλληλογραφία μεταξύ Μέριλιν Μονρόε και Άρθουρ Μίλερ
10 αποφθέγματα του Άρθουρ Μίλερ
- «Όσο πιο κοντά πλησιάζει ο άνθρωπος στην τραγωδία τόσο πιο έντονη είναι η συγκέντρωση συναισθημάτων στο σταθερό σημείο της δέσμευσής του, δηλαδή, τόσο πιο κοντά πλησιάζει σε αυτό που στη ζωή αποκαλούμε φανατισμό».
- «Η ιδέα του θαύματος, τροφοδοτεί τον άνθρωπο. Όταν το θαύμα πεθαίνει, έρχεται η μιζέρια».
- «Ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα δεν δινόταν μια παράσταση αντί μιας διάλεξης… Ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα πάνω απ’ όλα το θέατρο ήταν μια μορφή ψυχαγωγίας και όχι διδασκαλίας. Βέβαια θα μου πείτε, και δικαιολογημένα, ότι το αίσθημα είναι και αυτό γνώση. Παρ’ όλα αυτά, αν κάποιοι επιμένουν να αντιμετωπίζουν το θέατρο ως ένα άλλου είδους σχολείο, η αντίληψη αυτή έχει τελειώσει για μένα».
- «Η προδοσία είναι η μόνη αλήθεια που μένει.»
- «Μέχρι μια ώρα πριν πέσει ο Διάβολος, ο Θεός τον θεωρούσε όμορφο στον Παράδεισο»
- Δεν λέω ότι είναι σπουδαίος άνθρωπος. Ο Γουίλι Λόμαν δεν έβγαλε ποτέ πολλά χρήματα. Το όνομά του δεν ήταν ποτέ στην εφημερίδα. Δεν είναι ο καλύτερος χαρακτήρας που έζησε ποτέ. Αλλά είναι άνθρωπος και του συμβαίνει κάτι τρομερό. Γι’ αυτό πρέπει να του δώσουμε προσοχή. Δεν πρέπει να τον αφήσουμε να πέσει στον τάφο του σαν γέρικο σκυλί. (Ο θάνατος του Εμποράκου)
- Το πνεύμα ενός παιδιού είναι σαν το παιδί, δεν μπορείς ποτέ να το πιάσεις τρέχοντας πίσω του, πρέπει να μείνεις ακίνητος και από αγάπη, σύντομα θα επιστρέψει μόνο του. (The Crucible)
- Η ίδια η παρόρμηση να γράψει κανείς πηγάζει από ένα εσωτερικό χάος που φωνάζει για τάξη, για νόημα.
- Είμαστε αυτό που ήμασταν πάντα στο Σάλεμ, αλλά τώρα τα μικρά παιδιά χτυπούν τα κλειδιά του βασιλείου και η κοινή εκδίκηση γράφει το νόμο! (Το Χυτήριο)
- Μια καλή εφημερίδα, υποθέτω είναι σαν ένα έθνος που μιλάει στον εαυτό του.
Μέριλιν Μονρόε – Άρθουρ Μίλερ: Ο έρωτας που αιχμαλώτισε τη φαντασία μας
