Ο Νίκος Γκάτσος γράφει για μια Ελλάδα που αιμορραγεί εδώ και αιώνες, για έναν λαό που καταλαβαίνει πως η ομορφιά μπορεί να αναπτυχθεί σε άγονες περιοχές αλλά όχι χωρίς αγώνες.
Πότε θα ανθίσουν αυτά τα εδάφη; Αναρωτιέται ο Γκάτσος. Είναι ένα διαχρονικό ερώτημα όσο και η ποίηση του, όπου παραμένει μια ηχηρή υπενθύμιση πως ο αγώνας για την ταυτότητα, για την πνευματική περηφάνεια συνοδεύεται από αρχέγονους και ανείπωτους νόμους.
Μπορεί το μέλλον να είναι αβέβαιο, αλλά πάντα αξίζει να έχεις ένα όραμα – ελπίδα πως θα αφήσεις έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν που βρήκες.
Νίκος Γκάτσος: «Το ξέρω μέσα στα μάτια σου έχτισε ένας αητὸς τη φωλιά του»
10 αποφθέγματα του Νίκου Γκάτσου
Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ: «Οι Έλληνες σήμερα πάνε με όποιον δίνει τα λεφτά…»
- «Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι; Πότε θα ‘ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι, να συνοδεύσουνε την βλακεία στην τελευταία της κατοικία»;
- «Με τα περήφανα μάτια της οργισμένα
Κι όπως οι αστραπές αλωνίζουν τα νιάτα.» - «Μη γίνεσαι ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΝ
Γιατί δεν είναι ο σταυραϊτός ένα κλεισμένο συρτάρι.» - «Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά
και κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα
Οι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι
σαν αγρίμια νεκρά
μέσα στον σφουγγαριών τα σεντόνια.» - Πώς τα ‘κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα.
- «Τα ποιήματα είναι εύκολα. Η Ποίηση είναι δύσκολη..»
- «Γι αυτό λοιπόν κι εσείς παλληκάρια μου με το κρασί
τα φιλιά και φύλλα στο στόμα σας
Θέλω να βγείτε γυμνοί στα ποτάμια.» - «Για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους βρείτε κάπου ένα Καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους»
- «Δεν ωφελεί το παράπονο. Ίδια παντού θα ‘ναι η ζωή»
- «Κάνε μόκο ξεκωλιάρα
να μη φας καμιά σφαλιάρα
που ‘γινες αντί για φως μου
ο περίγελος του κόσμου.» (Μιλώντας για την Ελλάδα)
Όταν ο Νίκος Γκάτσος έγραψε για τον εφιάλτη της Περσεφόνης και την περιβαλλοντική κρίση
