Το έργο του Τσαρλς Μπουκόφσκι καταλάμβανε πάντοτε έναν χώρο ωμής ειλικρινείας και βαθιά προσωπικού προβληματισμού.
Μέσα από τις σημειώσεις του ο Μπουκόφσκι αποκαλύπτει τις δοκιμασίες, τις απογοητεύσεις και ρυις ιδιαιτερότητες της αναζήτησης του νοήματος, είτε μέσω από τον έρωτα και την συγγραφή, είτε απλά την επιβίωση σ’ έναν κόσμο που συχνά έμοιαζε να μην έχει νόημα.
Η αδιάκοπη αναζήτηση του Μπουκόφσκι για τον προσωπικό θεό και την αγάπη βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των γραπτών.
Αναγνώρισε ότι η αληθινή έκφραση είναι η ικανότητα να επικοινωνείς το ουσιαστικό με απλότητα. Γι’ αυτόν η συγγραφή δεν είχε να κάνει με την επίτευξη της φήμης αλλά με την εναγώνια προσπάθειά του για μια χείρα βοηθείας.
Τσάρλς Μπουκόφσκι – Σκοτώνοντας την ώρα
(…) Ρίχτηκα με τα μούτρα στην αναζήτηση του προσωπικού μου θεού: ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ. Όσο πιο συμπυκνωμένα και λακωνικά έγραφα τόσο λιγότερα περιθώρια για λάθος και για ψέμα υπήρχαν. Η ευφυΐα θα ήταν η δυνατότητα να λες κάτι βαθύ με πολύ απλά λόγια.
(…) Ήμουν πια 50 χρόνων, και ίσως, ένας επαγγελματίας συγγραφέας. Διάβασα τα ποιήματά μου σε διάφορα πανεπιστήμια, πάντοτε μεθυσμένος, και έσπασα μεγάλη πλάκα με το κοινό.
(…) Η γραφή όμως είναι ένα αλλόκοτο πράγμα: δεν καταλήγεις πουθενά, μπορεί να πλησιάσεις αλλά δεν φτάνεις ποτέ.
(…) Η τακτική μου ήταν να αποφεύγω τους λογοτέχνες όσο πιο πολύ γινόταν, κάνουν κακό ο ένας στον άλλον, κάνουν πάρτι, κουτσομπολεύουν, παραπονιούνται, όλοι μαζί. Σχεδόν όλοι οι λογοτέχνες που έχω γνωρίσει πιστεύουν ότι είναι αθάνατοι και περιφρονημένοι όταν η αλήθεια είναι πως απλά η γραφή τους είναι χάλια. Οι περισσότεροι λογοτέχνες δεν είναι ευχάριστοι τύποι.
(…)Πιστεύω ότι το θαύμα της εποχής μας είναι το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που κάθονται και γράφουν τόσες πολλές λέξεις που δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Δοκιμάστε το κάποια μέρα. Είναι σχεδόν αδύνατον να γράψετε κάτι που να μην σημαίνει απολύτως τίποτα, αλλά εκείνοι το καταφέρνουν, και το εξασκούν ασταμάτητα και επίμονα.
(…)Κάποιος με ρώτησε, «Μπουκόβσκι, εάν έκανες ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής τι θα έλεγες στους μαθητές;» Του απάντησα, «θα τους έστελνα όλους στον ιππόδρομο και θα τους ανάγκαζα να ποντάρουν πέντε δολάρια σε κάθε κούρσα». Ο μαλάκας αυτός πίστεψε ότι αστειευόμουν.
