Στη Σεχραζάτ του Θωμά Κοροβίνη

Ο Κοροβίνης και η Σεχραζάτ σε μια ατμόσφαιρα να… θυμίζει πράγματα που πολλοί από εμάς ποτέ δεν έζησαν.

Απελπίστηκα, μανούλα μου, να υποφέρω,
κουράστηκα μες στη ζωή τον Χάρο να γυρεύω

Τραγουδάει Μάρκο Βαμβακάρη ο Φώτης Θεοδωρίδης (ιδιοκτήτης του Ξέφωτου και τραγουδιστής) και προϊδεάζει το κοινό που ήρθε να παρακολουθήσει ομολογουμένως κάτι το διαφορετικό και γνώριμο συνάμα. Μόνο που προφανώς δεν είναι μόνος του, αλλά, ακολουθεί η μεγάλη έκπληξη στα αυτιά όλων μας. Η Εύη Σεϊτανίδου, που αρκετοί τη θυμόμασταν και από το «Άκου να δεις Ψευδαίσθηση» το περασμένο φθινόπωρο στο BlackBox να παίζει λύρα και κιθάρα. Αυτή τη φορά γνωρίσαμε τη ζεστή και μεστή φωνή της… Και λίγα λέω.

Κι αν κάνω άτακτη ζωή…

«Σεχραζάτ» λοιπόν σε κείμενα (Κανάλ’ Ντ’ Αμούρ και Η φάτνη της Σεχραζάτ) του Θωμά Κοροβίνη και σκηνοθεσία του Παύλου Δανελάτου, καθώς την ορχήστρα ολοκληρώνουν πλην των Θεοδωρίδη και Σειτανίδου, οι Παύλος Παφρανίδης στο μπουζούκι, Ηλίας Κρομμύδας στο Ακορντεόν και Σάκης Κοντονικόλας στο πιάνο.

Μόνο που η παράσταση δεν είναι μουσική, αλλά μουσικοθεατρική. Και έτσι, ο Θόδωρος Ιγνατιάδης και η Νόνικα Μαλκουτζή κάνουν κάτι το πραγματικά ενδιαφέρον και απολαυστικό. Μεταφέρουν την αίσθηση μιας Θεσσαλονίκης του Βαρδάρη και της Σεχραζάτ, «περιπλανόμενοι» ανάμεσα στους θεατές να εξιστορούν περιστατικά που σήμερα δε θα ζήσει κανείς.

Μπορεί να σαι καυλοράπανο και να κάνεις
πιάτσα σε χώρους ντεκαυλέ;

…Νταλκαδιάρικο ύφος και αντίστοιχες ατάκες από Μαλκουτζή και Ιγνατιάδη, που σε συνδυασμό με τα… Ξανθέ μου άγγελε της ορχήστρας, μεταφέρουν τον επίδοξο νοσταλγό – θεατή σε εκείνα τα «βρώμικα, τ’ άσχημα τα λερωμένα» στενά του Βαρδάρη και των Λαδάδικων της δεκαετίας του ’80.

Ά ρε μπαμπέση τραβεστί,
γιατί μου το ‘κανες γιατί,
πήρες απ’ την παρέα μας
το πιο καλό παιδί

Φλερτάρουν και «φλερτάρουν» με το κοινό κατά τη διάρκεια της παράστασης ο Γιάννης Μαστρογεωργίου και ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος.
Συμμετέχουν οι Δημήτρης Ήλκος και Λάζαρος Βρουλάκος.

Το ανατολίτικο στοιχείο δεν έλλειψε ποτέ από τη Θεσσαλονίκη και αδίκως, πολύ αδίκως προσπαθούν κάποιοι χρόνια τώρα να αποτινάξουν από πάνω της. Το βαστάει και θα το βαστάει για πολλά χρόνια ακόμα. Και αυτό χάρις σε ανθρώπους όπως ο Θωμάς Κοροβίνης.