Στο τρυφερό λυκόφως της ανθρώπινης ευθραυστότητας, ο Μενέλαος Λουντέμης ψιθύρισε αλήθειες που χόρευαν στην άκρη του γκρεμού της καρδιάς.
Στο θέατρο της ζωής, παρατήρησε, η νιότη έφευγε πολύ νωρίς, αφήνοντας τα γηρατειά να πάρουν απρόθυμα τη σκηνή τους. Ήταν μια σκληρή ειρωνεία, αυτό το γρήγορο πέρασμα του χρόνου, και όμως, ο Μενέλαος Λουντέμης βρήκε σε αυτό μια γλυκόπικρη ομορφιά. Η παροδικότητα της νιότης ήταν μια απόδειξη της αξίας της, μια φευγαλέα εποχή που έπρεπε να εκμεταλλευτεί κανείς παρά να θρηνήσει.
Τα 15 αποφθέγματα του Ανατόλ Φρανς συμμετέχουν στη μάχη μεταξύ του πάθους και της λογικής
15 αποφθέγματα του Μενέλαου Λουντέμη
- Όλοι χρωστάμε κάπου ένα σ’ αγαπώ και μια συγνώμη.
- Στην αγάπη δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι, τους φτιάχνεις εσύ.
- Όλες οι συμφορές στον κόσμο, απ’ τα παρακάλια έγιναν.
- Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά.
- Στον έρωτα, μήπως όλες οι φορές που αγαπούμε δεν είναι πρώτες;
- Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που αποφασίζουν γρήγορα. Σπάζουν εύκολα το κεφάλι τους κι ησυχάζουν.
- Η φιλία κρατάει μονάχα μια μέρα. Κάθε μέρα πρέπει να της αλλάζεις βρακί.
- Τώρα που χρειάζονταν τα νιάτα, ήρθαν τα γηρατειά…
- Άιντε, ένα χεράκι ακόμη και τη βγάλαμε τη ζωή… Να πάρουν σειρά οι άλλοι.
- Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι το κλάμα.Από ‘κει και πέρα, οι άνθρωποι ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε ή γίνονται τέρατα, και κάνουν τους άλλους να κλαίνε.
- Φτηνά τη Λευτεριά δεν την πουλούν πουθενά. Ούτε και τη χαρίζουνε.Όσοι την πήραν χάρισμα,τη χαράμισαν.
- Κείνος που στ’ αληθινά αγαπά το λαό δε γίνεται ποτέ αρχηγός του, γίνεται υπηρέτης του.
- Τι τσινιάρικη φοράδα είν’ αυτή η Ελλάδα και δεν μποράνε να την κάνουν ζάφτι;
- Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;
- Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται;
