Η έννοια του “Struggling Artist” διαπερνά τη λογοτεχνία, από τους Beat ποιητές στην Αμερική μέχρι τους Ευρωπαίους μοντερνιστές, με ρίζες που ανάγονται στη Γαλλική Επανάσταση.
Ο όρος “Struggling Artist” δημιουργεί συχνά εικόνες κάποιου που ασχολείται με πάθος με την τέχνη του ενώ αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες ή κοινωνικές πιέσεις.
Ενσαρκώνει τη ρομαντική έννοια της θυσίας της σταθερότητας για τη δημιουργική έκφραση. Ωστόσο, είναι επίσης ένας χαρακτηρισμός που υπεραπλουστεύει την πολυπλοκότητα του ταξιδιού ενός καλλιτέχνη, καθώς πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στους αγώνες του πέρα από τους οικονομικούς. Παρά τις προκλήσεις, πολλοί καλλιτέχνες βρίσκουν ικανοποίηση στο έργο τους, καθιστώντας τους αγώνες τους απαραίτητο μέρος της καλλιτεχνικής τους ταυτότητας.
Σύγχρονη Τέχνη στη Νέα Υόρκη: ποιος ξεχνά τη «Χρυσή Μέριλιν Μονρόε»;
Παρά τη διάδοσή της, οι ρίζες αυτού του μύθου παραμένουν ασαφείς. Από τη φρενήρη γραφή του Κέρουακ που τροφοδοτείται από τα ναρκωτικά μέχρι την απεικόνιση της τρέλας ως δείκτη ιδιοφυΐας από τον Γκίνσμπεργκ στο “Ουρλιαχτό”, η ιδέα επιμένει. Η απεικόνιση του Γκόρντον Κόμστοκ από τον Όργουελ στο “Keep the Aspidistra Flying” σατιρίζει την έννοια της εθελοντικής φτώχειας για την καλλιτεχνική ακεραιότητα.
Η “Πείνα” του Hamsun ενσαρκώνει το αρχέτυπο του καλλιτέχνη που υποφέρει για την τέχνη του, ενώ ο Rimbaud, γνωστός ως l’enfant terrible, αποτελεί παράδειγμα του παράνομου, ταραχώδους τρόπου ζωής που συνδέεται με τον μύθο.
Ο Σαρτρ υποστηρίζει ότι η αναταραχή της Γαλλικής Επανάστασης, η οποία διέκοψε τους δεσμούς μεταξύ των καλλιτεχνών και των παραδοσιακών προστατών, γέννησε αυτή την έννοια του καλλιτεχνικού αγώνα.
Μέσα στους αιώνες, συγγραφείς όπως ο Μποντλέρ ενίσχυσαν την πεποίθηση ότι η αληθινή τέχνη είναι συνυφασμένη με τον πόνο και την εξορία. Παρά τις επικρίσεις και τις προκλήσεις, ο μύθος του αγωνιζόμενου καλλιτέχνη παραμένει, διαμορφώνοντας τις αντιλήψεις της κοινωνίας για τους καλλιτέχνες.
Στη χώρα μας, όπου η οικονομική κρίση άλλαξε τις συνθήκες διαβίωσης, εντοπίζουμε ακόμη πιο έντονα το φαινόμενο του straggling artist, με πολλούς καλλιτέχνες να βιώνουν εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες βιοπορισμού όταν τα μολύβια τους αναπαύονται.
Από ότι φαίνεται οι καλλιτέχνες έχουν κοινή μοίρα ανεξάρτητου καταγωγής και κλάδου και ο όρος είναι αντιπροσωπευτικός των συνθηκών.
Ποιος υποστήριξε πως η τέχνη είναι εύκολη;
