Ας αλυσοδέσουμε τα συναισθήματά μας σε μερικούς στίχους του B.D. Foxmoor, καίγοντας τα μαντριά που μας φυλάκισαν οι αιμοπότες μας.
Το καθένα από αυτά είναι ένα μοναδικό ταξίδι που διαμορφώνεται από τις ανατροπές της μοίρας και τις επιλογές που κάνουμε. “Σαν πεζοπόρος που ψάχνει την ψυχή του στο Camino De Santiago και μετράει την αντοχή του” αποτυπώνει την ουσία αυτής της οδύσσειας, θυμίζοντας το βαθύ προσκύνημα στο ιστορικό Camino, όπου το πνεύμα του ανθρώπου συνυφαίνεται με το ρυθμό κάθε βήματος.
Σαν πεζοπόρος που ψάχνει την ψυχή του
στο Camino De Santiago και μετράει την αντοχή του
Σαν πενηντάρης πεισματάρης στην Κριστιάνια
Στην Αλ-Κουσέγια κόπτη μοναχού τη μετάνοια
Σαν το αλήθεμα εικόνας του Bertrand από ψηλά
στην αλυπησιά του ανθρώπου ένα δάκρυ που κυλά
σαν του πιανίστα στην πλατεία Ταξίμ τη μοναξιά
σαν του παλιάτσου τη μόνη και μπαλωμένη αλλαξιά.
σαν το καντήλι που καίει στα γκρεμνά σε εικονοστάσι
Σαν την αλυγισιά εξόριστου Θιβετιανού στην Κίνα,
σαν το γέλιο παιδιού στην Τσιάπας που κοροϊδεύει την πείνα
σαν οροθετικός στην Αθήνα που δε σιωπά και τολμά
σαν τους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα
Βάστα στον κόσμο που γεννιέται βλέπω πέρασμα.
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους
ποθούν την απόλυτη εξουσία.
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,
άκου το χτες πως βαριανασαίνει.
Σαν τον συγγραφέα λογοκριμμένης παράστασης
σαν τα όνειρα ζωγράφου σε ίδρυμα αποκατάστασης
σαν επιζώντας απ’ το Φαρμακονήσι και αζήτητος
σαν Σύριος πρόσφυγας τυφλός κι αμίλητος.
Σα μάνα που στέκεται στο άρρωστο παιδί της
σαν έφηβη Ινδή που υψώνει τη φωνή της
Σα Χιλιάνικο τραγούδι για τη λευτεριά
σα λαβωμένος που δεν ανέχεται την ανημποριά.
Σαν Κρητικός ακατέργαστος βουνίσιος τσοπάνης
σαν τα γερόντια, τα στοιχειά στα χωριά της Μάνης.
Σαν Μαυριτάνικος μύθος πολεμιστή στην Γρανάδα
σαν τη γαλήνη του ναυτικού στην καλάδα.
Βάστα σα στοχασμός στου όχλου την ανεμομιλιά
σαν του μεγάλου φαραγγγιού τη διπλή αντιλαλιά.
Βάστα δίπλα στων πλούσιων το αλυχτομανιό
σα γελαστό παιδί αντίκρυ στο θεριό.
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους
ποθούν την απόλυτη εξουσία.
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,
άκου το χτες πως βαριανασαίνει.
Διαβάστε περισσότερα:
10 ερωτικά ποιήματα που μας πήραν κοντά τους στο σκοτάδι της απογοήτευσης
Ντίνος Χριστιανόπουλος: 10 ερωτικά ποιήματα ενός αιρετικού που αγαπήσαμε
Κώστας Καρυωτάκης: 10 ερωτικά ποιήματα για την οδύνη του έρωτα
11 ουρανογενή ποιήματα ερωτικής μύησης και σπαραγμού