Νίκος Καββαδίας: Ένα αδημοσίευτο ποίημα που έγραψε σε ηλικία 19 ετών

Το ποίημα του Νίκου Καββαδία «Αγαπάω» δεν έχει συμπεριληφθεί σε καμία από τις τρεις ποιητικές συλλογές του.

Το αδημοσίευτο ποίημα του Νίκου Καββαδία δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας το 1929. Το ποίημα με τίτλο «Αγαπάω» δεν έχει συμπεριληφθεί σε καμία από τις τρεις ποιητικές συλλογές του Καββαδία.

Στο παρακάτω ποίημα ξεχωρίσαμε μια φράση του Νίκου Καββαδία «Αγαπώ σε τούτον τον κόσμο ό, τι κλαίει. Γιατί μοιάζει με μένα.» Πόσο αληθινό και σπαρακτικό συναίσθημα αποτύπωσε μέσα από την ακόμη άγουρη γραφή του. Ο συναισθηματικός εμπλουτισμός φαίνεται πως είναι πηγαίος και αξιοσημείωτος στο παρακάτω ποίημα και μας κάνει να αγαπάμε ό,τι θλιμμένο στον κόσμο.

5 ποιήματα του επαναστάτη Ντύλαν Τόμας που εκθρονίζουν την εξουσία του θανάτου

Αγαπάω – Νίκος Καββαδίας

“Αγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμο,

Τα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπους,

Τα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,

Τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.

Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ ένα δισάκι

Για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε.

Τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,

Τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε

Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν

Τον ιππότη που είδαν μια βραδιά στο όνειρό τους

Να φανεί απ τα βάθη του απέραντου δρόμου

Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους

Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια

Και δεν ξέρουν καλά αν θα γυρίσουν ποτέ πίσω

Αγαπάω, και θα θελα μαζί τους να πάω,

Κι ούτε πια να γυρίσω

Αγαπάω τις κλαμένες, ωραίες γυναίκες

Που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα.

Αγαπώ σε τούτον τον κόσμο ό, τι κλαίει

Γιατί μοιάζει με μένα.”

Λίγα λόγια για τον Νίκο Καββαδία

Ο Νίκος Καββαδίας (1910-1975), ο διακεκριμένος ποιητής και συγγραφέας, αποτελεί μια διάσημη μορφή της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, γνωστή για τα ναυτικά του έργα. Γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη, η ζωή του Καββαδία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θάλασσα, ένα θέμα που διαπερνά την ποίηση και την πεζογραφία του.

Η καριέρα του Καββαδία στη θάλασσα ως ναυτικός και αργότερα ως ασυρματιστής επηρέασε βαθιά τη συγγραφική του δραστηριότητα, προσδίδοντάς της ένα χαρακτηριστικό ναυτικό ηχόχρωμα. Οι στίχοι του, συχνά χρωματισμένοι με μελαγχολία και μια αίσθηση υπαρξιακού προβληματισμού, ζωγραφίζουν ζωντανές εικόνες του θαλάσσιου κόσμου, αποτυπώνοντας τη μοναξιά, την περιπέτεια και τη μυσταγωγία της ζωής στη θάλασσα.

Η γραφή του Καββαδία αντανακλά όχι μόνο τις προσωπικές του εμπειρίες αλλά και μια ευρύτερη εξερεύνηση του «Υπάρχω», περιλαμβάνοντας θέματα νοσταλγίας, αγάπης και το αναπόφευκτο της μοίρας.