Υπάρχουν έργα που έχουν τη δυνατότητα να σοκάρουν; Από ότι φαίνεται πολλοί καλλιτέχνες αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες για να γίνει αποδεκτός ο τρόπος έκφρασής τους.
Πώς αισθάνεστε που κάποια από τα αγαπημένα σας έργα τέχνης αντιμετώπισαν απαγορεύσεις ή απορρίψεις επειδή τόλμησαν να αμφισβητήσουν τα κοινωνικά πρότυπα. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, οι καλλιτέχνες έχουν αναστατώσει με τόλμη τον κόσμο της τέχνης με τις ριζοσπαστικές και μερικές φορές προκλητικές δημιουργίες τους. Ακολουθούν δέκα περιπτώσεις καλλιτεχνικών επαναστάσεων που αψήφησαν τα συμβατικά όρια της «αποδεκτής» τέχνης.
Τα 10 πιο καθηλωτικά έργα τέχνης με θέμα τη μητρότητα (Εικόνες)
10 αμφιλεγόμενα έργα τέχνης που σόκαραν
1. ” Fountain” του Marcel Duchamp (1917): Το ουρητήριο που μετατράπηκε σε τέχνη του Duchamp προκάλεσε αντιδράσεις, αμφισβητώντας τον ορισμό της τέχνης και τους θεσμικούς ρόλους. Ο Ντουσάμπ ήταν γνωστός για την επαναχρησιμοποίηση κοινών πρακτικών αντικειμένων ως τέχνη που αμφισβητούσε τις προϋπάρχουσες σχολές σκέψης στον κόσμο της τέχνης.
2. “Le Déjeuner sur l’Herbe” του Edouard Manet (1863): Ο πίνακας του Μανέ, που απεικονίζει μια γυμνή γυναίκα ανάμεσα σε ντυμένους άνδρες και απορρίφθηκε από το Σαλόνι του Παρισιού, αμφισβήτησε τα παραδοσιακά ιδεώδη και σόκαρε τις συντηρητικές ευαισθησίες.
3. “Campbell’s Soup Cans” του Andy Warhol (1962): Η εμβληματική σειρά κουτιών σούπας του Warhol, που εκτέθηκε στο Λος Άντζελες, προκάλεσε ανάμεικτες αντιδράσεις, με τους κριτικούς να αμφισβητούν την Pop art στη σύγχρονη σκηνή. Παρ’ όλα αυτά, η σειρά αυτή βοήθησε να επαναπροσδιοριστούν οι άκαμπτες έννοιες και θεωρήσεις της τέχνης εκείνη την εποχή, επειδή το κοινό άρχισε να εκτιμά το έργο του Warhol, το οποίο αργότερα εκτέθηκε και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, καθώς και στο εξώφυλλο του περιοδικού Esquire, ενώ το 1995 έγινε μέρος της συλλογής του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης.
4. “Blue Poles or Number 11” του Τζάκσον Πόλοκ: Το αφηρημένο εξπρεσιονιστικό αριστούργημα του Πόλοκ προκάλεσε διαμάχη στην Αυστραλία, καθώς η αυστραλιανή κυβέρνηση πλήρωσε 1,3 εκατομμύρια δολάρια, όπου ήταν τα περισσότερα χρήματα που είχαν δαπανηθεί για έναν αμερικανικό πίνακα εκείνη την εποχή. Έγινε ένα αμφιλεγόμενο θέμα, ιδίως μεταξύ των φορολογουμένων που το θεώρησαν σπατάλη χρημάτων όταν η κυβέρνηση κατέβαλε ένα βαρύ ποσό, πυροδοτώντας τη δημόσια συζήτηση σχετικά με την πολιτιστική ταυτότητα και τις δαπάνες.Παρ’ όλα αυτά, ο Πόλοκ είχε γίνει και εξακολουθεί να παραμένει ένα βασικό στοιχείο της διεθνούς, αμερικανικής μοντέρνας κουλτούρας στην Αυστραλία.
5. ” Do Women Have To Be Naked To Get Into The Met. Museum?” των Guerrilla Girls: Αυτό το φεμινιστικό έργο τέχνης, που απορρίφθηκε από το Public Art Fund, αντιμετώπισε την προκατάληψη, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τις αποφασισμένες φεμινίστριες καλλιτέχνιδες να εκθέσουν το έργο τους ως διαφημίση στα λεωφορεία της Νέας Υόρκης.
6. “My Bed” της Tracey Emin (1998): Η εγκατάσταση της Emin, που παρουσίαζε το πραγματικό της κρεβάτι με προσωπικά αντικείμενα, αμφισβήτησε τα κοινωνικά πρότυπα, εμβαθύνοντας σε θέματα ταμπού όπως η σεξουαλικότητα, η ψυχική υγεία και οι ρόλοι των γυναικών. Αυτό το statement έργο τέχνης εμφάνιζε τσαλακωμένα λεκιασμένα σεντόνια τα οποία αποτελούσαν “μαρτυρία όχι ενός καλού ύπνου, αλλά της απελπισίας. Δίπλα στο κρεβάτι, σωροί από σκουπίδια της καθημερινότητάς της. Άδεια μπουκάλια βότκας, ένα ζευγάρι βρώμικες παντόφλες, κουτιά τσιγάρων και άλλα σκουπίδια, ένα ζευγάρι εσώρουχα λερωμένα με αίμα εμμήνου ρύσεως και ένα δοχείο με αντισυλληπτικά χάπια και προφυλακτικά.
7.”For The Love of God” του Damien Hirst (2007): Το λευκόχρυσο κρανίο του Hirst, στολισμένο με διαμάντια, προκάλεσε αίσθηση λόγω του υψηλού κόστους και της χρήσης ανθρώπινων λειψανων, προκαλώντας συζητήσεις για τον πλούτο, τον θάνατο και την τέχνη. Το έργο τέχνης έχει τεράστιο κόστος (περίπου 14 εκατομμύρια στερλίνες για την κατασκευή του και η αξία του φτάνει τα 50 εκατομμύρια στερλίνες). Ένας πρόσθετος προβληματισμός για το έργο ήταν η σύνδεσή του με το εμπόριο διαμαντιών στην Αφρική.
8. “Piss Christ” του Andres Serrano (1987): Η φωτογραφία του Serrano με έναν σταυρό βυθισμένο σε ούρα προκάλεσε οργή, οδηγώντας σε απειλές θανάτου και βανδαλισμούς.
9. ” Guernica” του Πάμπλο Πικάσο (1937): Η απεικόνιση της φρίκης και του αντιφασιστικού – αντιπολεμικού συναισθήματος του Πικάσο στη Guernica αντιμετώπισε αντιδράσεις. Το 1967, ένα ψήφισμα μεταξύ καλλιτεχνών υπέρ της αφαίρεσης του έργου ως διαμαρτυρία κατά του πολέμου του Βιετνάμ και δεκαετίες αργότερα, το 2003, “μια έκδοση της Γκουέρνικα με ταπισερί καλύφθηκε στα Ηνωμένα Έθνη” .
10. “Dropping a Han Dynasty Urn” του Ai Weiwei:Το τρίπτυχο του Ai Weiwei, που αποτυπώνει την καταστροφή μιας τεφροδόχου κύλικας της Δυναστείας Χαν, αμφισβήτησε τις πολιτιστικές αξίες, προκαλώντας συζητήσεις για τη διατήρηση, την καταστροφή και τις κοινωνικές κρίσεις. Γεννημένος το 1957, ο Κινέζος σύγχρονος καλλιτέχνης και ακτιβιστής Ai Weiwei είναι γνωστός για το έργο του (γλυπτά, φωτογραφία, κινηματογράφος, αρχιτεκτονικά έργα) που ασκεί κριτική στην κινεζική ιστορία, την κυβέρνηση και τους εξουσιαστικούς φορείς. Το ασπρόμαυρο τρίπτυχό με τίτλο “Ρίχνοντας μια δυναστεία Χαν” θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η επιτομή των καλλιτεχνικών του ερευνών, καθώς καταστρέφει μια τεφροδόχο κύστη της δυναστείας Χαν, ένα πολύτιμο πολιτιστικό σημάδι της κινεζικής ιστορίας.
