Η ιστορία στην Αρκαδία έχει και τις άγνωστες πτυχές της. Κάποτε ένα χωριό της Αρκαδίας δεν ακολούθησε τα ήθη της κοινωνίας και κατάφερε να το κρατήσει κρυφό για αρκετό καιρό.
Η Θάτσερ και το αγγλικό ποδόσφαιρο: Η κληρονομιά του κλεισίματος αθλητικών συλλόγων
Η ιστορία αποκαλύπτει για την Αρκαδία: Η μοιχεία είναι ένα θέμα που ποικίλλει στην ερμηνεία του ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τους νόμους των διαφόρων χωρών. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας και σε διάφορους πολιτισμούς, κυμαινόταν από το να είναι συμβατή με τους κοινωνικούς κανόνες έως το να λοιδορείται, θεωρούμενη κυρίως ως ηθική παράβαση. Στην Ελλάδα, υπήρχε μια ξεχωριστή πολιτισμική προοπτική για τη μοιχεία, που δεν χαρακτηριζόταν από ζητήματα νομιμότητας. Η προοπτική αυτή ήταν τόσο ακραία για την εποχή που παρέπεμπε στην πολυγαμία, μια πρακτική αποδεκτή σε αρκετές χώρες της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Ασίας.
Ωστόσο, η εστίαση εδώ δεν είναι στην επισημοποίηση των παράλληλων σχέσεων, αλλά μάλλον στην οικειοθελή αποδοχή νόμιμων και “παράνομων” σχέσεων που συχνά θέτουν σε μειονεκτική θέση τις γυναίκες, ένα κοινό θέμα σε τέτοιες καταστάσεις. Τον Δεκέμβριο του 1960, η Χώρα Γορτυνίας στον Αρκαδικό Νόμο έγινε εθνικό θέμα συζήτησης λόγω ενός πρωτοφανούς λόγου. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, το χωριό φιλοξενούσε περίπου 750 μόνιμους κατοίκους και περίπου 120 οικογένειες. Βρισκόμενο σε απόσταση 1,5 ώρας από τον Πύργο με τη μεταφορά ζώων, οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία, ενώ υπήρχαν και κάποιοι γαιοκτήμονες.
Η Αρκαδία αποκαλύπτει κάλαθος το μυστικό της και καταγράφεται στην ιστορία.
Ένα περιστατικό που αφορούσε τον τραυματισμό ενός άνδρα και η έρευνα που ακολούθησε από έναν δημοσιογράφο αποκάλυψε ένα κοινωνικό φαινόμενο που κρύβεται από έναν κώδικα σιωπής ή “ομερτά”.Το “λαβράκι” εκτυλίχθηκε όταν ένας δημοσιογράφος πλησίασε κατά λάθος μια γυναίκα που καθόταν δίπλα στον τραυματία. Εκείνη αποκάλυψε με ειλικρίνεια: “Είμαι η δεύτερη σύζυγος, έχουμε ένα παιδί μαζί και τώρα είμαι έγκυος στο δεύτερο. Δεν είμαστε παντρεμένοι. Αφήστε τη σύζυγό του να εξηγήσει τι συνέβη, που κάθεται δίπλα μου”. Αυτή η παραδοχή κατέρριψε τη μυστικότητα που είχε καλύψει το “Γαλατικό χωριό”.
Ο Τύπος επιλήφθηκε αυτής της αποκάλυψης, μετατρέποντας το χωριό σε σκανδαλώδες σύμβολο των “ακόλαστων ηθών”, προκαλώντας μάλιστα συγκρίσεις με τα “ιψενικά τρίγωνα”, μια αναφορά στα ερωτικά τρίγωνα που έπλεκε ο Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας Χένρικ Ίψεν στα έργα του.Εμβαθύνοντας στο θέμα, ο δημοσιογράφος αποκάλυψε μια επικρατούσα κατάσταση ανηθικότητας που υποστηριζόταν από άγραφους νόμους και γινόταν ανεκτή ακόμη και από τις αρχές.
Προσπαθώντας να εκλογικεύσει το παράλογο, ο γιατρός του χωριού απέδωσε το φαινόμενο στην περίοδο της τουρκικής κατοχής, όταν τέτοιες ρυθμίσεις ήταν νόμιμες. Ωστόσο, αυτή η λογική δεν ευσταθεί καθώς θα ίσχυε σε μια ευρύτερη περιοχή. Ο πραγματικός λόγος βρισκόταν στην αντίληψη που επικρατούσε στο χωριό, ευνοώντας τους άνδρες, η οποία επέτρεπε στους συζύγους να τεκνοποιούν με άλλες γυναίκες, ενώ ζούσαν με τις νόμιμες συζύγους τους κάτω από την ίδια στέγη. Με την πάροδο του χρόνου, ακόμη και οικογένειες όπου οι άνδρες έκαναν παιδιά αποκλειστικά με τις ερωμένες τους, αποδέχθηκαν αυτή τη ρύθμιση.
Αρχικά, οι γυναίκες εξέφρασαν την αντίθεσή τους, αλλά σταδιακά η κατάσταση εξομαλύνθηκε. Δημιουργήθηκε ένα περιβάλλον κοινωνικής ανοχής απέναντι στην παρουσία “επίσημων ερωμένων”. Τα ερωτικά τρίγωνα εντός των γάμων μετατράπηκαν σιγά σιγά σε “νομιμοποιημένες” διευθετήσεις. Ενώ η Εκκλησία και οι αρχές επιχείρησαν φαινομενικά να παρέμβουν, ο τότε διευθυντής της χωροφυλακής δήλωσε: “Εφόσον οι νόμιμοι σύζυγοι δεν αντιδρούν, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα”.
Σήμερα, παρά το γεγονός ότι η κοινωνία είναι λιγότερο συντηρητική από ό,τι τη δεκαετία του 1960, το φαινόμενο έχει εξαφανιστεί. Η Χώρα Γορτυνίας διαφοροποιήθηκε από την υπόλοιπη Ελλάδα, αποτινάσσοντας το κρυφό παρελθόν της υπέρ της ανοιχτής αναγνώρισης της ιστορίας της.
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το Agrinio Press.
