Οι νέες ταινίες της εβδομάδας – Από 10/03 έως 16/03

Ο Κόλιν Φάρελ και η οικογένεια του προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς τον Γιανγκ, η κουζίνα του Φίλιπ Μπαραντίνι φλέγεται στο σημείο βρασμού, μια γυναίκα στο Ιράν τολμά να τα βάλει με το σύστημα, η Τζένιφερ Πίντομ συνθέτει μια ωδή στον φυσικό κόσμο με χορευτές τους ποταμούς της γης και η Μέιλιν βγάζει το τερατάκι από μέσα της, όταν χτυπάει κόκκινο στην ταινία κινουμένων σχεδίων της Pixar. Ξεκινάει η νέα κινηματογραφική εβδομάδα.

1. Μετά τον Γιανγκ, του Νοτιοκορεάτη Κογκονάντα

Ο Τζέικ (Κόλιν Φάρελ) και η γυναίκα του Κίρα (Τζόντι Τέρνερ-Σμιθ) έχουν στην κατοχή τους ένα ανδροειδές ρομπότ με ασιατική μορφή, τον Γιανγκ, για να κάνει παρέα στην υιοθετημένη κορούλα τους εκτελώντας χρέη μεγάλου αδερφού. Το ρομπότ, λοιπόν, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της οικογένειας, αφού έχει γίνει αγαπημένο μέλος της. Όταν αυτό όμως παθαίνει σοβαρή βλάβη, ο πατέρας προσπαθεί να βρει τρόπο να το επισκευάσει και στην πορεία αυτή συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται κυρίως να «επισκευάσει» τον εαυτό του και την ουσιαστική σχέση με τη γυναίκα και το παιδί του.

Σκηνοθεσία/Σενάριο/Μοντάζ: Κογκονάντα
Πρωταγωνιστούν: Κόλιν Φάρελ, Τζόντι Τέρνερ-Σμιθ, Τζάστιν Μιν, Μαλέα Εμμα Τζαντραγουιτζάζα, Σαρίτα Τσάντχερι, Κλίφτον Κόλινς Τζούνιορ, Ρίτσι Κόστερ, Χάλεϊ Λου Ρίτσαρντσον

Διάρκεια: 96’

Η ταινία βασίζεται στο διήγημα «Saying Goodbye to Yang» του Αλεξάντερ Γουάινστιν και είναι η δεύτερη ταινία του Κογκονάντα μετά το συναισθηματικό Columbus στο οποίο εξερευνά τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο Νοτιοκορεάτης δημιουργός συνεχίζει και εδώ, στο «Μετά τον Γιανγκ», να μελετά τις ανθρώπινες σχέσεις αλλά πηγαίνει ακόμα πιο πέρα: Με αφορμή την επιδιόρθωση ενός ρομπότ, την τεχνητή νοημοσύνη και την κλωνοποίηση εξερευνά τη φύση, την ψυχή και τη μνήμη σε ένα μέλλον που έχει σημαδευτεί από την περιβαλλοντική ύβρη.
Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ των Καννών στο διαγωνιστικό τμήμα «Ένα Κάποιο Βλέμμα». Στο Φεστιβάλ Sundance κέρδισε το βραβείο Alfred P. Sloan το οποίο δίνεται σε ταινίες που έχουν ως θέμα τους την επιστήμη ή ήρωες επιστήμονες.

Στο δια ταύτα: Μια συγκινητική ταινία που ξεκινάει από τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, αλλά εξελίσσεται σε υπαρξιακή, βαθυστόχαστη μελέτη πάνω στην απώλεια, στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, στο χρόνο που περνά, και στην ανθρώπινη μνήμη που παίζει τα δικά της παιχνίδια. Πυρήνας της ταινίας αποτελεί ο ουμανισμός του Κογκονάντα σε έναν φουτουριστικό κόσμο που με την ταχύτητά του μας κάνει να ξεχνάμε να επαναπροσδιορίζουμε την ταυτότητά μας ως άνθρωποι και να απομακρυνόμαστε από την ομορφιά της απλής καθημερινότητάς μας.

Trailer:

2. Σημείο Βρασμού,  του Φίλιπ Μπαραντίνι

Σε ένα διακεκριμένο εστιατόριο, ο σεφ Άντι (Στίβεν Γκράχαμ) φτάνει αργοπορημένος στη δουλειά του και τα πρώτα σημάδια δείχνουν ότι πρόκειται να περάσει μια δύσκολη βραδιά. Αρχικά τους έχει επισκεφτεί το υγειονομικό για να τους κάνει επιθεώρηση με αποτέλεσμα η δουλειά να έχει πάει όλη πίσω. Στη συνέχεια, ενώ οι παραγγελίες τρέχουν συνεχώς, στο προσωπικό του εστιατορίου συμβαίνουν όλα τα κακά: παράλογοι πελάτες, ατυχήματα, τραυματισμοί, τσακωμοί ανάμεσά τους, ανοιχτοί λογαριασμοί από το παρελθόν. Ένας πραγματικός εφιάλτης στην κουζίνα.

Σκηνοθεσία: Φίλιπ Μπαραντίνι
Σενάριο: Φίλιπ Μπαραντίνι, Τζέιμς Α. Κάμινγκς
Πρωταγωνιστούν:Στίβεν Γκράχαμ, Τζέισον Φλέμινγκ, Ρέι Πάνθακι, Χάνα Γουόλτερς

Διάρκεια: 92’

Ο Φίλιπ Μπαραντίνι έχει εργαστεί ως σεφ για 12 χρόνια και γνωρίζει πολύ καλά τι επικρατεί σε μια κουζίνα. Θέλοντας να γυρίσει ταινία με αυτό το θέμα δημιούργησε αρχικά μια μικρού μήκους (2019) και στη συνέχεια τη μετέτρεψε σε ένα μεγάλου μήκους μονοπλάνο για να δείξει το χαώδες κλίμα, τους φρενήρεις ρυθμούς μιας κουζίνας που τρελαίνουν το προσωπικό. Πιο ρεαλιστική δεν θα μπορούσε να γίνει. Το μονοπλάνο 90 λεπτών χωρίς cut μεταφέρει όλη την ένταση και το άγχος της κουζίνας με τους διαλόγους να πατάνε ο ένας πάνω στον άλλον, χωρίς να αφήνουν τον θεατή να πάρει ανάσα.
Η ταινία ήταν υποψήφια για Bafta καλύτερης βρετανικής ταινίας, πρώτου αντρικού ρόλου (Στίβεν Γκράχαμ), βρετανικού ντεμπούτου (σενάριο/παραγωγή) και κάστινγκ.

Στο δια ταύτα: Ταινία εντυπωσιακού μονοπλάνου 90 λεπτών, τόσο ζωντανή που είναι σαν βιωματική εμπειρία για τον θεατή. Ο θεατής παρακολουθεί το θρίλερ της προετοιμασίας μιας κουζίνας και νιώθει όλα τα συναισθήματα σαν να είναι εκεί, σαν να κρατάει ο ίδιος την κάμερα!

Trailer:

3. Η Μπαλάντα της λευκής αγελάδας, των Μπεχτάς Σαναέχα και Μαριάμ Μογκαντάμ

Η Μίνα μεγαλώνει μόνη της την κωφάλαλη κόρη της. Ο άντρας της, ο Μπαμπάκ, εκτελέστηκε στις φυλακές, αφού καταδικάστηκε με την υπέρτατη ποινή, τη θανατική ποινή, για ένα έγκλημα που τελικά αποδείχτηκε μετά από ένα χρόνο ότι δεν το διέπραξε αυτός. Οι αρχές απολογούνται για το λάθος τους και προσφέρουν αποζημίωση λέγοντάς της ότι λυπούνται πολύ και ότι ήταν θέλημα Θεού. Η Μίνα, όμως, δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό και αποφασίζει να τα βάλει με το σύστημα σε μια ανδροκρατούμενη, συντηρητική κοινωνία. Στη φάση αυτή της ζωής της εμφανίζεται ένας άγνωστος με το όνομα Ρεζά και της δίνει χρήματα για να ξεπληρώσει το χρέος του στον Μπαμπάκ. Ενώ στην αρχή είναι επιφυλακτική απέναντί του, τελικά τον αφήνει να μπει στη ζωή της και να τη βοηθήσει. Φαίνεται όμως ότι κάτι της κρύβει, υπάρχει κάποιο μυστικό.

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Μπεχτάς Σαναέχα, Μαριάμ Μογκαντάμ
Πρωταγωνιστούν: Μαριάμ Μογκαντάμ, Σανί Φαρ, Πούρια Ραχίμι

Διάρκεια: 105 λεπτά

Η ταινία θίγει αρκετά θέματα όπως τη θανατική ποινή, τη θέση της γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, τον ατομικό αγώνα απέναντι στις εξουσίες, το χρήμα και τη διαφθορά. Οι δύο σκηνοθέτες, ο Σαναέχα και η Μογκαντάμ καταδεικνύουν απροκάλυπτα “τα κακώς κείμενα” της κοινωνίας τους ενισχύοντας το σινεμά διαμαρτυρίας στη χώρα τους.
Η ταινία συμμετείχε επίσημα στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Berlinale 2021.

Στο δια ταύτα: Πρόκειται για μια ταινία διαμαρτυρίας, με πολιτικό μήνυμα και θέση. Η συν-σκηνοθέτης, που είναι και η πρωταγωνίστρια, ερμηνεύει με το κατάλληλο βάθος τη γυναίκα, μητέρα, που αγωνίζεται για αυτά που δικαιούται μέσα στο πιο δύσκολο και αντίξοο περιβάλλον που θα μπορούσε να βρεθεί, σε μια ισλαμική κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν διευκολύνει καθόλου τη διαβίωση των πολιτών της πόσο μάλλον των γυναικών.

Trailer:

4. River, ντοκιμαντέρ της Τζένιφερ Πίντομ

Το River μας ταξιδεύει σε τρεις ηπείρους και σε 39 χώρες για να μας παρουσιάσει ποταμούς που, ενώ λατρεύτηκαν σαν θεοί στις απαρχές των πολιτισμών γιατί τα οφέλη τους ήταν και είναι θαυματουργά, στη συνέχεια μετατράπηκαν σε υποτελείς των ανθρώπων. Υπέροχα πλάνα, δορυφορικές λήψεις, αναδεικνύουν όχι μόνο την ομορφιά των ποταμών αλλά και τη σημαντικότητά τους, αφού αποτελούν τις αρτηρίες του πλανήτη μας. Όπου κυλούν, ευδοκιμούν μορφές ζωής και διαμορφώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη πέρα από το τοπίο. Η υποβλητική αφήγηση του Γουίλεμ Νταφόε σε συνδυασμό με τα μουσική από τους Radiohead συνθέτουν μια εξαιρετική κινηματογραφική εμπειρία και συνειδητοποιούμε για άλλη μια φορά πόσο παρεμβατικοί γινόμαστε προς τη φύση φράζοντας τις αρτηρίες του πλανήτη μας αδιαφορώντας για το επερχόμενο «έμφραγμα».

Σκηνοθεσία: Τζένιφερ Πίντομ
Αφήγηση: Γουίλεμ Νταφόε
Μουσική: Radiohead, Τζόνι Γκρίνγουντ, Ρίτσαρντ Τονιέτι

Διάρκεια: 75’

Πρόκειται για το δεύτερο ντοκιμαντέρ της Τζένιφερ Πίντομ μετά το Mountain, που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2018 με πλάνα που έκοβαν την ανάσα πάνω στις κορυφές του κόσμου. Η σκηνοθέτης συνεργάζεται ξανά με την Αυστραλιανή Ορχήστρα Δωματίου για να ανακαλύψει αυτή τη φορά τη θαυμαστή σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και τους ποταμούς και να μας μαγέψει με την ομορφιά τους έχοντας μια απολύτως ταιριαστή μουσική υπόκρουση.

Στο δια ταύτα: Όλα τα δομικά στοιχεία της ταινίας: η μουσική, οι πανέμορφες εικόνες μέσω της εξαιρετικής φωτογραφίας, το ποιητικό σενάριο σε συνδυασμό με την υποβλητική φωνή του Νταφόε παραδίδουν ένα αποτέλεσμα ονειρικό, μια ωδή στον φυσικό κόσμο.

Trailer:

5. Πάντα στο Κόκκινο, ταινία κινουμένων σχεδίων της Ντόμι Σι

H 13χρονη Μέιλιν περνάει δύσκολα την εφηβεία της με όλες τις αλλαγές που αυτή συνεπάγεται, όπως αλλαγές στο σώμα της, στα ενδιαφέροντά της, στις σχέσεις της. Η μητέρα της είναι μια προστατευτική, σχεδόν αυταρχική μητέρα που δεν την αφήνει ποτέ στην ησυχία της, κάτι που χειροτερεύει τα πράγματα. Η φάση, λοιπόν, αυτή την κάνει αδέξια και απρόσεκτη, αλλά χωρίς να χάνει την αυτοπεποίθησή της ζει έντονα την κάθε στιγμή μέχρι που μεταμορφώνεται σ’ ένα γιγάντιο κόκκινο πάντα. Τρομαγμένη ανακαλύπτει ότι όποτε ενθουσιάζεται ή γενικά βιώνει έντονα συναισθήματα και αυτό γίνεται συχνά, ξυπνάει ένα τέρας που ζει μέσα της και βγαίνει προς τα έξω κυριολεκτικά και μεταφορικά!

Σκηνοθεσία: Ντόμι Σι
Σενάριο: Τζουλια Τσο, Ντόμι Σι

Ακούγονται οι φωνές: Πέγκυ Μανωλά, Βίκυ Νικολαΐδου, Εριέττα Σαούγκου, Πηνελόπη Σκαλκώτου, Χρήστος Συριώτης, Βούλα Κώστα, Μαρία Ζερβού, Μαρτίνα Δημοπούλου, Χρήστος Πλαϊνης, Λυδία Τζανουδάκη

Διάρκεια: 99’

 Η ταινία “Πάντα στο Κόκκινο”  είναι των Disney και Pixar και η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων της Κινεζο-Καναδής animator Ντόμι Σι. Η Ντόμι Σι έχει βραβευτεί με Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους για την ταινία «Μπάο» της Pixar.

 Στο δια ταύτα: Μια γλυκιά, αστεία ταινία κινουμένων σχεδίων για όλη την οικογένεια που καταπιάνεται με το θέμα της εφηβείας, παρουσιάζοντάς το με ευφάνταστο τρόπο μέσα από έναν αγριεμένο εφηβικό εαυτό (τέρας) που προσπαθεί να κατανοήσει και να ελέγξει όλες τις χαώδεις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα, στη ψυχή και στον τρόπο σκέψης.

Trailer:

Κείμενο: Ειρήνη Μιχοπάνου (Lavart)