Εμμανουήλ Γ. Μαύρος, ο σκηνοθέτης της παράστασης “Όλο σπίτι κρεββάτι κι εκκλησία” των Φρανκ Ράμε και Ντάριο Φο γράφει στην Lavart με αφορμή την παράσταση.
Προηγήθηκε το κίνημα metoo ακολούθησαν 18 ή 19 γυναικοκτονίες αρχίζω πια και χάνω τον λογαριασμό. Αυτό ήταν αρκετό για να επιλέξουμε ως ομάδα το εκπληκτικό κείμενο των Φράνκα Ράμε και Ντάριο Φο «Όλο Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία». Η σκέψη μου ήταν μια: Δεν ξέρω τι απορίες μπορεί να έχει το αντρικό φύλλο, αν έχουν μανάδες, αδερφές ή συντρόφους, αυτό που γνωρίζω είναι πως ως καλλιτέχνες ή όσοι από εμάς σέβονται την ανθρώπινη υπόσταση, κρίνεται αναγκαίο να γίνει επιτέλους πράξη η φράση «Άντρες βγάλτε επιτέλους το σκασμό». Ως εδώ…
Χτίσαμε το έργο ως μια κραυγή αλήθειας και ταυτόχρονης διαμαρτυρίας, απέναντι στην παράνοια της πατριαρχικής ηλιθιότητας. Οι γυναικοκτονίες στην χώρα μας αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς, φτάνοντας τις 18 μόνο μέσα στο 2021, οι βιασμοί – ψυχολογικοί και σωματικοί – η έμφυλη βία, το revenge porn και όλα όσα ακολουθούν περί κρατικής αλλά κυρίως κοινωνικής αδιαφορίας καθιστούν μια χώρα και μια κοινωνία σε απελπισία. Είμαστε εδώ για να το λυτρώσουμε…
Θυμάμαι χρόνια πίσω που προσπαθούσα να πείσω ένα «αρσενικό» συνάδελφο, όταν κάθε φορά που συζητούσαμε κάποιο νέο για έναν βιασμό, το σχόλιο ήταν πάνω-κάτω στο ίδιο μοτίβο: «Βγαίνουν με τα μίνι ως το αιδοίο και μετά φταίει ο βιαστής». Με την συζήτηση βέβαια τις περισσότερες φορές να ξεφεύγει επικίνδυνα, (είναι που σκέφτεσαι να τον τουλουμιάσεις στο ξύλο και κρατιέσαι διότι αφενός είσαι κατά της βίας, αφετέρου θα πάνε τζάμπα οι μπουνιές). Το ντουβάρι λοιπόν όσο κι αν το χτυπάς, ντουβάρι θα μείνει. Όσο θα υπάρχει αυτός ο αρρωστημένος ιερατικός μεσαιωνισμός με την συνενοχή της πολιτικής, δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγουμε από το βούρκο των ακραίων συμβάντων και κυρίως από τον βούρκο του πατριαρχισμού, που είναι πλέον σίγουρο πως συντηρείται από τον ιερατικό φονταμενταλισμό. Τουλάχιστον εγώ σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει.
Κάθε Πέμπτη λοιπόν παίζουμε για τους άντρες και όχι για τις γυναίκες. Παίζουμε για τις μάνες που κάνουν γιους, για τις αδερφές μας, για όλες τις καταπιεσμένες γυναίκες που βίωσαν την εκμετάλλευση και τον εξευτελισμό, για τις γυναίκες που δεν είναι μαζί μας. Οι προσδοκίες μας είναι να παιδεύσουμε και να ωριμάσουμε το αντρικό φύλο και να αφυπνίσουμε το γυναικείο.
Κείμενο: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος
Δείτε επίσης
Για θεατρικά νέα, δείτε εδώ.
