«Πρώτος προσωπικός δίσκος. (Το ξεστόμισα!) Πολλά κύματα, πολλοί βράχοι αλλά στο τέλος στεριά.
Στεριά που άξιζε τον κόπο και στο ταξίδι αυτό πολλά πρόσωπα. Πρόσωπα γελαστά, πρόσωπα σκοτεινά, όμως και κάποια άλλα λαμπερά, με ματιές αστραφτερές που φώτιζαν το δρόμο. Πολλά πήγαιναν, πολλά έρχονταν κι ακόμη περισσότερα έφευγαν. Κάθε εμπόδιο σε καλό, ίσως και σε πολύ καλύτερο!
Βρήκαμε τις νότες κι έπειτα βουτήξαμε στις λέξεις! Η Φωτεινή μας άνοιξε την πόρτα της ψυχής της κι ο Μίμης στόλιζε τα μονοπάτια της για να είναι το ταξίδι γεμάτο χρώματα. Έχει πολλά χιλιόμετρα η ιστορία μας, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά! Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Αίγινα, Κάρπαθος, Πορτογαλία, Γερμανία. Στιχάκια και μελωδίες ταξίδευαν από το ένα μέρος στο άλλο για να γνωριστούν μεταξύ τους. Ανεβαίναμε, κατεβαίναμε, πετούσαμε ψηλά, όμως πάντα με το ‘Βλέμμα στο Βυθό’! Ο καθένας στο δικό του προσωπικό βυθό, για να βρει το κέντρο του. Στο τέλος μόνο η αλήθεια.
Πρώτα ανοίγει το ‘Σπιρτόκουτο’, “κι ας κρύβει η στέγη του φωτιά, εγώ μαζί σου δε φοβάμαι”. Θα έμπαινα και στη φωτιά, αν χρειαζόταν. Κάτι γεννιόταν εδώ! “Κάποιος χαράζει το γαλαξία με δυο μαχαίρια” και βγαίνει αστερόσκονη! Μέσα από κει έρχεται και η Φρίντα! “Η Φρίντα αγρίμι, η Φρίντα πάθος, με δυο μάτια λαμπερά σαν τα λουστρίνια”, που μας παρέσυρε και δε βλέπαμε την ώρα να τη μοιραστούμε! Πάνω στη χαρά, ξανά σκοτάδι! Εγκλωβισμένοι στο Βυθό μας, να σηκώνουμε ψηλά το κεφάλι και να μη βλέπουμε αφρό. Παύση και πάλι. “Κλειδωμένοι σ’ ένα ρολόι, άνθρωποι μόνοι που δε γνωρίζουν πια τι αγαπούν”. Αυτά μας έλεγε η Φωτεινή μας και επιμέναμε και συνεχίζαμε. Έρχεται το ‘Ξένο Αίμα’: “Εκείνα που φοβήθηκα πολύ, με βρήκαν μέρα μεσημέρι, σαν σφαίρα πάνω που ‘χα αφεθεί”. Βρίσκει καρδιά. Μετά ο Μίμης, με μια μόνο εισαγωγή στην κιθάρα, να την κουβαλάμε μέσα μας για βδομάδες for a “LONG” time! “Βαθιά μου έτρεμα κι ήμουν παιδί, ένα παιδί με σχισμένα γόνατα. Δε σου το είπα…”. Βέτο για αυτά τα γόνατα! Πέρασε.
Και στο επόμενο βήμα ο Γιάννης, που για εμάς θα είναι πάντα ο Γιαννάκης! Άλλη μια εξομολόγησή του, ακόμα μια περίπτωση πολλών χιλιομέτρων. Αθήνα – Κρήτη και πάντα με επιστροφή. Το μαρτυράω, αλλά επειδή ξέρω ότι ποτέ εκείνος δε φοβήθηκε την αλήθεια του. Για αυτό από μικρός, πολλές φορές, γίνεται τεράστιος! Τον ευχαριστώ.
Νέα βιογραφική ταινία για τον Elvis Presley από τον Baz Luhrmann
Τέτοιοι κόσμοι συναντιούνται στον αστερισμό της Μικρής Άρκτου. Παρασκευάς, Ανδρέας και Βιβή! Οι τρεις τους, μαζί, ο Πολικός Αστέρας για να βρουν πολλοί το ‘Βορρά’ τους και το δικό τους προσωπικό αστερισμό στο χάρτη της Τέχνης. Αυτό θα μείνει και δε θα είναι καθόλου μικρό το έργο τους!
Θεσσαλονίκη! Σάββατο, 13 Νοεμβρίου 2021.
Επιστροφή, στην πόλη μου, εκεί από όπου έφυγα για να κάνω μια αρχή…, τελικά όλα (ξανά)αρχίζουν εδώ!
*Τα πρόσωπα της ιστορίας μου: Φωτεινή Λαμπρίδη, Μίμης Νικολόπουλος, Γιάννης Βασιλόπουλος, Παρασκευάς Καρασούλος, Ανδρέας Γεωργιάδης, Βιβή Γερολυμάτου. Ο δίσκος μας ‘Βλέμμα στο Βυθό”, από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτο, κυκλοφόρησε!»
Δημήτρης Βουτσάς.
