Η ελληνική κομεντί φαντασίας «Η Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων», απόψε στην τηλεόραση

Τελικά η κοινότητα επανέρχεται, προσφέροντας ένα πρόσθετο οικονομικό κίνητρο για τον αγροφύλακα που θα παρέβλεπε τα παραπάνω και θα δεχόταν τη θέση. Μετά την εξέλιξη αυτή αρχίζει να εκδηλώνεται το ενδιαφέρον των αγροφυλάκων και η θέση δεν αργεί να πληρωθεί.

Έτσι, ο αγρονόμος Ροδοκανάκης βρίσκει τελικά αντικαταστάτη του αποθανόντος. Πρόκειται για ένα τύπο ιδιαίτερα συμμαζεμένο και δειλό ο οποίος, αντί να προστατεύει τα κτήματα του κόσμου, προσέχει μόνο το μποστάνι του Σιδερή, κι αυτό με χίλια ζόρια.

Τελικά πεθαίνει από συγκίνηση, καθώς κρυφοκοιτάζει την ατίθαση Ελισώ, ένα σωστό αγριοκάτσικο, να λούεται ολόγυμνη στη θάλασσα. Ο νέος διάδοχος, ο Ματσαγάνος, ακολουθεί άλλο τροπάριο: το παίζει σκληρό καρύδι και συγκρούεται με τον ιδιοκτήτη του λιοτριβιού. Ακολούθως, προσάγει έξι άτακτους μαθητές στον αγρονόμο κι αυτός τον απολύει για υπερβάλλοντα ζήλο.

Ο ποιητής Andrei Tarkovsky

Επιστρέφει αγριεμένος στο χωριό, τα σπάει στο καφενείο και προσπαθεί ματαίως να συλλάβει την Ελισώ. Ο Λαβίδας, που είναι ο επόμενος αγροφύλακας, κολλάει με μια παρέα χαρτοπαικτών στο καφενείο του γειτονικού χωριού. Χαρτοπαίζει διαρκώς, χάνοντας όλους τους μισθούς του, ακόμα και τον γάϊδαρό του.

Ο Σιταράς είναι ο τέταρτος αγροφύλακας, νεότερος απ’ τους προκατόχους του και μέγας χωρατατζής.

Γελοιοποιεί τα πάντα, αλλά καταδιώκει κι αυτός την ατίθαση Ελισώ. Υφίσταται βέβαια τις αιχμηρές παρατηρήσεις του υπεύθυνου Ροδοκανάκη και τα παρατάει, για να επιστρέψει στο χωριό και να κατορθώσει τελικά να δαμάσει την Ελισώ, την οποία ποθεί κι εκείνος, όπως οι προηγούμενοι αγροφύλακες.

Καθένας από τους τέσσερις αγροφύλακες αντιστοιχεί σε μία εποχή του χρόνου, η οποία ταυτίζεται και με τη χρονική περίοδο κατά την οποία υπηρετεί στο χωριό, καθώς και με το χαρακτηριστικό γνώρισμα-αδυναμία του αντίστοιχου αγροφύλακα (καλοκαίρι-οκνηρία, χειμώνας-χαρτοπαιξία, άνοιξη-έρωτας).