Σελιδοδείκτης: Λόγια της πλώρης, του Ανδρέα Καρκαβίτσα
«Ολογάλαζη η θάλασσα άστραφτε και παιγνίδιζε κι έφτανε γλώσσες – γλωσσίτσες στα πόδια του, το ράντιζε με τον αφρό της, του κελαϊδούσε μυστικά και μπιστεμένα:
– Έλα, έλα, να σε πλαγιάσω στους κόρφους μου, να σ’ αναστήσω μ’ ένα μου φίλημα. Τι κάθεσαι άψυχο ξύλο και βάρυπνο; Δε βαρέθηκες του δάσου τη νάρκη και την άβουλη ζωή; Ντροπή σου! Έβγα να παλαίψης με το κύμα· όρμησε στηθάτο να κουρελιάσης τον άνεμο. Έλα να γίνης ζήλεια της φάλαινας, σύντροφος στο δελφίνι, του γλάρου ανάπαψη, τραγούδι των ναυτών, καύχημα του καπετάνιου σου. Έλα, χρυσό μου, έλα!…»
Επιλογή: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Φωτογραφίες: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Εκδόσεις: Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος
