Μία ακόμη περιβαλλοντική πρόκληση που άργησε να πέσει στο τραπέζι είναι ο μεγάλος όγκος τροφίμων που δημιουργείται, αλλά δεν αξιοποιείται.
Παρόλο που η τροφή βρίσκεται στη βάση της αλυσίδας των αναγκών του ανθρώπου, στη σύγχρονη εποχή και ιδίως στις αναπτυγμένες χώρες-κράτη, η διαχείριση των τροφικών αγαθών δεν αποσκοπεί μόνο στην κάλυψη της ζωτικής ανάγκης για τροφή, αλλά έχει περάσει στη σφαίρα της υπερκατανάλωσης αγαθών. Το αποτέλεσμα είναι τεράστιες ποσότητες φαγητού να καταλήγουν στα σκουπίδια.
Η αλόγιστη παραγωγή και σπατάλη τροφίμων έχει περιβαλλοντικές και κοινωνικοοικονομικές επιδράσεις, που εκτείνονται από την καταστροφή του φυσικού τοπίου και της βιοποικιλότητας, μέχρι το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ χαμηλών και υψηλών κοινωνικών στρωμάτων. Κατά μέσο όρο, ένας Ευρωπαίος πολίτης πετάει στα σκουπίδια 173 κιλά τροφής ετησίως, ενώ σχεδόν το 15% του πληθυσμού της Ευρώπης βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Το 2018, με οδηγία από την Ευρωπαϊκή Ένωση (νέα Οδηγία ΕΕ 2018/851), τα κράτη μέλη υποχρεούνται να καταγράφουν τα απορρίμματα των τροφίμων τους, με την φετινή χρονιά (2020) να ορίζεται ως το έτος για την πρώτη πανευρωπαϊκή μέτρηση των απορριμμάτων τροφίμων σε εθνικό επίπεδο. Ο σκοπός είναι, μέσα από τα δεδομένα που θα συλλεχθούν, να οριστούν οι μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για να επιτευχθούν οι στόχοι μείωσης της σπατάλης τροφίμων, έως το 2025 (30%) και το 2030 (50%).
Η έκθεση της WWF σε συνεργασίας με την βρετανική οργάνωση WRAP (Waste and Resources Action Programme) με τίτλο «Μειώνοντας στο μισό την απώλεια και τη σπατάλη τροφίμων στην ΕΕ έως το 2030» προτείνει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, ώστε να επισπευθεί η αλλαγή.
Υπογραμμίζει τη σημαντικότητα που προσφέρει η βελτίωση στις μετρήσεις, ανά κράτος και συλλογικά, για την σπατάλη τροφίμων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς αυξάνονται οι γνώσεις του ως προς το είδος της σπατάλης, τα αίτια και τις συνέπειες, αλλά και της αξιολόγησης της εκάστοτε παρέμβασης. Επιπλέον, επισημαίνει τα οφέλη της υιοθέτησης πρακτικών για την αξιοποίηση των υπολειμμάτων τροφίμων και την ανάγκη για τεχνολογική ανάπτυξη στο τομέα αυτό. Ακόμη, οι δύο οργανισμοί τονίζουν την αξία της θέσπισης νέων κανονισμών, νομοθεσίας και συμφωνιών, με στόχο της δημιουργία ενός γενικού πλαισίου με κοινούς στόχους.
WWF Ελλάδος:
«Ο χρόνος πιέζει και η Ελλάδα οφείλει να δεσμευτεί εδώ και τώρα για τη μείωση της σπατάλης τροφίμων, μέσα από ένα ξεκάθαρο πλάνο δράσης σε όλους τους τομείς της αλυσίδας εφοδιασμού. Θέτοντας στο επίκεντρο τις μετρήσεις της σπατάλης με συνέπεια και υιοθετώντας καλές πρακτικές με πρωταρχικό στόχο την πρόληψη της σπατάλης τροφίμων, θα καταφέρουμε να κατανοήσουμε τον πραγματικό όγκο του προβλήματος και, ακολούθως, να σχεδιάσουμε ένα πιο βιώσιμο διατροφικό μέλλον»
-Βίκυ Μπαρμπόκα, Υπεύθυνη Προγραμμάτων Βιώσιμης διατροφής του WWF Ελλάς.
Από τις αρχές του 2020 βλέπουμε το ΥΠΕΝ (Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας) να προχωράει σε αμφιλεγόμενες αποφάσεις και σχέδια όσον αφορά το κομμάτι της διαχείρισης των περιβαλλοντικών πόρων και των απορριμάτων στην Ελλάδα. Το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ), δεν αναφέρεται καθόλου στη διαχείριση της σπατάλης των τροφικών αποβλήτων, ενώ παράλληλα οι εθνικές μετρήσεις λείπουν.
Η έδρα της WWF στην Ελλάδα καλεί το ΥΠΕΝ να λάβει άμεση δράση με σκοπό την στοχοθεσία, την πραγματοποίηση εθνικών μελετών και υποχρεωτικών καταγραφών των τροφών που πετιούνται στα σκουπίδια, την προώθηση της δωρεάς τροφίμων και την δημιουργία ενός σχεδίου πρόληψης που θα εφαρμοστεί το συντομότερο δυνατόν.
Πηγή: WWF Ελλάδος
