Το να κερδίσεις ένα Όσκαρ είναι μια τεράστια υπόθεση, αλλά ορισμένοι ηθοποιοί είτε δεν έχουν λάβει το δικό τους live είτε το έχουν αρνηθεί εντελώς.
4 θεατρικά έργα που έγιναν ταινίες – Όταν η σκηνή και η μεγάλη οθόνη γίνονται ένα
Για πολλούς ηθοποιούς, δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να κερδίσουν ένα Όσκαρ ως αναγνώριση της ερμηνείας τους. Τα Όσκαρ, η πιο δημοφιλής τελετή απονομής βραβείων του Χόλιγουντ, τιμά ερμηνείες που ψηφίστηκαν από τα 10.000 μέλη της Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, με την αναγνώρισή τους να επικυρώνει συχνά χρόνια αφοσίωσης στον κινηματογράφο. Ωστόσο, ένας ηθοποιός ή ένας σκηνοθέτης μπορεί να επιλέξει να μην αποδεχτεί το βραβείο είτε ζωντανά στην τελετή είτε καθόλου.
Τζορτζ Σι Σκοτ
Γνωστός για τις ερμηνείες του ως Clarence Darrow, Scrooge και General Patton. Για την τελευταία, ο George C. Scott κέρδισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Χωρίς να ξέρει ότι θα μπορούσε να κερδίσει, είπε ευγενικά στην Ακαδημία ότι θα αρνούνταν το βραβείο επειδή έβλεπε τα Όσκαρ ως μια «δίωρη παρέλαση από κρέας».
Ήταν ο πρώτος ηθοποιός που αρνήθηκε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου (για τον Πάτον το 1970), έχοντας προειδοποιήσει την Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών μήνες πριν ότι θα το έκανε για φιλοσοφικούς λόγους αν κέρδιζε. Ο Σκοτ πίστευε ότι κάθε ερμηνεία είναι μοναδική και δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλες.
Μάρλον Μπράντο
Μία από τις πιο διαβόητες ομιλίες στην ιστορία των βραβείων Όσκαρ δεν ήταν ενός άνδρα που αρνήθηκε να λάβει το χρυσό αγαλματίδιο, αλλά της Sacheen Littlefeather, μια First American ηθοποιός που ο Marlon Brando (συχνά θεωρείται ο σπουδαιότερος ηθοποιός της γενιάς του) έστειλε στη θέση του.
Ο «Ντον Κορλεόνε» αρνήθηκε να δεχτεί το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για τον Νονό στην τελετή του 1973, επιλέγοντας αντ’ αυτού να κάνει μια πολιτική δήλωση διαμαρτυρόμενος για τη μεταχείριση των First Americans από το Χόλιγουντ για τις ανακριβείς, υποτιμητικές και ρατσιστικές ερμηνείες τους σε ταινίες.
Ελίζαμπεθ Τέιλορ
Τόσο η Ελίζαμπεθ Τέιλορ όσο και ο Ρίτσαρντ Μπάρτον ήταν υποψήφιοι για καλύτεροι ηθοποιοί στο «Who’s Afraid of Virginia Woolf?», αλλά ο Μπάρτον κατάφερε να πείσει τον Τέιλορ να μην παρευρεθεί στα Όσκαρ του 1966 λόγω των δικών του ανασφαλειών.
Ο Μπάρτον είχε χάσει το χρυσό Όσκαρ τέσσερις φορές στο παρελθόν και δεν ήθελε να υποφέρει από μια πέμπτη ήττα μπροστά σε όλους τους συνομηλίκους του, γι’ αυτό οδήγησε το ζευγάρι στο Παρίσι. Αυτός τελικά, δεν κέρδισε ενώ η Τέιλορ κέρδισε. Ωστόσο, σε ένδειξη αλληλεγγύης, η Τέιλορ αγνόησε κοροϊδευτικά την Ακαδημία.
Πολ Νιούμαν
Μεταξύ 1961 και 1982, ο θρύλος της οθόνης με τα ζαφειρένια μάτια έλαβε τουλάχιστον έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ και παρευρέθηκε σε κάθε τελετή. Το 1987, όταν τελικά κέρδισε για το «The Colour of Money», ο σταρ δεν παραβρέθηκε ποτέ στην τελετή.
Τζον Γκίλγκουντ
Ο Sir John Gielgud ήταν ένας θρύλος της σκηνής και της οθόνης για οκτώ δεκαετίες και εκείνη την περίοδο κέρδισε τρία Tony, ένα Emmy, ένα Grammy και δύο Oscar. Το 1981, προτάθηκε για να υποδυθεί τον ακούραστο, κοφτερό μπάτλερ Χόμπσον απέναντι στον αριστοκράτη Ντάντλεϊ Μουρ στον «Άρθουρ», ένα ρόλο που είχε απορρίψει δύο φορές.
Ο Γκίλγκουντ αρνήθηκε να παραβρεθεί στην τελετή απονομής των βραβείων. Παρόλο που κέρδισε το βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου, δεν δέχτηκε ο ίδιος το αγαλματίδιο, ίσως επειδή, όπως εξήγησε στο βιβλίο του Ρίτσαρντ Μάνγκαν, «Gielgud’s Letter», οι εκδηλώσεις βραβείων ήταν γεμάτες «αμοιβαία συγχαρητήρια».
Γούντι ‘Αλλεν
Ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός Γούντι Άλεν έχει προταθεί για Όσκαρ 24 φορές, κερδίζοντας το πολυπόθητο Όσκαρ τέσσερις φορές. Τρία από τα τέσσερα ήταν τα βραβεία καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, για το «Hannah and Her Sisters», «Midnight in Paris» και «Annie Hall».
Το 1974, ακόμη και πριν λάβει τέτοια αναγνώριση για την «Annie Hall», ο Allen δήλωσε ότι «η όλη ιδέα των βραβείων είναι ανόητη. Δεν μπορώ να δεχτώ την κρίση των άλλων ανθρώπων, γιατί αν το αποδεχτείς όταν λένε ότι αξίζεις ένα βραβείο, τότε πρέπει να το αποδεχτείς όταν σου λένε ότι δεν το αξίζεις». Έχει παρευρεθεί μόνο στην τελετή των βραβείων Όσκαρ μέχρι στιγμής του 2002 και δεν έχει αποδεχτεί ποτέ τα Όσκαρ ζωντανά.
Ταραντίνο: Μάθαμε τις 21 ταινίες που δε θα ήθελε να ξαναδεί ποτέ
