Θέλετε να διαβάστε τις «Σημείωσες ενός Πορνόγερου» του Τσαρλς Μπουκόφσκι; Ετοιμάσαμε 5 βασικές πληροφορίες που θα σας βοηθήσουν στο να προετοιμαστείτε για αυτή την άγρια συλλογή .
Η καταγωγή του βιβλίου «Οι Σημείωσεις ενός Πορνόγερου» δημοσιεύτηκαν τον Μάιο του 1967. Η εφημερίδα που τις φιλοξένησε λεγόταν «Open City» και αυτές οι άναρχες σημειώσεις έγιναν γνωστές σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Σε μια εποχή που το αμερικανικό όνειρο βίωνε της άνθησή του, ο Μπουκόφσκι πήρε το σφυρί και ξεκίνησε να βαράει βάναυσα τα θεμέλια του και μας εμφύσησε την υποψία πως τα πράγματα δε είναι έτσι όπως φαίνονται.
1. Ακατέργαστο και αθυρόστομο: Μην περιμένετε γλυκανάλατες ιστορίες ή ηθικά διδάγματα. Ο Μπουκόφσκι ξεγυμνώνει τη ψυχή του εδώ βρώμικα, χοντροκομμένα. Η πρόζα μοιάζει σαν να είναι γραμμένη σε τσαλακωμένες χαρτοπετσέτες από το πιο βρώμικο μπαρ.
2.Σεξ, ποτό και κυνισμός: Αν ψάχνεις για ρομαντισμούς είσαι ξεκάθαρα σε λάθος δρόμο. Το σεξ εδώ είναι ωμό, σχεδόν άσχημο. Είναι το σχόλιο του Μπουκόφσκι για τον πόθο την επιθυμία και την ανθρώπινη αδυναμία.
3. Anti – Hero vibes: Κάθε πρόταση μοιάζει σαν να έχει ανασυρθεί από τον πάτο ενός μπουκαλιού. Ο Μπουκόφσκι δεν προσπαθεί να κρυφτεί, δεν προσποιείται και αποκαλύπτει πως είναι ένας γέρος με βρώμικες σκέψεις, τύψεις και μερικές φορές με εκπληκτική διαύγεια μέσα στην ομίχλη.
4.Σκοτεινό χιούμορ: Μέσα στο έργο θα χαμογελάσετε παρόλη τη συνεχή κατάρρευση του αμερικανικού ονείρου. Οι ατάκες του δεν παίρνουν τίποτα στα σοβαρά ακόμη και όταν ο αφηγητής ζωγραφίζει τη ζοφερή εικόνα της ζωής.
5. Μια ακατάστατη πραμάτεια: Ξεχάστε την τυπική δομή. Δεν υπάρχει οδικός χάρτης, εδώ ο Μπουκόφσκι ακολουθεί τον δικό του δρόμο.
Αγαπάμε την ακατέργαστη πραγματικότητα: 4 ταινίες που πρέπει να δείτε αν διαβάζετε Μπουκόφσκι
Σημειώσεις ενός Πορνόγερου (Notes of a Dirty Old Man) –
Μετάφραση: Τέος Ρόμβος.
Ένα βράδυ που ‘χα ψιλομεθύσει ήρθε σπίτι μου και μ’ επισκέφτηκε ο
τύπος που μου ‘χει εκδώσει μερικά βιβλία, ο οποίος και με ρώτησε:
«Μπουκόβσκι, κάνεις κέφι να ‘ρθεις μαζί μου στον Λ.;»
Ο Λ. ήταν κάποιος γνωστός συγγραφέας. Τα βιβλία του είχαν
μεταφραστεί ακόμη και στις πιο απίθανες γλώσσες. Μπόλικες
υποτροφίες, γάμοι, γκόμενες, βραβεία, μυθιστορήματα, ειδύλλια,
ποιητικές συλλογές, διηγήματα… παραμονές στην Ευρώπη, ακόμη και
εκθέσεις ζωγραφικής, ό,τι μπορούσε κανείς να επιθυμήσει.
«Όχι, κουράδες», απάντησα στον Τζένσεν, «τον βαριέμαι πολύ αυτόν τον
τύπο».
«Μα αυτό το λες για όλους».
«Κι έπειτα; Αλήθεια είναι».
Ο Τζένσεν κάθισε κάτω και με κοίταζε. Πολύ του άρεσε του Τζένσεν να
κάθεται κάτω και να με κοιτάζει. Δεν μπορούσε να καταλάβει μάλλον
πώς μπορούσα να είμαι τόσο βλάκας.
«Μα θέλει να σε γνωρίσει. Άκουσε να μιλάνε για σένα».
«Α, ώστε έτσι. Κι εγώ άκουσα να μιλάνε γι’ αυτόν».
«Και θα σου κάνει εντύπωση το πόσος κόσμος σε ξέρει κιόλας. Μόλις
τώρα έρχομαι από τη Ν .Α. που ήμουνα καλεσμένος για δείπνο, μου έλεγε
ότι θα σε καλούσε πολύ ευχαρίστως για φαγητό. Και αυτή γνώριζε τον Λ.
όταν ζούσε παλιότερα στην Ευρώπη».
«Τι μας λες;»
«Και οι δυο ήταν καλοί φίλοι του Αρτώ».
«Αχ ναι, κι αυτή μάλλον δε θ’ άφησε τον Αρτώ να της πιάσει τον κώλο».
«Πράγματι» .
«Δεν μπορούμε να την κατακρίνουμε. Κι εγώ να ‘μουνα δεν πρόκειται να
τον άφηνα».
«Κάνε μου τη χάρη. Πάμε στο σπίτι του».
«Στου Αρτώ».
«Όχι στου Λ.».
Άδειασα το ποτήρι μου.
«Ωραία, πάμε».
Η διαδρομή από τα σλαμς μέχρι το σπίτι του Λ. ήταν μεγάλη. Και τι σπίτι
ήτανε αυτό! Ο Τζένσεν οδήγησε το αμάξι του στην είσοδο απ’ ένα δρόμο
ιδιωτικό που ήταν σαν λεωφόρος.
«Αυτός είναι ο άνθρωπος που κλαίει και οδύρεται για τη ΦΤΩΧΕΙΑ του;»
«Βλέπεις λοιπόν, εν τούτοις χρωστάει στην εφορία 85 χιλιάρικα».
«Ο φτωχομπινές».
Μήπως ο Μπουκόφσκι υπερέβαλε με τη φράση: «Δε νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο….» ;
