Διαζύγια που άφησαν το στίγμα τους στο πέρασμα των χρόνων και που αποτελούν ένδειξη ότι ο γάμος ήταν αρκετές φορές για τους μεγάλους ηγέτες, και όχι μόνο, ένα εργαλείο που αγίαζε τα μέσα.
Αρχαία Ελλάδα: Τα 7 μεγαλύτερα μυστήρια που παραμένουν στο σκοτάδι
Τα διαζύγια έχουν εξελιχθεί από μια συνηθισμένη διαδικασία σε έναν νομικό μηχανισμό που υπάρχει εδώ και αιώνες. Ωστόσο, η ιστορία του διαζυγίου δεν αποτελεί πάντα έναν απλό νομικό διαχωρισμό. Στο παρελθόν, αυτή η διαδικασία συχνά οδηγούσε σε ένταση και βία, ακόμη και σε τραγικούς θανάτους.
Οι σύγχρονες διαζυγικές διαδικασίες συχνά συνοδεύονται από δράματα, αλλά είναι σπάνιο να φτάσουν στα επίπεδα των πιο σκανδαλώδων περιστατικών που έχουν καταγραφεί στην ιστορία. Ορισμένα από αυτά τα διαζύγια έχουν καταγραφεί για την ένταση και τις ακραίες συνέπειες τους, με ορισμένα να οδηγούν σε βίαιες εκρήξεις και ακόμη και σε τραγικούς θανάτους. Πάμε να δούμε μερικά από τα πιο σκανδαλώδη διαζύγια της αρχαιότητας.
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και η Φαύστα
Η ιστορία της Φαύστας και του Κωνσταντίνου αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα πολιτικού γάμου με δυσάρεστες εξελίξεις. Ο γάμος τους οργανώθηκε για να ενώσει δύο ισχυρούς ηγέτες, τη Φαύστα, κόρη του Μαξιμιανού, και τον Κωνσταντίνο. Παρόλο που αυτός ο γάμος ήταν δυστυχισμένος, απέκτησαν πολλά παιδιά.
Και οι δύο σύζυγοι ήταν άπιστοι, αλλά το σκάνδαλο εκτοξεύτηκε λόγω των σχέσεών τους με άλλα μέλη της οικογένειας. Η Φαύστα διατηρούσε σχέση με τον γιο του Κωνσταντίνου, τον Κρίσπο, ενώ ο Κωνσταντίνος είχε σχέση με τη μητριά της Φαύστας. Η αλήθεια των φημών παραμένει άγνωστη, και μπορεί να ήταν είτε ψευδείς φήμες εχθρών που ήθελαν να υπονομεύσουν τον Κωνσταντίνο, είτε διαρροή από την ίδια τη Φαύστα εξαιτίας των απιστιών του. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι αυτές οι φήμες είχαν σοβαρές συνέπειες.
Ο Κωνσταντίνος διέταξε τη δολοφονία του Κρίσπου και στη συνέχεια “χώρισε” τη Φαύστα, πνίγοντας την κατά τη διάρκεια του λουτρού της τον Ιούλιο του 326 μ.Χ. Αυτό το σκάνδαλο πλήττει τη φήμη του Κωνσταντίνου, ειδικά στη ρωμαϊκή αριστοκρατία, και προκαλεί εντάσεις μεταξύ του Κωνσταντίνου και του πρώην συναυτοκράτορά του, του Μαξιμιανού, πατέρα της Φαύστας.
Καίσαρας και Πομπήια
Το 69 π.Χ., μετά τον θάνατο της πρώτης του συζύγου, ο Καίσαρας εκτοπίστηκε στην Ισπανία ως quaestor. Εκεί παντρεύτηκε την Πομπηία με κίνητρα πολιτικής φύσεως λόγω των δυνατών συνδέσεών της.
Το 62 π.Χ., στη διάρκεια της γιορτής Bona Dea, ένα σκάνδαλο ξέσπασε όταν ένας αντίπαλος πολιτικός παρευρέθηκε κρυφά, μεταμφιεσμένος σε γυναίκα. Αν και το κοινό αστειεύτηκε, ο Καίσαρας δεν το βρήκε αστείο. Σύντομα, φήμες διαδόθηκαν ότι η Πομπηία είχε οργανώσει τη γιορτή για να συναντήσει τον εραστή της, οδηγώντας στο διαζύγιο τους. Αυτός ο χειρισμός δημιούργησε σκάνδαλο και εκλήθη ως αδυναμία από πολιτικούς αντιπάλους. Παρόλο που η καριέρα του ανακάμφθηκε, ήταν ένα σπάνιο λάθος υπολογισμού από ένα στρατηγικό μυαλό.
Ο Καρλομάγνος και η δεύτερη σύζυγός του
Ο Καρλομάγνος, πρώτος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αποτελεί ένα ενδιαφέρον παράδειγμα αρχαίου ηγέτη που χρησιμοποίησε τον γάμο ως πολιτικό εργαλείο. Η πρώτη του σύζυγος πέθανε νωρίς, και ο δεύτερος γάμος του με μια γυναίκα από τους Λογγοβάρδους ήταν καθαρά πολιτικός υπολογισμός για τη δημιουργία συμμαχιών.
Ο γάμος αυτός δεν ήταν ευτυχής, καθώς ο Καρλομάγνος θεωρούσε τη σύζυγό του αντιπαθητική και την αποκαλούσε με προσβλητικές λέξεις. Η πολιτική συμμαχία με τους Λογγοβάρδους και τον Πάπα εναντίον του αδελφού του ήταν ο κύριος σκοπός του γάμου. Όταν ο Καρλομάγνος πέθανε το 771 μ.Χ., το πολιτικό σκηνικό άλλαξε, και αντί να ακολουθήσει τις νομικές διαδικασίες, ανακοίνωσε απλά το διαζύγιο και έστειλε τη σύζυγό του πίσω στους Λογγοβάρδους.
Αυτή η απόφαση οδήγησε σε διαμάχες και εντάσεις μεταξύ των οικογενειών και αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαίοι ηγέτες χρησιμοποιούσαν τον γάμο για πολιτικούς σκοπούς, ακόμη και με αναίσθητο τρόπο, αδιαφορώντας για την πραγματική σχέση με τον σύντροφό τους.
Ο Νέρωνας και η Κλαυδία Οκτάβια
Ο Νέρωνας, ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους και σκληρούς αυτοκράτορες της Ρώμης, προσπάθησε να ξεφύγει από τον γάμο με την πρώτη του σύζυγο, την Κλαυδία Οκταβία. Ο γάμος τους είχε πολιτικό χαρακτήρα και στήθηκε όταν ο Νέρωνας ήταν μόλις 16 ετών. Παρόλο που οι αντιθέσεις μεταξύ τους ήταν προφανείς λόγω του διαφορετικού τρόπου ζωής, οι δυο τους παρέμειναν παντρεμένοι.
Ο Νέρωνας, όμως, βαρέθηκε τη σύζυγό του και ερωτεύτηκε την Ποππαία, ενώ η Κλαυδία παρέμεινε πιστή στον ρόλο της ως αυτοκράτειρα. Αφού ισχυρίστηκε πως η Κλαυδία δεν του έφερε κληρονόμο, την εξόρισε και στη συνέχεια την κατηγόρησε για μοιχεία και έκτρωση. Η Κλαυδία εξορίστηκε στην Καμπανία και, τελικά, στην Παντατέρια, όπου τη σκότωσαν απάνθρωπα. Της έκοψαν τις φλέβες με σκοπό να προσποιηθούν αυτοκτονία. Ωστόσο, επειδή η διαδικασία αυτή πήρε πολύ χρόνο, τη μετέφεραν σε ένα δωμάτιο με καυτό ατμό, μέχρι να σταματήσει να αναπνέει και στη συνέχεια, την αποκεφάλισαν.
Μετά τον θάνατο της Κλαυδίας, ο Νέρωνας έγινε αντιδημοφιλής ως αυτοκράτορας, καταλήγοντας στο να αυτοκτονήσει το 68 μ.Χ. Η σχέση του με την Ποππαία δεν είχε καλό τέλος και αυτή ίδια φέρεται να σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ενός καυγά. Έτσι, η ιστορία του Νέρωνα αντικατοπτρίζει την αποσταθεροποίηση και τη σκληρότητα του πολιτικού κόσμου της αρχαίας Ρώμης.
Ο βασιλιάς Ερρίκος Η’ και η Αικατερίνη της Αραγωνίας
Η ιστορία του Ερρίκου VIII και του διαζυγίου του με την Αικατερίνη της Αραγωνίας αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της Αγγλίας και της Εκκλησίας. Ο Ερρίκος, προκειμένου να αποκτήσει έναν αρσενικό διάδοχο, επιδίωξε το διαζύγιο από την Αικατερίνη και η αρνητική απάντηση του Πάπα ανάγκασε τον βασιλιά να αποσπαστεί από την Καθολική Εκκλησία. Ο Ερρίκος VIII ζήτησε την ακύρωση του γάμου του με την Αικατερίνη, ισχυριζόμενος παράνομες σχέσεις λόγω του προηγούμενου γάμου της με τον αδελφό του.
Η αντίδραση του Ερρίκου, με τη δημιουργία της Εκκλησίας της Αγγλίας, σηματοδοτεί τη γέννηση του Αγγλικανισμού. Αυτή η εξέλιξη οδήγησε στην εγκαθίδρυση ενός νέου θρησκευτικού τάγματος στην Αγγλία και σε σημαντικές αλλαγές στο θρησκευτικό και πολιτικό τοπίο της χώρας.
Μετά το διαζύγιο, ο Ερρίκος VIII παντρεύτηκε την Άννα Μπολέιν, η οποία του έδωσε τον αρσενικό διάδοχο που επιθυμούσε, τον μελλοντικό βασιλιά Εδουάρδο ΣΤ’.
Η λύρα της Σαπφούς: Αναδεικνύοντας τον έρωτα μέσα από την αρχαία ποίηση
