Η εξερεύνηση του εγκληματικού μυαλού μέσω της λογοτεχνίας μπορεί να προσφέρει μια βαθύτερη κατανόηση του τι οδηγεί τα άτομα σε εγκληματικές πράξεις.
12 «κακοί» από βιβλία που όλοι αγαπήσαμε – Τελικά έχουν κι αυτοί τη δική τους χάρη
Αυτά τα βιβλία ζωγραφίζουν ανατριχιαστικά πορτρέτα ψυχρόαιμων δολοφόνων, αδέσμευτων κοινωνιοπαθών, πονηρών απατεώνων και απλών ανθρώπων που οδηγούνται σε εγκληματικές πράξεις από τις περιστάσεις και την πίεση. Τα σπουδαία αυτά βιβλία δεν εξιστορούν απλώς εγκλήματα, αλλά βουτούν στον συναρπαστικό και τρομακτικό λαβύρινθο της εγκληματικής ψυχολογίας.
Εν ψυχρώ – Truman Capote
Το «In Cold Blood» του Τρούμαν Καπότε, που κυκλοφόρησε αρχικά το 1966, είναι ένα μυθιστόρημα που εμβαθύνει στη βάναυση δολοφονία της οικογένειας Κλάτερ στο Χόλκομπ του Κάνσας. Ο Capote διεξήγαγε εκτεταμένη έρευνα της δίκης των δραστών, παρέχοντας μια ανατριχιαστική αφήγηση του εγκλήματος. Ο Τρούμαν Καπότε είχε την ευκαιρία να συναντήσει τους άνδρες που καταδικάστηκαν για τη δολοφονία πριν από την εκτέλεσή τους και ένα σημαντικό μέρος του βιβλίου είναι αφιερωμένο στην αποκάλυψη της ζωής, της προσωπικότητάς και των κινήτρων τους.
Και τα δύο άτομα είχαν δύσκολες παιδικές ηλικίες, υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι και ξεκίνησαν μια πορεία που σημαδεύτηκε από μικροεγκληματικές δραστηριότητες. Ενώ υπάρχουν εικασίες σχετικά με ορισμένα μέρη του μυθιστορήματος ότι είναι λιγότερο από πραγματολογικά, συνεχίζει να προσφέρει μια συναρπαστική ανάγνωση και πολύτιμες γνώσεις. Συνιστούμε να το διαβάσετε με τα φώτα αναμμένα…
Αμερικανική ψύχωση – Bret Easton Ellis
Το «American Psycho» χρησιμεύει ως κριτική του καπιταλισμού της δεκαετίας του 1980 και της κουλτούρας των γιάπι, διερευνώντας το επισφαλές όριο μεταξύ της αποδεκτής κοινωνιοπάθειας και της τρέλας. Η αφήγηση ακολουθεί τον Πάτρικ Μπέιτμαν, έναν όμορφο και επιτυχημένο αλλά βαθιά διαταραγμένο χρηματιστή που βλέπει τους ανθρώπους ως αγαθά μιας χρήσης. Το μυθιστόρημα χρησιμοποιεί αφήγηση πρώτου προσώπου, ροής συνείδησης που παρέχει μια ανατριχιαστική εικόνα της νοοτροπίας του Bateman. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Bateman απεικονίζεται ως εντελώς τρελός, καθιστώντας τον έναν αναξιόπιστο αφηγητή. Ο συγγραφέας εκφράζει ακόμη και αβεβαιότητα για το εάν ο Bateman διέπραξε πράγματι κάποιο φόνο.
Έγκλημα και Τιμωρία – Fyodor Dostoevsky
Το «Έγκλημα και Τιμωρία», που γράφτηκε από τον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι το 1866, εμβαθύνει στα θέματα του μηδενισμού και του ωφελιμισμού ενώ προαναγγέλλει τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι υπαρξιστές στοχαστές, ιδιαίτερα ο Νίτσε. Η αφήγηση επικεντρώνεται γύρω από τον Rodion Romanovich Raskolnikov, ο οποίος συλλαμβάνει ένα σχέδιο να δολοφονήσει έναν ενεχυροδανειστή για οικονομικό όφελος, με σκοπό να χρησιμοποιήσει τα χρήματα για να ζήσει μια ευγενή ζωή. Ο Ρασκόλνικοφ κάνει σημαντική προσπάθεια για να δικαιολογήσει τις πράξεις του τόσο στον αναγνώστη όσο και στον εαυτό του. Το μυθιστόρημα ξετυλίγεται μέσα από τις ορθολογικές και συναισθηματικές του απαντήσεις στον σχεδιασμό και τα επακόλουθα της δολοφονίας, εξασφαλίζοντας την άξια θέση του στον παγκόσμιο λογοτεχνικό κανόνα.
Πιάσε με αν μπορείς – Frank Abagnale, Jr.
Το «Catch Me if You Can» αφηγείται την ιστορία του Frank Abagnale, Jr., ενός καταδικασμένου εγκληματία και απατεώνα που ισχυρίζεται ότι έχει εκτελέσει μια σειρά από εντυπωσιακές κακοτοπιές στα μέσα του 20ου αιώνα. Σε αντίθεση με την κινηματογραφική μεταφορά, όπου τα κίνητρά του απεικονίζονται ως επιθυμία να εντυπωσιάσει τον πατέρα του, το βιβλίο υποδηλώνει ότι ο Abagnale συμμετείχε σε αυτά τα εγκλήματα απλώς και μόνο επειδή μπορούσε. Ξεκινώντας με μικρά σχέδια όπως η απάτη με μικροεπιταγές, οι απάτες του Abagnale κλιμακώνονται. Ξεχωρίζοντας από άλλα έργα αυτής της λίστας που είναι είτε φανταστικά είτε για άλλα άτομα, αυτό το ημι-αυτοβιογραφικό βιβλίο προσφέρει μια ματιά στη διαδικασία της εγκληματικής σκέψης, όπως αναφέρεται από το ίδιο το άτομο. Ενώ ορισμένοι από τους ισχυρισμούς του Abagnale αντιμετώπισαν πρόσφατες προκλήσεις, αποκαλύπτοντας ότι ορισμένα γεγονότα μπορεί να ήταν υπερβολικά, το βιβλίο εξακολουθεί να παρέχει μια διορατική και ακριβή απεικόνιση της ζωής ενός απατεώνα.
Το κορίτσι που εξαφανίστηκε – Gillian Flynn
Το “Gone Girl” ταξιδεύει τους αναγνώστες σε ένα καθηλωτικό ταξίδι μέσα από μια εξαφάνιση στο Μιζούρι, διερευνώντας βαθιά ερωτήματα σχετικά με την οικογενειακή ζωή, τις προοπτικές και την περίπλοκη ψυχολογία των χαρακτήρων του. Το μυθιστόρημα, που αργότερα διασκευάστηκε σε ταινία του 2014, ξεχωρίζει για την αφηγηματική πολυπλοκότητα και το ψυχολογικό του βάθος. Η αφήγηση μετατοπίζεται απρόσκοπτα μεταξύ διαφορετικών αφηγητών, προσφέροντας μια πολύπλευρη άποψη των ψυχικών διεργασιών του θύματος, του εγκληματία και του κατηγορούμενου. Αυτή η αφηγηματική τεχνική, σε συνδυασμό με την περίπλοκη περιγραφή των εγκλημάτων και τις απρόβλεπτες ανατροπές της πλοκής, παρέχει μια σαγηνευτική εξερεύνηση του πώς οι εξωτερικοί στρεσογόνοι παράγοντες μπορούν να ωθήσουν ένα συνηθισμένο άτομο σε εγκληματική περιοχή. Καθώς η ιστορία ξετυλίγεται, το μυθιστόρημα εμβαθύνει στο δύσκολο έργο του να απεγκλωβιστεί κανείς από έναν ιστό ψεμάτων. Αυτή η πτυχή ρίχνει φως στις αποκλίνουσες σκέψεις του αναγνώστη και ενός από τους κεντρικούς χαρακτήρες.
Σε αντίθεση με την απεικόνιση του Τρούμαν Καπότε για άτομα που φαινομενικά προορίζονται για εγκληματική ζωή, οι χαρακτήρες του Φλιν αρχικά εμφανίζονται ως αξιόπιστα μέλη της κοινωνίας. Το μυθιστόρημα ιντριγκάρει περαιτέρω με την παρουσία ενός φανταστικά αναξιόπιστου αφηγητή, προσθέτοντας επίπεδα πολυπλοκότητας στην αφήγηση.
