Προτείνουμε: 4+1 ιδιαίτερες παραστάσεις… στην καρδιά του Φθινοπώρου…!

Στα μέσα περίπου του Οκτώβρη, με αρκετή ακόμα φθινοπωρινή διάθεση (αλλά με περισσότερο κρύο από όσο θα έπρεπε) ξεκινάει μια γεμάτη, τρίτη στην σειρά εβδομάδα. Οι καλλιτεχνικές επιλογές είναι αρκετές και καθόλου αμελητέες για να καλύψουν το φάσμα των Αθηναίων… και όχι μόνο! Παραστάσεις με διαφορετική αισθητική, από συγγραφείς «σταθμούς» για την σύγχρονη δραματουργία, Έλληνες συγγραφείς και ταξίδια στον χρόνο για κόσμους παραμυθικούς…

Περιμένοντας τον Γκοντό του Samuel Beckett

«Θα δημιουργηθεί μια καινούρια έκφραση στην τέχνη, που θα δεχθεί το χάος. Έργο του καλλιτέχνη, σήμερα, είναι να βρει μια καινούργια έκφραση που να συνθέτει τα συντρίμμια.» S.B

Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Θεάτρου του Παραλόγου, ανεβαίνει στην σκηνή του Θεάτρου Χώρος, στην πρώτη σκηνοθεσία της Έλενας Μαυρίδου, από 15 Οκτωβρίου έως 5 Φεβρουαρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Μια «τραγικωμωδία σε δυο πράξεις», όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος ο Μπέκετ, το Περιμένοντας τον Γκοντό (En attendant Godot, 1948), αποτελεί ένα αριστούργημα της σύγχρονης δραματουργίας. Ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν ονειρεύονται, περιμένοντας κάποιον κύριο Γκοντό. Λίγο παραπέρα, κι άλλοι Βλαδίμηροι και Εστραγκόν, παραλλαγές του εαυτού τους. Όλοι κινούνται μέσα σ’ ένα τετράγωνο προκαλώντας την αίσθηση ότι στη θέση τους θα μπορούσαν να είναι κάποιοι άλλοι, οποιοιδήποτε άλλοι, όλοι όσοι έγιναν κατά καιρούς στη ζωή τους, όλοι όσοι θα μπορούσαν να γίνουν και δεν έγιναν ποτέ. Όλα τα πρόσωπα και προσωπεία του εαυτού τους. Το δέντρο, όμως, το σημείο συνάντησης του πιο διάσημου θεατρικού ραντεβού, δεν υπάρχει πια. Στη θέση του δέντρου έχει μείνει μόνο μια δεσμίδα φωτός. Μα πότε θα έρθει, επιτέλους, ο Γκοντό να τους σώσει;Σ’ αυτόν τον μη τόπο και μη χρόνο, ο Μπέκετ έρχεται να φωτίσει ακόμη μια φορά τα αδιέξοδα της πιο κωμικής, ποιητικής και θλιβερής ύπαρξης. Της δικής μας.

«Ξύπνα Βασίλη» του Δημήτρη Ψαθά

Την θεατρική περίοδο για την Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», για το Εθνικό Θέατρο ανοίγει η εν λόγω παράσταση σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, από 18 Οκτωβρίου έως 3 Φεβρουαρίου.Βρισκόμαστε στα γραφεία του εκδοτικού οίκου Φαρλάκου. Ο Βασίλης, συντηρητικών πολιτικών φρονημάτων, και ο Μάνος, προοδευτικών, συγκρούονται για τις συνθήκες εργασίας, αλλά και για το περιεχόμενο των βιβλίων που εκδίδονται. Σημείο αιχμής για την πνευματική διαμάχη, ο ποιητής Φανφάρας και η στρατευμένη συντηρητική ποίησή του. Πολύ γρήγορα, όμως, η τύχη τα φέρνει έτσι ώστε οι πολιτικές πεποιθήσεις των δύο συναδέλφων αλλάζουν και οι καταστάσεις που ακολουθούν δοκιμάζουν τους ήρωες. Ποιος από τους δύο θα καταφέρει να προσαρμοστεί στα ήθη και το πνεύμα της νέας εποχής;Μια διαχρονική και οξυδερκή σάτιρα του μεγάλου Ελληνα θεατρικού συγγραφέα Δημήτρη Ψαθά, «Ξύπνα Βασίλη» – η οποία μεταφέρθηκε με επιτυχία και στη μεγάλη οθόνη. Ο σκηνοθέτης Αρης Μπινιάρης φέρνει στη σκηνή την ατμόσφαιρα των σίξτις με διάθεση ευρηματική. Με ματιά σύγχρονη αποκρυπτογραφεί το ιδιότυπο ύφος του συγγραφέα που μιλά για τα «σοβαρά» μπλέκοντας το γέλιο με το σφίξιμο στο στομάχι και φωτίζει μοναδικά τη συνάφεια του έργου με το σήμερα.

«Το δαχτυλίδι της μάνας» του Γιάννη Καμπύση

Με αφορμή το έργο του Γιάννη Καμπύση για τις τελευταίες στιγμές ενός ποιητή και όχημα τη μουσική, την ποίηση και τη φαντασία, οι C. for Circusεπιστρέφουν, σε σκηνοθεσία Παύλου Παυλίδη, από 16 Οκτωβρίου έως 27 Νοεμβρίου στο Tempus Verum І Εν Αθήναις. Στήνουν μια ολοζώντανη τελετή αποχαιρετισμού, ξαναγράφουν για χάρη του ποιητή τις τελευταίες του σελίδες και γιορτάζουν τα 10 χρόνια της κοινής τους πορείας με την πιο αισιόδοξη παράστασή τους μέχρι σήμερα.Παραμονή Χριστουγέννων. Σε μία καλύβα κοντά στο δάσος ζει μία φτωχή οικογένεια: η μάνα και οι δυο της γιοι. Ο μεγάλος γιος της οικογένειας, ο Ποιητής, βαριά άρρωστος, γνωρίζοντας πως έχει πλέον λίγη ζωή μέσα του, νοσταλγεί τα απάτητα βουνά του τόπου του, τους θρύλους της οικογένειάς του, τις Νεράιδες του Βουνού. Ταξιδεύει με τη φαντασία του κοντά τους, για να τον συντροφεύσουν στις τελευταίες του στιγμές και καρτερά να “σβήσει” στην ποδιά της αγαπημένης του. H μητέρα του, για να τον σώσει, αποφασίζει να πουλήσει τη μοναδική περιουσία της οικογένειας, το δαχτυλίδι που έδωσαν κάποτε οι μοίρες στους προγόνους της, αν και γνωρίζει ότι μια τέτοια κίνηση είναι καταραμένη. Kάπου, κάποτε, σε μια Ελλάδα.«…Δεν υπάρχει κανένα “κακό” σ’ αυτήν την ιστορία και κανένας “κακός” σ’ αυτούς τους ήρωες. Μόνο η ανάγκη των ανθρώπων για ζωή…» Παύλος Παυλίδης

Οι δούλες του Jean Jenet

Παρουσιάζονται ήδη από τις αρχές του μήνα έως 13 Ιανουαρίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία του Τσέζαρις Γκραουζίνις, . Τρεις άνδρες παίζουν τρεις γυναίκες θανάσιμα δεμένες μεταξύ τους. Ο ναρκισσισμός, η ζήλεια και η απεγνωσμένη αναζήτηση του έρωτα τις συνδέουν ακατάλυτα.Τρεις έμπειροι ηθοποιοί-δούλοι του κοινού παίζουν τις Δούλες σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσουν την επιθυμία της μεσαίας τάξης για μελό: να το βλέπει, να το βιώνει, να το απολαμβάνει… Μια μεταφορά για την τέλεια υποδούλωση. Δούλες δέσμιες της ζήλειας και των φαντασιώσεων τους, ηθοποιοί φυλακισμένοι στους ρόλους τους και δέσμιοι της προσδοκίας του κοινού, άντρες φυλακισμένοι στα γυναικεία τους ρούχα και ψιμύθια. Οι θεατές γίνονται αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου του θεάτρου. Το νόημα χάνεται. Η εξέγερση είναι αδύνατη.Παραμυφικό

Για το κλείσιμο αυτής της εβδομάδας έρχεται μια συμπαραγωγή ανάμεσα στο ΣΜουΘ (Συνεργείο Μουσικού Θεάτρου Λάρισας) και την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος, σε σύλληψη, σκηνοθεσία και κείμενα του χαρισματικού Κώστα Λαμπρούλη, για τις 19-20 Οκτωβρίου.Η παράσταση, προϊόν πολύμηνης, συλλογικής έρευνας και δημιουργίας, έχει τη μορφή σκηνικής σύνθεσης που αξιοποιεί όλα τα εκφραστικά μέσα του μουσικού θεάτρου, ενώ δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο εικαστικό αποτέλεσμα, διαμορφώνοντας ένα θέατρο που προκαλεί το ελεύθερο παιχνίδι των συνειρμών. Πίσω από τις φόρμες του παραμυθιού, του λυρισμού και της αλληγορίας, το Παραμυφικό ξεδιπλώνει μια σύγχρονη και ανελέητη κοινωνική κριτική: η πάντοτε παρούσα –αλλά ποτέ φανερή– νύφη του Παραμυφικού μπορεί να είναι άνθρωπος, μπορεί όμως να είναι και ιδέα, πίστη ή κατάσταση. Μπορεί να είναι για τον θεατή καθετί που επιπόλαια υμνείται και μετά πετιέται, μια ένοχη αλήθεια ή ένας βολικός μύθος.

Ένα τεράστιο νυφικό και μια άφαντη, μυθική νύφη. Μια γαμήλια γιορτή που μετατρέπεται σε σαρκοφάγο καρναβάλι. Μια ονειρική τελετή που εξελίσσεται σε εφιάλτη. Με μια λέξη: Παραμυφικό!

«Η ιστορία του Παραμυφικού ξεκινάει το 2012, αμέσως μετά από δύο παραγωγές του ΣΜουΘ που έχουν ενδυναμώσει και ανανεώσει την ομάδα: το πολύ πολιτικό ΠΟΛΙΤΑΙ και το κοσμοπολίτικο EUtropia. Σε μια Ελλάδα που αναμασά αμήχανα τον νέο της ζόφο κι ο ένας δείχνει τον άλλο, εμείς αποφασίζουμε να στραφούμε στα μέσα μας και να βγάλουμε από το μπαούλο ένα τεράστιο, λαμπερά λευκό, μεταξωτό ύφασμα μιας παλιότερης παραγωγής. Το βαφτίζουμε νυφικό και γράφουμε την ιστορία του.» Κώστας Λαμπρούλης

Διαφορετικές επιλογές στην καρδιά του Φθινοπώρου, μας ανοίγουν την «όρεξη» για έναν εντυπωσιακό Χειμώνα! Καλή Θέαση!!

Κείμενο: Ειρήνη Γκότση (Lavart)

Πηγές Φωτογραφιών: 1–2–3–4–5–6–7–8–9–10