Ο Καίσαρας ήταν ένας από τους μεγαλύτερους στρατηγούς και πολιτικούς στην ιστορία. Ο μεγάλος γάτος, όπως τον αποκαλούν στο κόμικ του Αστερίξ, είχε επιτύχει πολλά και είχε διαμορφώσει την πορεία του αρχαίου κόσμου.
O τελευταίος Ρωμαίος Αυτοκράτορας που είδε τη σορό του Μ.Αλεξάνδρου
Τα λόγια του Καίσαρα είχαν βάρος και επίδραση, αφήνοντας το στίγμα του σε πολλούς τομείς. Ο Καίσαρας ήταν ο τύπος που άλλαξε το παιχνίδι, που έκανε τη διαφορά. Με τις επιτυχημένες του εκστρατείες, κατάφερε να επεκτείνει το Ρωμαϊκό Κράτος σε εντυπωσιακό βαθμό. Οι λέξεις και οι πράξεις του αποτύπωσαν την εποχή του και συνεχίζουν να επηρεάζουν τον σύγχρονο κόσμο. Με τα λόγια του σήμερα να τα χρησιμοποιούμε ως «κλισέ», ο Καίσαρας παραμένει ένας αναγνωρίσιμος και πολυσύνθετος χαρακτήρας στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.
…έριξε τον κύβο!
Ο Καίσαρας, πριν αποφασίσει να περάσει τον ποταμό Ρουβίκωνα, σκέφτηκε να προσθέσει μια επική φράση που θα καθιέρωνε τη στιγμή αυτή στην ιστορία. Έτσι, επέλεξε το απόφθεγμα “Ανερρίφθω κύβος”, που σημαίνει “ας πέσει το ζάρι” ή “ας αποφασιστεί με την τύχη”. Η φράση αυτή, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, είναι μια ελληνική παραφραστική μετάφραση του Μένανδρου, ενός γνωστού κωμικού και δραματουργού της αρχαιότητας, την οποία ο Καίσαρας είπε στα ελληνικά.
Αργότερα, ο Ρωμαίος Σουητώνιος ανέλαβε τη μετάφραση στα λατινικά, δίνοντας τη μορφή “Alea iacta est”.
…ήρθε, είδε, νίκησε!
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Ρώμη βρίσκεται σε κρίσιμη φάση, και ξαφνικά εμφανίζεται ο Φαρνάκης, ο βασιλιάς του Πόντου. Παρότι το όνομά του θυμίζει Κρήτη, είναι γνήσιος Πόντιος και ξεκινά να κατακτά εδάφη και να αντιμετωπίζει τους Ρωμαίους. Καθώς ο Ιούλιος Καίσαρ ολοκληρώνει τις επιχειρήσεις του στην Αίγυπτο, αποφασίζει να αντιμετωπίσει τον Φαρνάκη και τα καταφέρνει. Μετά από μια βόλτα ανάμεσα στα εδάφη του Πόντου, αλλάζει την κατάσταση μέσα σε λίγες ημέρες.
Και ύστερα, προκειμένου να επικοινωνήσει τη νίκη του, στέλνει ένα μήνυμα στον φίλο του Αμάντιο: “Ήρθα, είδα νίκησα!”.
…διέσχισε το Ρουβίκωνα!
Στην αρχαία Ρώμη υπήρχε ένας σημαντικός νόμος που αφορούσε τον ποταμό Ρουβίκωνα, τον οποίο ένας ρωμαϊκός στρατηγός διέσχιζε όταν βρισκόταν στα σύνορα με τη Γαλατία. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, αν ένας στρατηγός περνούσε τον Ρουβίκωνα με τον στρατό του, έπρεπε να διαλύσει αμέσως τις δυνάμεις του, διαφορετικά θα θεωρούνταν προδότης και εχθρός της πατρίδας.
Σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό, ο Καίσαρας, ένας φιλόδοξος ανθύπατος, είχε υποτάξει τη Γαλατία, αλλά αντιμετώπιζε αντιρρήσεις από τη σύγκλητο και τον «μόνο ύπατο» Πομπήιο. Αντί να υποκύψει στις πιέσεις, ο Καίσαρας προχώρησε σε μια αποφασιστική κίνηση. Στις 10 Γενάρη του 49 π.Χ., διέσχισε τον Ρουβίκωνα με τον στρατό του. Από εκείνη τη στιγμή, η φράση «πέρασε τον Ρουβίκωνα» αποκτά τη σημασία της αδιαίρετης απόφασης και της μη αναστρέψιμης πορείας.
…θέλει τη γυναίκα του να ‘ναι τίμια, και να φαίνεται!
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Καίσαρας έστειλε έναν νεαρό, Πόπλιο Κλαύδιο Πούλχερ, να προσεγγίσει τη σύζυγό του κατά τη διάρκεια μιας ιερής γιορτής για να δικαιολογήσει την επιθυμία του για χωρισμό.
Ο νεαρός προσποιήθηκε ότι είναι οργανοπαίκτρια, αλλά η σύζυγος αρνήθηκε τυχόν σχέση και υποστήριξε την τιμιότητά της. Ωστόσο, ο Καίσαρας αντέδρασε με τη φράση «Η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει όχι μόνο να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται τίμια», χρησιμοποιώντας αυτό ως δικαιολογία για τον χωρισμό τους.
…προτιμάει να ‘ναι πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στη Ρώμη!
Περίπου το 68 π.Χ., ο Καίσαρας εξελέγη ταμίας στην Ισπανία. Κατά τη διάρκεια μιας περιήγησής του σε ορεινά χωριά των Άλπεων, τον κορόιδεψαν λέγοντας: «Τι φιλοδοξίες μπορεί να έχει κανείς σε τόσο απομακρυσμένα μέρη»;. Στην απάντησή του, τους εξέπληξε λέγοντας: «Ακούστε εδώ, εγώ που με βλέπετε, προτιμώ να είμαι πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στη Ρώμη!». Και όχι ότι υποστήριζε πως είναι καλύτερο να παραμένει πάντα στο χωριό για να είναι πρώτος, αλλά περισσότερο ότι, προτού μπορέσει να γίνει πρώτος στη Ρώμη, είναι καλύτερο να κατέχει την εξουσία σε απομακρυσμένα μέρη, γιατί αν είσαι δεύτερος κάπου, μαθαίνεις να είσαι δεύτερος.
64 αποφθέγματα του Μάρκου Αυρήλιου: «Υβρίζει τον εαυτό της η ψυχή του ανθρώπου προπαντός, όταν…»
