Τα μυθιστορήματα μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι αψηφούν το χρόνο καθώς η δημοτικότητά τους είναι δεδομένη. Τα έξυπνα μυστήρια και οι ιστορίες της επιδεικνύουν τη λογοτεχνική της ικανότητα, συμβάλλοντας στη διαχρονική απήχηση. Όμως, έχουν επίσης κάποια όχι και τόσο καλά κρυμμένα μυστικά! Εσύ τα γνώριζες;
«Agatha and Poirot»: Η ιστορία της Αγκάθα Κρίστι και του Ηρακλή Πουαρό
Η Αγκάθα Κρίστι αποτελεί μόνιμο προσάρτημα στη λογοτεχνία. Σε αντίθεση με πολλούς συγγραφείς που ξεθωριάζουν στην αφάνεια μετά τον θάνατο, η ιδιότητά της ως η μυθιστοριογράφος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παραμένει. Τα διαχρονικά της μυστήρια, προσαρμόσιμα στα σύγχρονα περιβάλλοντα, συνεχίζουν να θέτουν το χρυσό πρότυπο για τους «whodunnits». Η έξυπνη αφήγηση της Κρίστι, που συνδυάζει τη γοητεία και τον συντηρητισμό, εξασφαλίζουν τη διαρκή δημοτικότητά της. Τα έργα της παρουσιάζουν λογοτεχνική περιπέτεια, αψηφώντας τις συνιστώσες και θέτοντας νέα πρότυπα. Η ικανότητα της Κρίστι να εξισορροπεί την ευφυή τέχνη με τις ανατροπές έκπληξη και τις περίπλοκες πλοκές είναι το κλειδί για τη διαρκή απήχησή της. Στα έργα της κρύβονται μυστικά τα οποία οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε για αυτό επιλέξαμε 5 από αυτά για να τα μοιραστούμε.
Άνοια
Η Κρίστι, σταθερά εφευρετική και αληθοφανής στα μυθιστορήματα μυστηρίου της για δεκαετίες, αντιμετώπισε μια παρακμή στα τελευταία της έργα, εκτός από το “Curtain”. Αυτά τα μυθιστορήματα εμφάνιζαν κακοσχεδιασμένα μυστήρια και άτονη γραφή, πιθανώς επηρεασμένα από την άνοια, από την οποία έπασχε. Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο αποκάλυψε μια αισθητή μείωση στο λεξιλόγιο και την πολυπλοκότητα των προτάσεών της. Αν και δεν διαγνώστηκε ποτέ, υποτίθεται ότι μπορεί να είχε νόσο του Αλτσχάιμερ. Το θέμα της απώλειας μνήμης στο τελευταίο μυθιστόρημά της, «Οι ελέφαντες μπορούν να θυμηθούν», με έναν χαρακτήρα που μοιάζει με τον εαυτό της, υποδηλώνει μια οδυνηρή αυτοσυνειδησία για τις φθίνουσες ικανότητές της. Αυτή η ιστορία αντικατοπτρίζει τον δικό της αγώνα καθώς έχασε την ευκολία με την οποία έγραφε πάντα.
Μισούσε τον Πουαρό
Ο δημοφιλής χαρακτήρας της Κρίστι, Ηρακλής Πουαρό, ένας κοντός Βέλγος ντετέκτιβ με αντισυμβατική αξιοπρέπεια, που εμφανίζεται σε 30 μυθιστορήματα, έρχεται σε αντίθεση με τους τολμηρούς, αριστοκρατικούς ντετέκτιβ της εποχής. Παρά τη διαρκή δημοτικότητα του Πουαρό, η Κρίστι άρχισε να τον περιφρονεί, εκφράζοντας ανοιχτά την επιθυμία για μείωση της δημοτικότητάς του. Αυτό το συναίσθημα αντανακλάται διακριτικά στα βιβλία, όπου ο Πουαρό συχνά γελοιοποιείται από άλλους χαρακτήρες. Σε μια τολμηρή κίνηση, η Κρίστι σκότωσε τον Πουαρό στο «Curtain» το 1945, κρατώντας το βιβλίο κρυφό μέχρι τον επικείμενο θάνατό της, σηματοδοτώντας το τέλος της καριέρας του Πουαρό όσο και την τελική επιβεβαίωση ότι η συγγραφέας στο κάτω κάτω έχει τον έλεγχο.
Κοινό Λογοτεχνικό Σύμπαν
Ενώ ο Ηρακλής Πουαρό και η Μις Μαρπλ είναι οι πιο διάσημοι χαρακτήρες της Κρίστι, δημιούργησε επίσης άλλες αξιόλογες φιγούρες, όπως ο Τόμι και ο Τάπενς, ένα δίδυμο εκβιαστών που έγιναν ντετέκτιβ. Οι επιτήδειοι αναγνώστες μπορεί να διακρίνουν ότι όλοι οι χαρακτήρες της Κρίστι συνυπάρχουν στο ίδιο λογοτεχνικό σύμπαν, όπως αποδεικνύεται από την εμφάνιση ορισμένων χαρακτήρων στις ιστορίες της Μαρπλ και του Πουαρό. Το “The Pale Horse” – «Φόνοι υπό εχεμύθειαν», είναι ένα κομβικό μυθιστόρημα που περιλαμβάνει χαρακτήρες και από τις δύο σειρές, υπονοώντας ότι η Marple και ο Poirot λειτουργούν στο ίδιο σύμπαν, έχοντας πιθανώς επίγνωση των κατορθωμάτων ο ένας του άλλου μέσω της φήμης. Αυτή η λεπτή διασύνδεση προσθέτει βάθος στο αφηγηματικό σύμπαν της Κρίστι, προβάλλοντας τη σχολαστική αφήγηση της.
Αναφορές στον εαυτό της
Η Αγκάθα Κρίστι, κάποτε από τις πιο διάσημες γυναίκες παγκοσμίως, πυροδότησε διεθνείς εικασίες κατά τη διάρκεια της 10ήμερης εξαφάνισής της το 1926. Ενώ η γραφή της εμφανίζει έναν μετρημένο και ρεαλιστικό τόνο, εισήγαγε διακριτικά αυτοαναφορές σε έργα όπως το “The Body in the Library” – «Ένα πτώμα στη βιβλιοθήκη», δημιουργώντας ένα φανταστικό σύμπαν όπου μια συγγραφέας με το όνομα Christie γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα. Η Christie φιλοτέχνησε επίσης τον χαρακτήρα Ariadne Oliver, μια διάσημη συγγραφέα που την αντιπροσωπεύει, απεικονίζοντας την καριέρα της με τρόπο αυτοσαρκαστικό, προσφέροντας πληροφορίες για τις απόψεις της Christie για τη δική της διασημότητα και το λογοτεχνικό της ταξίδι.
Συχνά δεν γνώριζε τον δολοφόνο
Τέλος, η Κρίστι συχνά ξεκινούσε μια ιστορία χωρίς να γνωρίζει τον δολοφόνο, χρησιμοποιώντας ενδείξεις όπως και ο αναγνώστης. Αυτή η προσέγγιση δημιούργησε πολυάριθμες παρανοήσεις στα έργα της, που πιθανόν είναι οι ίδιες εναλλακτικές λύσεις που εξετάζονταν και απορρίπτονταν καθώς εξελίσσονταν οι ιστορίες.
Αγκάθα Κρίστι, η γυναίκα που αγαπούσε να δημιουργεί μυστήρια!
