Παρά τη σκοτεινή θεματολογία των έργων του, η γραφή του Τσαρλς Μπουκόφσκι περιέχει επίσης μια δόση σκοτεινού χιούμορ και μια βαθιά αίσθηση αυθεντικότητας που βρήκε ανταπόκριση σε πολλούς αναγνώστες.
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, που γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1920 στο Άντερναχ της Γερμανίας και αργότερα έγινε μια από τις βασικές μορφές της αμερικανικής λογοτεχνίας, ήταν ένας παραγωγικός και συχνά αμφιλεγόμενος συγγραφέας. Η ζωή και το έργο του χαρακτηρίζονται από ωμές, αφιλτράριστες απεικονίσεις του σκληρού υποκόσμου της αστικής ύπαρξης, κερδίζοντας τη φήμη του ως ποιητή των καταπιεσμένων.
Η γραφή του Μπουκόφσκι περιστρέφεται συχνά γύρω από τις δικές του εμπειρίες, παρουσιάζοντας μια ωμά ειλικρινή και συχνά σαρδόνια άποψη της ζωής. Είναι περισσότερο γνωστός για τα μυθιστορήματα και τα ποιήματά του που εμβαθύνουν σε θέματα αλκοολισμού, φτώχειας και αναζήτησης νοήματος σε έναν κόσμο που ο ίδιος έβρισκε αποξενωτικό.
Υπήρχαν 40 γυναίκες μαθηματικοί στην Αρχαία Ελλάδα – Γιατί δεν τις γνωρίζουμε;
5 ποιήματα του Μπουκόφσκι:
Άνδρας και γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 μμ
Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.
Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα.
Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε.
Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα.
Νιώθω σαν νάʼρχεται βροχή, είπε.
Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα.
Νιώθω σαν η πόρτα νάʼναι ξεκλείδωτη, είπε.
Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να μπαίνει μέσα, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.
Νιώθω σαν να μη θέλω να δουλέψω, είπα.
Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα.
Νιώθω σαν να παρακάνουμε έρωτα, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε περισσότερο έρωτα, είπα.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπα.
Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε.
Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα.
Νιώθω σαν να καταλήγουμε σε κρασί, είπε.
Νιώθω σαν ναʼχεις δίκιο, είπα.
Νιώθω σαν να παραδίνομαι, είπε.
Νιώθω σαν να χρειάζομαι ένα μπάνιο, είπα.
Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα μπάνιο, είπε.
Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη μου, είπα.
Νιώθω σαν να μην μʼαγαπάς, είπε.
Νιώθω σαν να σʼαγαπώ, είπα.
Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα μου τώρα, είπε.
Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα σου κι εγώ, είπα.
Νιώθω σαν να σʼαγαπώ τώρα, είπε.
Νιώθω σαν να σʼαγαπώ εγώ πιο πολύ απʼό,τι εσύ εμένα, είπα.
Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω.
Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα.
Νιώθω σαν να μπορείς, είπε.
Νιώθω, είπα.
Νιώθω, είπε.
Πώς είναι η κατάσταση
Πρώτα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν με την ανυπόφορη
φτώχεια
κι ύστερα δοκιμάζουν να σε τσακίσουν με τη μάταιη
φήμη.
κι αν δεν σπάσεις
με κανένα από τα δύο
υπάρχουν οι φυσιολογικές μέθοδοι
όπως οι κοινές ασθένειες
που ακολουθούνται από έναν ανεπιθύμητο
θάνατο.
οι περισσότεροι από μας ωστόσο σπάμε πολύ πριν
απ’ αυτό
όπως ήταν
κανονισμένο εξάλλου
από σεισμό
κατακλυσμό
πείνα
οργή
αυτοκτονία
απελπισία
ή απλά
από σοβαρό έγκαυμα
στη μύτη
την ώρα που ανάβεις
το τσιγάρο σου.
Μεταμόρφωση
Μία κοπέλα ήρθε
μου έφτιαξε το κρεβάτι
σφουγγάρισε και κέρωσε το πάτωμα της κουζίνας
έτριψε τους τοίχους
σκούπισε
καθάρισε την τουαλέτα
τη μπανιέρα
σφουγγάρισε το πάτωμα του μπάνιου
κι έκοψε τα νύχια των ποδιών μου και
τα μαλλιά μου.
έπειτα
όλα την ίδια μέρα
ο υδραυλικός ήρθε κι έφτιαξε τη βρύση της κουζίνας
και την τουαλέτα
και ο τεχνικός για τα καλοριφέρ έφτιαξε τα καλοριφέρ
και ο τεχνικός για το τηλέφωνο έφτιαξε το τηλέφωνο
τώρα κάθομαι εδώ σ’ αυτήν την τελειότητα
είναι ήσυχα
τα χάλασα και με τις 3 κοπέλες μου.
ένιωθα καλύτερα όταν όλα ήταν σε
αταξία.
θα μου πάρει μερικούς μήνες για να ξαναγίνουν
όλα φυσιολογικά¨
δε μπορώ να βρω ούτε κατσαρίδα για να μιλήσω.
έχασα το ρυθμό μου.
δε μπορώ να κοιμηθώ.
δε μπορώ να φάω.
μου στέρησαν τη
βρωμιά μου.
Απόψε
Πόσα από τα κύτταρα του εγκεφάλου μου δεν έχουν καταστραφεί από
το αλκοόλ
κι εγώ κάθομαι τώρα εδώ και πίνω
όλοι οι σύντροφοί μου στο ποτό πεθαμένοι,
ξύνω την κοιλιά μου και ονειρεύομαι το
άλμπατρος.
πίνω μόνος τώρα.
πίνω με τον εαυτό μου και για τον εαυτό μου.
πίνω για τη ζωή μου και για τον θάνατό μου.
η δίψα μου ακόμα δεν ικανοποιήθηκε.
ανάβω ένα τσιγάρο ακόμη, γυρίζω αργά
το μπουκάλι, το
θαυμάζω.
όμορφη παρέα.
χρόνια έτσι.
τι άλλο θα μπορούσα να είχα κάνει
και να το κάνω τόσο καλά;
έχω πιει περισσότερο από τους πρώτους
εκατό ανθρώπους που θα συναντήσεις
στον δρόμο
ή θα δεις στο τρελάδικο.
ξύνω την κοιλιά μου και ονειρεύομαι το
άλμπατρος.
ανήκω πια στους μεγαλύτερους πότες
των αιώνων.
με έχουν επιλέξει.
σταματάω τώρα, σηκώνω το μπουκάλι, καταπίνω μια
μεγάλη γουλιά.
μου είναι αδύνατον να σκεφτώ ότι
κάποιοι έχουν στ’ αλήθεια σταματήσει και
γίνανε νηφάλιοι
πολίτες.
με στεναχωρεί.
είναι στεγνοί, βαρετοί, ασφαλείς.
ξύνω την κοιλιά μου και ονειρεύομαι το
άλμπατρος.
το δωμάτιο αυτό είναι γεμάτο από μένα κι εγώ είμαι
γεμάτος.
πίνω αυτό εδώ για όλους εσάς
και για μένα.
είναι περασμένα μεσάνυχτα τώρα κι ένας μοναχικός
σκύλος ουρλιάζει μες στη
νύχτα.
κι είμαι τόσο νέος όσο κι η φωτιά που ακόμα
καίει
τώρα.
Πάντα μ’ αγαπούσαν οι τρελοί
Πάντα μ’ αγαπούσαν οι τρελοί
κι οι προβληματικοί.
σε όλο το δημοτικό
το γυμνάσιο
το λύκειο
τα πρώτα έτη
οι ανεπιθύμητοι
κολλούσαν πάνω
μου.
τύποι με ένα χέρι
τύποι με τικ
τύποι με προβλήματα ομιλίας
τύποι με μια λευκή μεμβράνη
στο ένα μάτι,
δειλοί
μισάνθρωποι
φονιάδες
ματάκηδες
και κλέφτες.
και σ’ όλα τα
εργοστάσια κι όταν
αλήτευα
πάντα τραβούσα τους
ανεπιθύμητους. με έβρισκαν
αμέσως και κολλούσαν
πάνω μου. ακόμα
το κάνουν.
τώρα σ’ αυτή τη γειτονιά
με βρήκε
ένας.
σπρώχνει παντού
ένα καρότσι
γεμάτο με σκουπίδια:
σπασμένα μπαστούνια, κορδόνια,
άδειες σακούλες από πατατάκια,
κουτιά από γάλα, εφημερίδες, μολυβοθήκες…
«ε φίλε πώς τα πας;»
σταματάω και μιλάμε για
λίγο.
μετά χαιρετάω
αλλά μ’ ακολουθεί
ακόμα
περνώντας από τα
μπαρ και τα
μπουρδέλα…
«να με ενημερώνεις,
φίλε, να με ενημερώνεις,
θέλω να ξέρω τι
γίνεται.»
είν’ ο καινούριος μου.
δεν τον έχω δει ποτέ
να μιλάει σε
άλλον.
το καρότσι
κουδουνίζει λίγο
πίσω μου
και κάτι
πέφτει.
σταματάει να το
μαζέψει.
τότε μπαίνω
στο πράσινο ξενοδοχείο
στη γωνία
διασχίζω το
χωλ
βγαίνω από την πίσω
πόρτα και
βλέπω μια γάτα
να χέζει εκεί
εκστασιασμένη,
μου χαμογελάει
πλατιά.
Η γελαστή καρδιά
Η ζωή σου είναι η ζωή σου
μην την αφήσεις να τσακιστεί στη γλοιώδη υποταγή.
Να είσαι σε ετοιμότητα.
Υπάρχουν τρόποι να ξεφύγεις.
Υπάρχει κάπου ένα φως.
Μπορεί να μην υπάρχει αρκετό φως αλλά
νικά το σκοτάδι.
Να είσαι σε επαγρύπνηση.
Οι θεοί θα σου προσφέρουν ευκαιρίες.
Αναγνώρισέ τες.
Άρπαξέ τες.
Δε μπορείς να νικήσεις το θάνατο αλλά
μπορείς να νικήσεις το θάνατο μέσα στην ζωή, μερικές φορές.
Να είσαι σε ετοιμότητα.
Οι θεοί θα σου προσφέρουν ευκαιρίες.
Γνώρισέ τις.
Άρπαξέ τις.
Δεν μπορείς να νικήσεις το θάνατο,
αλλά μπορείς να νικήσεις το θάνατο στη ζωή, μερικέ φορές.
Και όσο πιο συχνά μάθεις να το κάνεις αυτό,
τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει.
Η ζωή σου είναι η ζωή σου.
Κατάλαβέ το όσο την έχεις.
Είσαι υπέροχος
οι θεοί περιμένουν να βρουν ευχαρίστηση
μέσα σε σένα.
Ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ και 13 αποφθέγματα για να ελευθερώσουν το μυαλό σου
