Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο ποιητής της πρόκλησης και της μοναξιάς.
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος δε θα ήταν ποτέ κάποιος που θα προσαρμοζόταν στα παραδοσιακά καλούπια της λογοτεχνικής επιτυχίας. Έζησε στο περιθώριο της κοινωνίας και της ποίησης, όπου βρήκε τη φωνή του όχι στο χειροκρότημά του πλήθους , αλλά στα μουρμουρητά της απομόνωσης, της πρόκλησης και της ωμής αλήθειας.
Κι αν παρεξηγήθηκε ποτέ κανείς από τις ποιητικές ατάκες του Χριστιανόπουλου «παιδιά προτιμούν να καυλώνουν εξ αποστάσεως παρά εξ επαφής» ήταν επειδή δεν κοίταξαν ποτέ τη ζωή με ειλικρίνεια και διάθεση αυτογνωσίας. Τι να κάνουμε ο κόσμος δε φτιάχτηκε μόνο για αυτούς που προτιμούν φίλτρα για να βλέπουν τη ζωή.
41 αποφθέγματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου
- Στην αρχή διψούσε για τρυφερότητα μετά για σκληρότητα στο τέλος για χυδαιότητα τώρα βολεύεται και με σκουπίδια.
- Παράξενα παιδιά προτιμούν να καυλώνουν εξ αποστάσεως παρά εξ επαφής. Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια – η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Σκεφτείτε πού έχει φτάσει ο ελληνικός πολιτισμός για να θεωρούμαστε καλοί ποιητές η Δημουλά κι εγώ. - Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου –και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά.»
- Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ’ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε.
- Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια – η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
- ‘Ελα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά. Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο, να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος.
- Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου –και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά.
- Ο Χατζιδάκις ελαφροποίησε το ρεμπέτικο και ρεμπετοποίησε το ελαφρύ.
- Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει. - η νύχτα με οδήγησε σ’ αυτούς τους δρόμους;
ή αυτοί οι δρόμοι με οδήγησαν στη νύχτα; - και τι δεν κάνατε για να με θάψετε
όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος. - Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,
καλύτερη κι απ’ ό,τι λαχταρούσα,
τώρα που μου ‘ρθαν όλα όπως τα ‘θελα
κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,
νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει. - Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη
ιδίως κάτω από το ωμέγα
είναι κρίμα να εκλείψει
η πιο μικρή ασέλγεια
του αλφαβήτου μας… - Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα
μα δε ταιριάζουνε για μένα. - Μου αρέσουν τα τρισύλλαβα σε -ίδι
απίδι, ξεφτίδι, σκουπίδι και άλλα… - απ’ όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά
πειράζει να εξαιρέσουμε τη μοναξιά; - σαν αυγό
με ρούφηξε η νύχτα
σαν τσόφλι με πέταξε. - «έλαιον θέλω και ου θυσίαν»
κι εμείς που θυσιαστήκαμε;
κι εμείς που δε λαδώσαμε; - Καινούριο χιόνι πέφτει
Επάνω στο παλιό
Κι άλλες νιφάδες βιάζονται να γίνουν λάσπη. - Είμαι κολασμένος.
Δίνω κώλο ασμένως. - Σαν τους αριστερούς σας αγαπώ, αδέρφια μου˙
κι αυτοί κι εμείς διαρκώς κατατρεγμένοι:
αυτοί για το ψωμί –εμείς για το κορμί,
αυτοί για λευτεριά –εμείς για έρωτα, για μια ζωή δίχως φόβο και χλεύη. - Στην αρχή διψούσε για τρυφερότητα
μετά για σκληρότητα
στο τέλος για χυδαιότητα
τώρα βολεύεται και με σκουπίδια. - Μπατιρημένο κουρείο
Σαββάτο βράδυ χωρίς δουλειά
μπατιρημένο κορμί
Σαββάτο βράδυ
χωρίς έρωτα. - Σου έδωσα την καρδιά μου και μου είπες
«μου φτάνει η τρύπα σου». - Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά;
για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία. - Το φιλί ενώνει πιο πολύ
απ’ το κορμί
γι’ αυτό το αποφεύγουν
οι πιο πολλοί. - Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
έγιναν δάσος σκοτεινό και μας πλακώνουν. - Αφαίρεσε τη νύχτα απ’ τα μάτια σου
πώς να τα βγάλω πέρα με τους δυο σας; - Ντοπαρισμένος με χαμόγελα
αισιόδοξος ως το χαμό. - Σε πήρα να μ’ επισκευάσεις
κι εσύ με ξεχαρβάλωσες. - από τον κήπο στο ανθοδοχείο
μετά στον τενεκέ των σκουπιδιών. - Ὅ,τι μας γλύκανε, το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή,
εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν σε βαθιά πηγάδια
και μείναν μόνο κείνοι πού μας πλήγωσαν,
εκείνοι πού αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε. - Πριν από χρόνια ένας λεβέντης
«όχι και τζάμπα» μου είπε γελαστός
το ζήτα του με μάγεψε
του τα ‘δωσα όλα. - όταν μου λες πως μ’ αγαπάς μην ξεχνάς τα παζάρια που προηγήθηκαν
και μη θαρρείς πως είσαι τίποτα επειδή σε προσκυνώ. - Δεν έχει τέλος αυτή η θητεία.
- Οι μεν της καταστάσεως
οι δε της αντιστάσεως
μονάχα οι προθέσεις διαφέρουν. - Απ’ το Βαρδάρη ως το Συντριβάνι
κι από τον Πύργο ως την πλατεία Δικαστηρίων
έφαγα όλα τα γιαπιά για να σε βρω. - Άλλοι να πέφτουν χτυπημένοι για ιδανικά,
άλλοι να οργιάζουν με τα τρίκυκλα,
κι εγώ ανέμελος να τρέχω σε τσαΐρια. - Κάνε το σώμα μου φωλιά
Για κάθε σου μεράκι
Για να κουρνιάζουν μέσα μου
Τα όνειρά σου - Τι άνθρωπος είσαι εσύ
τι σκοτεινό μουτράκι
έλπιζα στην αγάπη σου
μα βγήκες κουμασάκι. - Στάξε μου το σάλιο σου να γίνω λάσπη
ως πότε θα ‘μαι χώμα ξερό;
