[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο Φεστιβάλ που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2014 και ανέβασε το κινηματογραφόφιλο κοινό της πόλης στα ύψη επιστρέφει γεμάτο εμπειρία από τις δύο προηγούμενες διοργανώσεις για το καθιερωμένο πλέον ραντεβού στις ταράτσες! Με στόχο να αποτελέσει ένα παράθυρο στον ελληνικό και διεθνή ανεξάρτητο κινηματογράφο και να συστήσει στο κοινό νέους αλλά και κλασικούς κινηματογραφιστές, το… άλλο TIFF έρχεται και φέτος με το γεμάτο του πρόγραμμα για να μας αποδείξει ότι οι όμορφες εικόνες πηγαίνουν παντού. Το φεστιβάλ, που θα πραγματοποιηθεί από την Τετάρτη 24 έως και την Κυριακή 28 Αυγούστου 2016, διοργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με την Πολιτιστική-Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Τριακόσιες Εξήντα Μοίρες» («360°»).
[dropcap size=big]Ο[/dropcap]ι αριθμοί έχουν ως εξής: 7 ταράτσες της πόλης, περισσότερες από 100 μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, από 37 χώρες του κόσμου, σε 5 μέρες. Στο πλαίσιο του Διαγωνιστικού Τμήματος του Φεστιβάλ θα προβληθούν 70 ταινίες μικρού μήκους, διάρκειας μικρότερης των 30 λεπτών, από όλον τον κόσμο. Οι ταινίες διαγωνίζονται για τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερης Φωτογραφίας, Καλύτερου Μοντάζ και φυσικά το Βραβείο Κοινού. Οι προβολές των ταινιών που συμμετέχουν στο διαγωνιστικό τμήμα θα πραγματοποιηθούν στις τέσσερις από τις 7 ταράτσες, τις τέσσερις πρώτες ημέρες της διοργάνωσης, ενώ την τελευταία μέρα θα απονεμηθούν τα βραβεία και θα προβληθούν οι νικητήριες ταινίες.
[dropcap size=big]Ι[/dropcap]διαίτερη φροντίδα έχει δοθεί φέτος και στις παράλληλες προβολές και εκδηλώσεις που θα ζωντανέψουν την πόλη τις μέρες αυτές. Το Τμήμα Παράλληλων Προβολών, που επιμελείται το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνει μία εκπληκτική συλλογή ανεξάρτητων ταινιών που έχουν γνωρίσει τη διεθνή κριτική αναγνώριση, με ιδιαίτερη φροντίδα στον συνδυασμό καλής σκηνοθεσίας και πανέμορφης φωτογραφίας. Στο πρόγραμμα βλέπουμε τη μαύρη κωμωδία του Χίτσκοκ Ποιος σκότωσε τον Χάρι; (1955), ένα από τα πρώιμα διαμάντια του Γούντι Άλεν, Ζελιγκ (1983), το ντεμπούτο του ιδιαίτερου και αγαπημένου Λεός Καράξ, Αγόρι συναντά κορίτσι (1984), την κλασική πλέον Μέρα της Μαρμότας (1993) και τα πιο πρόσφατα Tomboy της Σελίν Σιαμά (2011), Τυραννόσαυρος του Πάντι Κονσιντάιν (2011), Τα παιδιά του πολέμου της Κέιτ Σόρτλαντ (2012), Τα μυθικά πλάσματα του Νότου του Μπεν Ζάιτλιν (2012) και Frances Ha του Νόα Μπάουμπαχ (2012).
[dropcap size=big]Ε[/dropcap]πίσης, το φεστιβάλ γιορτάζει μαζί με την πόλη τα 11 χρόνια του Τμήματος Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και τιμά τη μοναδική δημόσια κινηματογραφική κοιτίδα της χώρας με μία σειρά προβολών βραβευμένων ταινιών μικρού μήκους φοιτητών και αποφοίτων του. Στο πρόγραμμα ιδιαίτερη θέση υπάρχει και για τους ανεξάρτητους δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, που παρά το γεγονός ότι ανθίζουν, συχνά παραγκωνίζονται στην ενότητα με τίτλο Faith on Film/ Greek New Wave. Παράλληλα, το φεστιβάλ συνεργάζεται και με άλλα δύο αδελφικά φεστιβάλ της χώρας, το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Νάουσας και το φεστιβάλ animation Animasyros, και θα φιλοξενήσει μια σειρά ταινιών μικρού μήκους που διακρίθηκαν στο 12ο ΝIFF καθώς και ένα ωριαίο πρόγραμμα ταινιών κινουμένων σχεδίων με θέμα την ταυτότητα φύλου και την διαφορετικότητα, με τίτλο Animapride 2016. Ιδιαίτερη μνεία θα γίνει και στο δημιουργό Κρίστοφ Κισλόφσκι για την επέτειο των 20 χρόνων μετά τον θάνατό του, με προβολή σπάνιων μικρού μήκους ντοκιμαντέρ στην ενότητα με τίτλο 20 χρόνια χωρίς, που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με το Εθνικό Οπτικοακουστικό Ινστιτούτο Πολωνίας, Nina. Τέλος, το πλούσιο πρόγραμμα συμπληρώνει μια επιλογή βραβευμένων ταινιών Τούρκων δημιουργών, Τουρκία 2014, σε συνεργασία με το Γραφείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκικής Πρεσβείας στην Αθήνα.
[dropcap size=big]Γ[/dropcap]ια ακόμη μία χρονιά, το φεστιβάλ καταφέρνει να δώσει ψυχή και ανανεωτική πνοή στο κινηματογραφικό πρόσωπο της πόλης, χωρίς την προκατάληψη και τον σνομπισμό που πλήττει τον φεστιβαλικό κόσμο. Και ευτυχώς δεν είναι μόνο οι ρομαντικές ταράτσες και τα ζωντανά πάρτι που κάνουν αυτό το φεστιβάλ τόσο σημαντικό. Είναι η στόχευση στους μικρούς δημιουργούς και στον κινηματογράφο που έχει κάτι να πει. Τελικά το TIFF αποτελεί μια γιορτή για τον ανεξάρτητο κινηματογράφο, καθώς αντιλαμβάνεται το πιο βασικό: ότι από μία σπίθα έμπνευσης και με λιγοστά μέσα γεννιούνται οι πιο όμορφες εικόνες. Ο μόνος τρόπος να κλείσει αυτό το κείμενο είναι με την ευχή τον επόμενο Αύγουστο να γιορτάζουμε το 4ο Taratsa International Film Festival και φυσικά με μία προτροπή: βγείτε στην πόλη και κοιτάξτε ψηλά, γιατί στις ταράτσες φυσάει σινεμά!
Κείμενο: Μαρία Μιχαλάκη (Lavart)
