Ας ταξιδέψουμε λοιπόν στις σελίδες του χρόνου, αναζητώντας να κατανοήσουμε πώς η θλίψη του Υιού του Ανθρώπου και το κέφι ενός φιλοσόφου, στη μοναδική τους συμβολή, δημιούργησαν τον κόσμο όπως τον ξέρουμε – έναν κόσμο που χρωστάει για πάντα στη δύναμη της ενσυναίσθησης και στο φως της λογικής.
Το ταξίδι του πολιτισμού σημαδεύεται από στιγμές που συλλαμβάνουν την ουσία του συλλογικού μας πνεύματος – ένα πνεύμα που εμφορείται από τα βάθη της συμπόνιας και τα ύψη της διαφώτισης. Μέσα σε αυτόν τον χορό, δύο μορφές αναδύονται από την ομίχλη του παρελθόντος, με τις κληρονομιές τους να χαράσσονται στην ψυχή του παρόντος μας: Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, του οποίου τα δάκρυα αποτέλεσαν πηγή ενσυναίσθησης, και ο Φρανσουά-Μαρί Αρουέ, γνωστός με το ψευδώνυμο Βολταίρος, του οποίου το χαμόγελο φώτισε το μονοπάτι της λογικής και του πνεύματος.
Ο προβληματισμός γι’ αυτούς τους δύο αντίθετους αλλά και συμπληρωματικούς παράγοντες της ιστορικής αλλαγής θέτει τις βάσεις για μια εξερεύνηση της πολιτιστικής και ηθικής εξέλιξης που διαμορφώνει τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Οι πράξεις τους και τα σύμβολά τους -ένα δάκρυ και ένα χαμόγελο- χρησιμεύουν ως ακρογωνιαίοι λίθοι ενός πολιτισμού που αγωνίζεται προς τη χάρη. Ο Βίκτωρ Ουγκώ, με τη σοφία του, αποτυπώνει αυτή τη δυαδικότητα με ποιητική συντομία, προσκαλώντας μας να αναλογιστούμε το σύνθετο μωσαϊκό της δικής μας εποχής, μιας εποχής που οφείλει την πρόοδό της στο πάντρεμα του πνευματικού με το κοσμικό, του συναισθηματικού με το διανοητικό.
Τι είναι το κακό για τους: Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Νίτσε και Επίκουρο;
28 αποφθέγματα του Βίκτωρ Ουγκώ
- Ο Ιησούς δάκρυσε. Ο Βολταίρος χαμογέλασε. Από εκείνο το θείο δάκρυ κι εκείνο το ανθρώπινο χαμόγελο προέρχεται η χάρη του σημερινού πολιτισμού.
- Παντού όπου υπάρχει μια ωραία γυναίκα, η αντιπαλότητα είναι φανερή.
- Υπάρχει σήμερα μια εθνικότητα ευρωπαϊκή, όπως στον καιρό του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη υπήρχε μια εθνικότητα ελληνική.
- Αν ήμουν ο Ιησούς, θα είχα σώσει τον Ιούδα.
- Θέλεις ειρήνη; Φτιάξε αγάπη.
- Οι κακοί άνθρωποι φθονούν και μισούν. Είναι ο δικός τους τρόπος να θαυμάζουν.
- Υπάρχουν πατεράδες που δεν αγαπούν τα παιδιά τους. Αλλά δεν υπάρχει παππούς που να μη λατρεύει τα εγγόνια του.
- Θεέ μου, πόσο διαφορετική είναι η ομορφιά στη Φύση και στην Τέχνη! Σε μια γυναίκα, η σάρκα πρέπει να είναι σαν μάρμαρο. Σε ένα άγαλμα το μάρμαρο πρέπει να είναι σαν σάρκα.
- Ο Άνθρωπος είναι μια φυλακή όπου η ψυχή παραμένει ελεύθερη.
- Ακόμα και η πιο σκοτεινή νύχτα θα τελειώσει και ο ήλιος θα ανατείλει ξανά.
- Η ευτυχία είναι καμιά φορά κρυμμένη μέσα στο άγνωστο.
- Ευλογημένη η Θεία Πρόνοια που έδωσε στον καθένα το παιχνίδι του: την κούκλα στο παιδί, το παιδί στη γυναίκα, τη γυναίκα στον διάβολο.
- Όταν ο ποιητής ζωγραφίζει την κόλαση, ζωγραφίζει τη ζωή του.
- Τα μικρότερα μυαλά έχουν τις μεγαλύτερες προκαταλήψεις.
- Η συνήθεια είναι το εκτροφείο των σφαλμάτων.
- Το να κάνεις παιδιά είναι σαν να παραδίνεις ομήρους στο πεπρωμένο.
- Η λύπη ενός παιδιού ενδιαφέρει τη μητέρα του, η λύπη ενός νέου ενδιαφέρει μια νέα, η λύπη ενός γέρου δεν ενδιαφέρει κανέναν.
- Το διάβασμα είναι όπως η τροφή και το νερό. Το πνεύμα που δεν διαβάζει χάνει βάρος, όπως ένα σώμα που δεν τρώει.
- Η αγάπη μοιάζει με τον ατμό. Όσο περισσότερο πιέζεται, τόσο πιο δυνατή γίνεται.
- Να είσαι δίκαιος είναι καθήκον, να είσαι αγαθός είναι αρετή.
- Η φτώχεια οδηγεί στην επανάσταση, η επανάσταση στη φτώχεια.
- Τα σπίτια μοιάζουν με τους ανθρώπους που τα κατοικούν.
- Βλέπω ένα μαύρο φως.
(τα τελευταία του λόγια) - Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια βιβλιοθήκη, όπως οι ευνούχοι έχουν ένα χαρέμι.
- Η ζωή είναι μια παρατεταμένη απώλεια όλων όσα αγαπάμε.
- Η σάρκα είναι η στάχτη, η ψυχή είναι η φλόγα.
- Οι υπουργοί λένε ό,τι θέλουμε να λένε, ώστε να κάνουμε ό,τι θέλουνε να κάνουμε.
- Δεν είστε όμορφη, είστε κάτι χειρότερο
12 πολύτιμα αποφθέγματα του Ίρβιν Γιάλομ: «Είναι λάθος να κάνεις παιδιά από ανάγκη»
