Τα παλιά χρόνια, όταν δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα και δεν είχαμε πρόσβαση στο διαδίκτυο, η καθημερινότητά μας ήταν διαφορετική και πιο διαπροσωπική.
Οι προγονοί μας απέφευγαν να χαμογελούν στις φωτογραφίες! Γιατί όμως;
Το παιχνίδι έξω από το σπίτι ήταν συνηθισμένο, καθώς ως παιδιά συναντιόμασταν στους δρόμους της γειτονιάς για παιχνίδια όπως κρυφτό, περνά περνά η μέλισσα ή τυφλόμυγα. Οι συναντήσεις αυτές δημιουργούσαν δεσμούς και ανεκτίμητες αναμνήσεις.
Η επικοινωνία γίνονταν κυρίως από κοντά, και η αναμονή για ένα τηλεφώνημα ή μια επίσκεψη δημιουργούσε ενθουσιασμό. Οι επισκέψεις στους φίλους ήταν πιο συχνές, καθώς δεν υπήρχε η διαρκής διασύνδεση που παρέχει το διαδίκτυο.
Η απουσία των τεχνολογικών συσκευών επέτρεπε στους ανθρώπους να απολαμβάνουν περισσότερο την παρουσία των άλλων και τον κόσμο γύρω τους. Η νοσταλγία για αυτά τα χρόνια συχνά πηγάζει από την απλότητα και την αυθεντικότητα των σχέσεων και των στιγμών που ζούσαμε χωρίς την παρουσία της τεχνολογίας.
Ευτυχώς, η κίνηση στους δρόμους ήταν ελάχιστη ή ανύπαρκτη, καθιστώντας τους δρόμους έναν ιδανικό χώρο διασκέδασης για τα παιδιά. Οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια και οι μικροί κήποι μπροστά στα σπίτια αποτελούσαν τον παράδεισο τους, όπου παίζανε έξω μέχρι το σούρουπο.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της παλιάς εποχής ήταν ότι τα παιδιά αγαπούσαν να δημιουργούν τα παιχνίδια τους. Η κατασκευή, η συνεχής τροποποίηση και η τελειοποίηση των παιχνιδιών αποτελούσαν ένα μεγάλο κομμάτι της διασκέδασής τους.
Τα τσέρκια
Ένα αγαπημένο παιχνίδι ήταν τα τσέρκια, όπου τα παιδιά χρησιμοποιούσαν ξύλινα ή σιδερένια καλούπια και τα κυλούσαν στα πεζοδρόμια. Οι αγώνες μεταξύ τους κρίνονταν από το ποιο παιδί θα έφτανε πρώτο σε ένα συγκεκριμένο σημείο.
Πατίνι
Το πατίνι ήταν επίσης, ένα από τα μέσα όπως και το ποδήλατο, που τα παιδιά λάτρευαν και γυροβολούσαν στις γειτονιές, τρομάζοντας καμιά θεία ή γιαγια πού και πού. Τότε θ’ άκουγαν και καμιά κουβέντα παραπάνω τα πιστιρίκια…
Περνά περνά η μέλισσα!
Τα παιδιά, όσα 6 χρονών και άνω, επιλέγουν ανάμεσα στις δύο μάνες, μέσω κλήρωσης, τον ήλιο ή το φεγγάρι. Οι δύο μάνες σχηματίζουν με τα χέρια τους μια καμάρα και στέκονται όρθιες στη μέση. Τα υπόλοιπα παιδιά τοποθετούνται σε μια γραμμή, το ένα πίσω από το άλλο, κρατώντας τη μέση ή τη ζώνη τους.
Όταν η σειρά είναι σχηματισμένη, τα παιδιά προχωρούν προς την καμάρα τραγουδώντας: «Περνά, περνά η μέλισσα, με τα μελισσόπουλα και με τα παιδόπουλα»! Καθώς προχωρούν, οι παίκτες ακολουθούν την πορεία προς την καμάρα προσπαθώντας να περάσουν κάτω από αυτήν χωρίς να τους «πιάσει». Ένα παιχνίδι γεμάτο χαρά και τραγούδι, που ενώνει τα παιδιά σε μια κοινή δραστηριότητα.
Δεν περνάς κυρά-Μαρία!
Τα παιδιά πιάνονται από το χέρι και δημιουργούν έναν κύκλο, ενώ ένα κορίτσι από τα μεγαλύτερα, γνωστό ως κυρα-Μαρία, βρίσκεται στο κέντρο. Καθώς ο κύκλος περιστρέφεται, η κυρα-Μαρία προσπαθεί με επιδεξιότητα να περάσει ανάμεσα από τα χέρια των παιδιών, ενώ αυτά τραγουδούν.
Σφεντόνες
Εκείνα τα χρόνια, τα παιδιά είχαν πάντα μαζί τους τα απαραίτητα «εργαλεία», συμπεριλαμβανομένης μιας ξύλινης σφεντόνας, επίσης γνωστής ως «τέγκαλα». Αυτή η σφεντόνα χρησίμευε για το κυνήγι πουλιών, καθώς και για το σημάδεμα διάφορων στόχων. Τα παιδιά θα την φέρναν μαζί τους κατά τη διάρκεια παιχνιδιών και περιπετειών στη φύση.
Κρυφτό
Μετά από κλήρωση, ένας παίκτης μέτραγε έναν προκαθορισμένο αριθμό με κλειστά μάτια. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος, οι υπόλοιποι παίκτες κρύβονταν. Ο παίκτης που τα «φύλαγε» είχε το καθήκον να εντοπίσει έναν άλλο παίκτη. Μόλις τον εντόπιζε, αυτός ο παίκτης έπρεπε να αποκαλυφθεί και να τα «φυλάξει», συνεχίζοντας το παιχνίδι.
Το Μπιζζζ!
Το παιχνίδι ξεκινά όταν τα παιδιά επιλέγουν ποιος θα είναι ο «φύλακας». Ο «φύλακας» σε ένα σκαμνί ή σκυφτός, με το δεξί χέρι του κάτω από την αριστερή μασχάλη, κρατώντας την παλάμη ανοικτή προς τα πάνω, κλείνει τα μάτια του με το αριστερό του χέρι.
Ένας από τους υπόλοιπους παίκτες πλησιάζει τον «φύλακα», του χτυπάει την ανοικτή παλάμη και στη συνέχεια απομακρύνεται μαζί με τους άλλους. Όλοι χοροπηδούν γύρω από τον «φύλακα», στριφογυρίζοντας το δάχτυλό τους και φωνάζοντας «Μπιζζ!», μιμούμενοι την ήχο της μέλισσας. Ο «φύλακας» πρέπει τώρα να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν τον ανακαλύψει, ο νέος «φύλακας» παίρνει τη θέση του, αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο.
Τυφλόμυγα
Η «τυφλόμυγα» είναι ένα παιχνίδι που συμμετέχουν δύο ή περισσότερα παιδιά. Στην αρχή, όλοι τραβούν έναν κλήρο για να αποφασίσουν ποιος θα είναι η τυφλόμυγα. Ο επιλεγμένος κλείνει τα μάτια του με ένα μαντήλι. Όσο έχει τα μάτια κλειστά, τα υπόλοιπα παιδιά ανακατεύονται.
Στη συνέχεια, η τυφλόμυγα προσπαθεί να αναγνωρίσει ένα άλλο παιδί από τον ήχο ή άλλα χαρακτηριστικά. Αν το αναγνωρίσει σωστά, το παιδί που πιάστηκε γίνεται η νέα τυφλόμυγα και η διαδικασία επαναλαμβάνεται.
Βόλοι
Τα αγόρια απολάμβαναν το παιχνίδι των βόλων όπου στρώνανε τους βόλους σε μια σειρά. Κάθε παιδί είχε τη σειρά του να ρίξει τον δικό του βώλο από μια συγκεκριμένη απόσταση, επιδιώκοντας να πετύχει έναν από τους στρωμένους βόλους. Αν το παιδί κατάφερνε να πετύχει έναν από τους βόλους, τον κέρδιζε.
Δείτε επιπλέον νοσταλγικές φωτογραφίες από τα παιδικά χρόνια
Τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα μέσα από φωτογραφικές λήψεις που μας ταξιδεύουν (ΦΩΤΟ)
