Βρεθήκαμε στο γενέθλιο πάρτι του συγκροτήματος
[dropcap size=big]Θ[/dropcap]εσσαλονίκη, χειμώνας 1996. Δύο επί χρόνια φίλοι αλλά και συμμαθητές από το Δημοτικό αποφασίζουν να μοιραστούν τα ένστικτά τους γύρω από τη μουσική που αγαπούν και να τα ενώσουν σε ένα κοινό όραμα γεμάτο χρώματα ενός ανεκπλήρωτου έως τότε ονείρου. Ήταν ο Γιώργος Παπαποστόλου και ο Γιώργος Παρώδης και ήταν εκείνο ακριβώς το μουσικό όραμα στο οποίο η απόχρωση που εν τέλει ξεχώρισε ήταν αυτή του… Μπλε. Η Θεοδοσία Τσάτσου (φωνητικά) και η Νατάσσα Αλεξίου (βιολί) ήρθαν να πλαισιώσουν την έμπνευση των δύο ανδρών, γεννώντας έναν από τους πλέον πρωτότυπους μουσικούς σταθμούς της χώρας.
Θεσσαλονίκη, άνοιξη 2017. Το όραμα παραμένει ανεξίτηλα Μπλε κι ας έχει υποστεί «προσμίξεις» με την πάροδο του χρόνου. Σαν απρόβλεπτος Μάρτιος, παραφράζοντας τον στίχο του Γιώργου Παπαποστόλου, η Τζώρτζια Κεφαλά ανέβηκε στη σκηνή του Principal Club Theater με την υπόσχεση να στήσει το καλύτερο γενέθλιο πάρτι για τα 20 χρόνια της μπάντας που λάτρεψε και λατρέψαμε. Σε έναν ασφυκτικά γεμάτο χώρο και με το κοινό πρόθυμο να παραδοθεί σε ένα… βαμμένο μπλε μουσικό ντελίριο, ήταν η ώρα να κλείσει αυτός ο κύκλος εκεί ακριβώς απ’ όπου ξεκίνησε με την ίδια φλόγα αλλά και περίσσια όνειρα.
[dropcap size=big]Έ[/dropcap]να τρίωρο πρόγραμμα με αμείωτο ενδιαφέρον, που εάν θα έπρεπε να χαρακτηριστεί με μία και μόνο λέξη, αυτή θα ήταν χωρίς αμφιβολία το πάθος. Η Τζώρτζια, κορυφαία ροκ entertainer σε ένα είδος το οποίο στην Ελλάδα μάλλον τελεί υπό εξαφάνιση, έφτασε στη Θεσσαλονίκη κατακλυσμένη από μουσικά συναισθήματα και αποθέματα ενέργειας, που σκόρπισε ορμητικά πάνω και κάτω από την σκηνή του Principal. Ανεξάρτητα από κάθε προηγούμενη live της εμφάνιση, η ίδια γνωρίζει πολύ καλά τι πραγματικά χρειάζεται για να απογειώσει και πάλι τις διαθέσεις.
Κομμάτια από την κλασσική Μπλε κασετίνα, (Πιάνω φωτιά, Τον ίδιο τον Θεό, Μια φορά κι έναν καιρό, Κοίταξέ με δυο φορές, Δεν θέλω), πλαισιωμένα από πιο φρέσκιες δισκογραφικά πινελιές (Κοίτα, Μόνο τα όνειρα, Τίποτα), πινελιές παραδοσιακές, όπως το Σαράντα παλικάρια, αλλά και metal, όπως το Killing in the name των Rage Against The Machine, συνέθεσαν το καλύτερο έως τώρα live της χρονιάς και σίγουρα ένα από τα καλύτερα των τελευταίων ετών στη συμπρωτεύουσα. 
[dropcap size=big]Δ[/dropcap]ίπλα της σε αυτό το επετειακό πάρτι ήταν η Θεοδοσία Τσάτσου, η πρώτη Μπλε μούσα, η γυναίκα που έδωσε φωνή στα παρθενικά κομμάτια του συγκροτήματος, τότε που το ενθουσιώδες όραμα των Παρώδη-Παπαποστόλου είχε μόλις πατήσει το play. Άλλωστε, «20 χρόνια Μπλε» χωρίς την παρουσία της, θα φάνταζε σαν κύκλος που του λείπει κάτι από την αρχή.
Σε αυτή τη βραδιά η Θεοδοσία ανέλαβε να μας θυμίσει νοσταλγικές στιγμές από το δισκογραφικό Μπλε ντεμπούτο (Νιώθω ενοχές, Φοβάμαι, Εσύ δεν ζεις πουθενά), να μας συνεπάρει με τις δικές της προσωπικές μουσικές ιστορίες (Πού να ‘σαι τώρα, Αγαπήσου, Σε θέλω, Σ’ αγαπάω) και να μας ξεσηκώσει με τον αστείρευτο ροκ της ειρμό, τραγουδώντας κομμάτια των Led Zeppelin (Whole lotta love) και των AC/DC (Thunderstruck).
[dropcap size=big]Ο[/dropcap]ι δύο γυναίκες, οι τελευταίες – ίσως και οι μόνες – των ροκ Μοϊκανών γένους θηλυκού στην Ελλάδα, περιφέρονταν στη σκηνή σαν δύο δορυφόροι σε μία ξέφρενη τροχιά, αλληλοσυμπληρώνοντας μοναδικά η μία την άλλη στις από κοινού μουσικά στιγμές τους. Μία συνύπαρξη ομώνυμη και ετερώνυμη ταυτόχρονα, μία έλξη ανάμεσα σε δύο αντίθετα στοιχεία που καταφέρνουν να συνυπάρχουν και να συναντούν το ένα το άλλο, «όπως η φλόγα το νερό κι η αυγή το δειλινό», που λέει και η Θεοδοσία.
Σύσσωμη η παρέα των ΜΠΛΕ, ο Γιώργος (Παρώδης), η Τζώρτζια, η Νατάσσα και ο Γιώργος (Παπαποστόλου) έδωσαν το παρόν σε μία βραδιά εξ ολοκλήρου εορταστική, που εξελίχθηκε σε αξέχαστη και αποδείχθηκε συμβολική. Μαζί τους επί σκηνής βρέθηκαν επίσης οι μουσικοί Στέλιος Φράγκος (κιθάρα), Χρήστος Κουτσούρης (τύμπανα), Χρήστος Κλάρος (μπάσο) αλλά και ο συνήθης… ύποπτος του συγκροτήματος Διαμαντής Καραγιαννακίδης (πλήκτρα), οι οποίοι απόλαυσαν θερμό χειροκρότημα για άλλη μια φορά. Οι δυνατές στιγμές δεν έλειψαν ούτε και από το εντυπωσιακό κλείσιμο, αφού το συγκρότημα έκοψε με τον δικό του πάντα τρόπο την τούρτα των 20 χρόνων, ενώ ο διοργανωτής της συναυλίας, Σάββας Δομόσογλου, δεν δίστασε να τους συνοδέψει μουσικά σε ένα κομμάτι με την κιθάρα του.
Το ραντεβού μας με τους Μπλε δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, ούτε μουσικά ούτε φυσικά. Αφενός η όρεξή μας για συναρπαστικά ταξίδια μέσα από τις νότες και τους στίχους τους παραμένει ευτυχώς ακόρεστη, αφετέρου σε λίγες ημέρες σας επιφυλάσσουμε την αποκλειστική συνέντευξη μαζί τους.
Κείμενο: Γιάννης Καρακασίδης (Lavart)
Φωτογραφίες: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
