Η «Μεταμόρφωση» αποτελεί ένα σημαντικό έργο του Ρωσοεβραίου συγγραφέα Φραντς Κάφκα. Η ιστορία αφηγείται τη μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή, Γκρέγκορ Σάμσα, σε μια τερατώδη κατσαρίδα και αναδεικνύει την απομόνωση και την ανθρώπινη αδυναμία.
Η μεταμόρφωση του Γκρέγκορ Σάμσα σε ένα τερατώδες έντομο είναι η πρώτη στιγμή που ανατρέπει τη ζωή του. Η αφήγηση περιγράφει τον απομονωτισμό και τον αγώνα του, καθώς προσπαθεί να διατηρήσει τη φαινομενική φυσιολογικότητα προς τους γονείς του. Ωστόσο, η απόρριψη και η αποστροφή που αντιμετωπίζει όταν αποκαλύπτεται ενώπιον της οικογένειάς του εντείνουν την αγωνία και την ενοχή του.
Η ιστορία αναδεικνύει τον πόνο της απόρριψης και της απομόνωσης, αλλά και τον αγώνα για αποδοχή. Η σκληρή αντίδραση του πατέρα, ενός συμβόλου αυθορμητισμού και εξουσίας, επισημαίνει τον βαθύτερο πόνο που εκτυλίσσεται στη ψυχοσύνθεση του ήρωα, αποκαλύπτοντας έναν κόσμο ανθρώπινης ανησυχίας και αποξένωσης.
20 φράσεις από τη Μεταμόρφωση του Κάφκα:
- Δεν μπορώ να σε κάνω να καταλάβεις. Δεν μπορώ να κάνω κανέναν να καταλάβει τι συμβαίνει μέσα μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω ούτε στον εαυτό μου.
- Τι θα λέγατε αν κοιμηθώ λίγο παραπάνω και ξεχάσω όλες αυτές τις ανοησίες.
- Ήταν ζώο αν η μουσική μπορούσε να τον συγκινήσει;
- Ο ήρεμος —πράγματι ο πιο ήρεμος— προβληματισμός μπορεί να είναι καλύτερος από τις πιο μπερδεμένες αποφάσεις.
- Φοβάμαι τον κίνδυνο μόνο εκεί που θέλω να τον φοβάμαι.
- Κανείς εκτός από εμένα δεν μπορεί να με αναγκάσει να κάνω τίποτα, σκέφτηκα μέσα μου.
- Ενδυνάμωσε το μυαλό σου οπουδήποτε και οποτεδήποτε.
- Αν μπορώ να σηκωθώ νωρίς, μπορώ ακόμα να τα καταφέρω στην ώρα μου.
- Τι θα σκεφτεί για μένα ο προϊστάμενος υπάλληλος;
- Όταν ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωινό από κακό όνειρο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε γιγάντια κατσαρίδα.
- Η αυξανόμενη έλλειψη ενδιαφέροντος για τους άλλους σχεδόν δεν τον εξέπληξε, ενώ προηγουμένως περηφανευόταν που ήταν προσεκτικός.
- Ήταν ακόμα ζωντανός και ένιωθε περίεργη γαλήνη.
- Αλλά τι θα γινόταν τώρα αν όλη η γαλήνη, η άνεση, η ικανοποίηση έφτανε σε ένα φρικτό τέλος;
- Μια εικόνα της ύπαρξής μου… θα έδειχνε έναν άχρηστο ξύλινο πάσσαλο καλυμμένο με χιόνι… με μια ελαφριά κλίση στο έδαφος σε ένα οργωμένο χωράφι στην άκρη μιας απέραντης ανοιχτής πεδιάδας μια σκοτεινή χειμωνιάτικη νύχτα.
- Και για λίγο έμεινε ακίνητος, αναπνέοντας ελαφρά σαν να περίμενε ότι η απόλυτη ανάπαυση θα επανέφερε τα πάντα στην κανονική και απόλυτη κατάστασή τους.
- Ήταν πράγματι τόσο κοντά στο να ξεχάσει που μόνο η φωνή της μητέρας, που τόσο καιρό δεν είχε ακούσει, τον έφερε στα συγκαλά του.
- Και ξανάρχισε να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις για να πεταχτεί έξω. Αν κατάφερνε να πέσει κρατώντας ψηλά το κεφάλι, δεν θα πάθαινε τίποτα. Την πλάτη του την ένιωθε σκληρή. Έτσι, πέφτοντας πάνω στο χαλί δεν υπήρχε φόβος να τσακιστεί. Η πιο μεγάλη του έγνοια ήταν ο φόβος που θα έκανε πέφτοντας. Θα προξενούσε τρόμο ή προβλήματα στους απ’ έξω. Αλλά έπρεπε να το διακινδυνεύσει.
- Η σιγουριά των πρώτων διαταγών κι ενεργειών του τόνωσαν το ηθικό. Έμπαινε ξανά στον κύκλο των ανθρώπων και περίμενε…
- Άδικα περίμενε, η πόρτα δεν άνοιξε. Το πρωί που οι πόρτες ήταν κλειδωμένες, ήθελαν όλοι να μπουν στο δωμάτιό του, τώρα που αυτός είχε ανοίξει μια πόρτα και τους προσκαλούσε να μπουν κανείς δεν ερχόταν…
- Έμεινε σ’ αυτήν την κατάσταση του ανώφελου και γαλήνιου ρεμβασμού μέχρι που το εκκρεμές χτύπησε τρεις το πρωί. Είδε το πρώτο φως ν’ αχνοφέγγει στο παράθυρο. Μετά, χωρίς να το θέλει, το κεφάλι του έπεσε τελείως και τα ρουθούνια του άφησαν να ξεφύγει αδύναμα η τελευταία του πνοή.
